Het pad des levens

Gij zult mij het pad des levens hekend maken. (Ps. 16 : 11b).

Deze Psalm is een lied van David. Terecht wordt van hem gezegd, dat hij liefelijk was in de Psalmen Israels. Hij heeft het hart van Gods kind in zijn liederen vertolkt en legt de gemeente des Heeren een lied in de mond, zowel in de tijden van vreugde, als in de tijden van smart. Hij geeft een lied van blijde jubel, maar ook van innerlijke droefheid. Hoe heeft Gods Kerk in de liederen van David sterkte gevonden, wanneer de ondervindingen van het leven reeds door hem beschreven bleken. De Psalm, waarvan wij nu een gedeelte overdenken is een gouden kleinood, zoals het opschrift vermeldt. Het is als het ware een „gulden spreuk", daar de waarde van zulk een lied groter is dan die van goud. Anderzijds vertalen sommigen het opschrift van deze psalm als „een geheim van David", daar de wortel van het in het Hebreeuws voorkomende woord ook van verbergen kan afgeleid zijn.

Nu is het ook een geheim, waarover David schrijft. Het is het geheim van de verborgen omgang met God. In de kennis van dat geheim is ook David geleid. De verborgenheden des Heeren zijn voor degenen, die Hem vrezen. David weet er in dit leed ook van te spreken. Hij zegt, dat hij de Heere loven zal, Die hem raad gegeven heeft. Zelfs des nachts onderwijzen hem Zijne nieren. Het is dus wel ontwijfelbaar, dat David hier over de verborgen omgang met de Heere handelt. In het Ucht daarvan moet dan ook de tekst, die wij boven deze meditatie gesteld hebben, verstaan worden.

Deze Psalm draagt echter ook een Messiaans karakter. Er is hier sprake van de Messias, Die komen zal en Die door de mond van David spreekt. Hij toch kan zeggen in een geheel enige zin, dat Zijn ziel in de hel niet verlaten is; dat Hij, als de Heilige Gods geen verderving gezien heeft. Hem is het pad des levens bekend gemaakt, daar Hij als de Verheerlijkte Middelaar tot het leven is geroepen en door de liracht Zijns Vaders tot het leven is opgewekt. Voor Hem zijn de liefelijkheden aan de rechterhand Gods en de verzadiging van eeuwige en hemelse vreugde is voor altoos Zijn deel. Maar niet alleen Mes siaans is dit Schriftgedeelte, want wat hier van Hem gesproken wordt geldt nu ook het volk, waarvan Hij het Hoofd is en waarvoor Hij Borg en Middelaar geworden is. In Hem zijn deze gezegende zaken het deel van Zijn ganse gemeente. Die door de openbaring van Hem en Zijn werken de waarheid en de kracht van hetgeen hier gesproken wordt, ondervinden.

Christus is het pad des levens bekend gemaakt, dat wil zeggen het leven is Hem als Hoofd van Zijn uitverkorenen geschonken, nadat Hij voor hen de dood overwonnen heeft. Nu wordt ook de gemeente het pad des levens bekend gemaakt, wanneer Hij in hunne harten verhoogd wordt. Wij kennen dat pad des levens niet.

Wij kennen dat pad des levens niet. Wij allen liggen toch in de staat des doods en uit kracht daarvan wandelen wij op de weg des doods. Daar moge een weg zijn die de mens recht schijnt in zijn ogen, maar ook het einde daar van zijn de wegen des doods. Wij zijn het er wel over eens, dat de brute en god-miskende zondaar, die zich uitleeft in allerlei goddeloosheid, op de weg des doods wandelt en dat zijn weg hem naar de eeuwige verderfenis voert, tenzij hij nog tot God bekeerd wordt. Maar de Schrift zegt, dat er zijn die wandelen op wegen, die hun recht schijnen in hun ogen. Dat zijn dus wegen die wegen des levens schijnen te zijn, maar die in het einde zullen blijken niet anders dan wegen des doods te zijn. Wij moeten daarover eens goed nadenken. Want vele godsdienstige mensen vergeten, dat deze tekst in de Bijbel staat en nemen zonder verdere zeli-beproeving aan, dat hun weg de weg des levens is. Velen gaan op' in hun gerechtigheden waardoor zij zich voor God hopen te rechtvaardigen; Farizeeërs enSchriftgeleerden wandelden op een schijnbare levensweg.

Anderen spreken over een weg des levens, waarop zij schijnbaar wandelen en die zij wel ter dege wUlen onderscheiden van de weg van de Farizeeër. Zij laten de levensweg, waarvan hier sprake is, opgaan in de beschrijving van allerlei ondervindingen, toestanden, waarnemingen en belevenissen. De mens mete nu maar af in hoeverre hij aan dit alles kennis heeft en vertrooste zichzelf, dat hij op de weg des levens gaat. Ook dit is echter een schijnbare levensweg, want ook het einde van deze weg is een weg des doods. Maar wat is dan de weg des levens of wel dit pad, waarvan hier sprake is.

Rotterdam (C.) (Wordt vervolgd) Ds. A. Vergunst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen