Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

LIJFSTRAF

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

LIJFSTRAF

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Stylitus, die in „Kwekerij & Handel", het vakblad van de Coöp. Bloembollen- Veilingvereniging H.B.G. te Lisse zijn wekelijkse „Kolom" schrijft, heeft weer een leuk stukje uit de goede oude tijd opgediept. Toen was het nog zo, dat je het ouderlijke huis niet op stelten kon zetten of kwajongensstreken kon uithalen, zonder dat je daar „lijfelijke" straf voor opliep. Als het zo nóg gebeurde, zouden er o.i. minder provo's zijn! Wij laten het hieronder volgen.

„Mijn vader was een zachtmoedig man, maar hij had een paar grote, harde handen. Soms kon zijn zachtmoedigheid op de proef gesteld worden, en dan bleek hij die handen niet voor niets te hebben. Gelegd over de vaderlijke knie, werden wij zulks gewaar, en het zitten was dan de eerste vijf minuten bepaald geen pretje. Mijn broer en ik sliepen in een twee

Mijn broer en ik sliepen in een tweepersoons-bed op zolder en zoals dat tussen broers gaat, de psalmist zegt dat het goed en lieflijk is als broeders te samen wonen, maar tezamen slapend in één bed is alles niet zo goed en lieflijk, daar kan bijvoorbeeld felle strijd ontstaan over het aantal vierkante meters deken waarop ieder recht heef, strijd over het areaal, zo gezegd.

Dan waren wij kinderen van onze vader, en droegen onze handen ook niet voor niets rond Er werd behoorlijk op geturfd, zodat soms de zusteren van hun slaapkamer kwamen om de strijd mee te maken en zo nodig de kampioenen aan te vuren.

Wanneer dit kabaal doordrong tot in de onderste regionen waar vader, na vermoeiende dagtaak, zijn krantje las, rees hij uit de luie stoel en begaf zich naar de zoldertrap. „Henk" zei m'n moeder dan waarschuwend „een beetje met zinnen, hoor" waarmee zij bedoelde dat hij ons niet aan gort moest slaan met die klavieren.

Zodra wij de vaderlijke schreden op de trap hoorden, namen de meiden de benen en was onze strijd afgelopen. Een kort vooronderzoek localiseerde de schuldigen. Vader had eien ijzeren regel, dat waar twee kijven, beiden schuld hebben. Wist hij wie de daders waren, dan was hij uiterst onpartijdig en gaf ze allebei hun vet.

Nu had ik het grote nadeel, dat ik vooraan lag. Ik genoot dus allereerst de vruchten van de vaderlijke paedagogiek •

Mijn broer echter, in plaats van stillekens te genieten hoe ik ze uitgemeten kreeg, schreeuwde alvast moord en brand, luide zijn onschuld betuigend, inderdaad te keer gaande als een mager varken. Vader, opgeschrikt uit de tuchtoefe

Vader, opgeschrikt uit de tuchtoefening op de oudste zoon, liet deze zoon voorlopig voor wat hij was en wijdde zich naarstig naar de billen van de jongere, die nog harder te keer ging, wat voor mijn vader alleen maar reden was om hem wat extra service te verlenen. Het eindresultaat was meestal samen

Het eindresultaat was meestal samen te vatten in de magische formule 2 : 1, dat wil zeggen dat ik, die vooraan de stoot opving, de helft minder klappen kreeg dan broerlief. Die lag dan ook vaak nog zo hard na te brullen, dat vader, op zijn schreden terugkwam, hem nog eens te grazen nam en hem op deze wijze overtuigde van de noodzaak stille te zijn en het leed zwijgend te dragen.

Waarbij ik dan nog de genoegdoening had om, wanneer de deur weer gesloten was, te fluisteren: Jij hebt lekker twee maal zo veel gehad als ik. Alleen de vrees voor een tweede opvoering weerhield hem dan van een nieuw potje bakkeleien. Zowel mijn vader als mijn broer rus

Zowel mijn vader als mijn broer rusten al jaren van hun aardse zorgen en gelukkig heb je dan wel andere en betere herinneringen dan aan vechtpartijen en strafoefeningen. Maar één ding is mij bijgebleven, omdat ik het als het ware aan den lijve ondervonden heb.

Wanneer je schreeuwt voor je geslagen wordt, heb je een dot VEin een kans dat je dubbel zo hard geslagen wordt.

En wanneer je je leed in stilte draagt, heb je ook geen last van andermans leedvermaak.

Ze mogen dan veel te zeggen hebben op die ouderwetse opvoedingsmethoden, en mijn vader wist niets van trauma's, oedipuscomplexen undsoweiter, maar het hielp.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 april 1967

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's

LIJFSTRAF

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 april 1967

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's