Achter de grenspaal

Er zijn landen in Europa waar de tegenstellingen soms scherp aan de dag treden. Dit is nog onlangs gebleken in Frankrijk, waar de Gaullisten nog wel een (krappe) meerderheid hebben, doch waar de tegenstanders van de politiek van de president zich vooral in de verkiezingsstrijd krachtig hebben geweerd. Bij alle politieke „capriolen", die De Gaulle soms uithaalt, zal toch moeten worden toegegeven, dat zijn bewind een zekere rust in Frankrijk heeft gebracht. Een ander land, dat dikwijls gebukt

Een ander land, dat dikwijls gebukt gaat onder politieke zorgen is Griekenland. Het is een van de weinige landen van het Westen, van welke de hoofdstad in de Bijbel wordt genoemd (Hand. 17 vers 15). In deze stad klonk eens het evangelie van Jezus Christus uit de mond van de apostel Paulus, doch hoe weinig heeft deze verkondiging weerklank gevonden in deze oude stad. Het Bijbelverhaal vertelt ons, dat slechts enkele mannen zich bij hem aansloten en tot geloof kwamen. De voor de Grieken „onbekende God", waarover Paulus sprak, is voor de inwoners van het land een onbekende god gebleven. Het politieke leven in Griekenland

Het politieke leven in Griekenland van heden vertoont er de tekenen van, dat men in dit land, dat al zo vroeg met het Evangelie in aanraking is geweest, het Woord van Jezus Christus in het staatkundig bestel niet tot gelding brengt. Koning Constantijn, de jongste vorst in Europa, wordt regelmatig geconfronteerd met de strubbelingen tussen de politieke groeperingen in het parlement. Nu weer, voor de vijfde maal in twee jaar tijds, staat hij voor de opgave een geschü te beslechten tussen de twee grootste partijen in het land. Het zijn de Centrumunie en de Radicale unie.

De machtige man in de Centrumunie is de vroegere premier Papandreou, die het voorheen de koning ook niet gemakkelijk heeft gemaakt, doch voor wie Constantijn niet opzij is gegaan. Deze heeft thans een amendement op de kieswet ingediend, dat de oorzaak is geworden van de val van de huidige interimregering van Paraskevopoulus. Papandreou zit behoorlijk in het

Papandreou zit behoorlijk in het nauws, want zijn zoon, die ook parlementslid is, schijnt betrokken te zijn bij een complot tegen koning Constantijn. Diens naam is althans genoemd in het proces dat tegen officieren, die aan het complot hebben deelgenomen, is gevoerd. Papandreou's zoon wordt zelfs ervan verdacht de leider van dit complot te zijn. Als parlementslid echter geniet hij — zoals ook in ons land het geval is met Kamerleden voor hetgeen zij in de Volksvertegenwoordiging zeggen — onschendbaarheid. Het Griekse parlement is door het

Het Griekse parlement is door het kabinet, dat inmiddels zijn ontslag heeft aangeboden — hetgeen door de koning is aanvaard — ontbonden en er staan dus verkiezingen voor de deur. Volgens de Griekse kieswet duurt de onschendbaarheid tot en met vier weken na het besluit tot Kamerontbinding. De verkiezingen worden echter 45 dagen na dit besluit gehouden. Dit betekent dus, dat er een periode is, waarin de onschendbaarheid van de Kamerleden niet geldt. Papandreou sr. wil nu die periode van zeventien dagen overbruggen door een wijziging van de kieswet, waardoor de onschendbaarheid zou voortduren tot de bekendmaking van de officiële uitslag der verkiezingen. Hem is er alles aan gelegen, dat zijn zoon, die wel weer zal terugkeren als Kamerlid, ongrijpbaar voor de justitie blijft, terwijl de officier van justie te Athene hem juist wil doen vervolgen op beschuldiging van hoogverraad. Want Papandreou junior zou zelfs de man zijn, die de zgn. Aspidaorganisatie, het bolwerk van de samenzwering, leidt of heeft geleid.

De vader van Papandreou die toch al geen vriend van de jonge koning" is, vreest vermoedelijk, dat zijn populariteit flink zal dalen, wanneer zijn zoon wordt aangepakt en dat zou zelfs zijn „politieke hoofd" wel eens kunnen kosten. Zo bezien valt het te begrijpen, dat de oud-premier als het ware vecht voor zijn leven en dat van zijn zoon.

Met dat al zit de Griekse koning in zorgen, want de Radicale Unie, die de Centrumunie beschuldigt van schending van de grondwet, is nogal verbeten op Papandreou sr. Begrijpelijk is, dat deze kwestie een gretig aangrijpingspunt is in de verkiezingsstrijd, die nu in zekere zin als inzet zou kunnen krijgen: voor of tegen de koning. Dit is op zichzelf als een bedenkelijk verschijnsel in een land, waar de monarchie toch al niet zo diep wortel heeft geschoten en waar het volk op dit punt niet zulk een stabiel standpunt inneemt als bijv. ons volk.

Het is te hopen, dat koning Constantijn, die zich evenals zijn vrouw een vrij grote populariteit heeft weten te verwerven in de weinige jaren die hij nu regeert, als boven de partijen staande, de juiste stappen onderneemt om de moeilijkheden het hoofd te bieden. Moeiten zijn hem niet gespaard. Als jong vorst in zulk een korte tijd (twee jaar) vijf kabinetscrises te moeten doorstaan, is beslist niet benijdenswaardig. Moge het hem gegeven zijn, datgene te doen wat het landsbelang vordert en het is te wensen, dat hij daarbij de steun ontvangt van die politici, die het wel menen met hun land en met het vorstenhuis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen