Toch gelukkig

_ J. J, Copyright: Groen en Zoon N.V., Leiden

WB

Jellie is tactvol de dijk opgeklommen en staat nu in de keuken haar handen te wassen. Daarna gaat zij in de kamer, waar moeder suiker in de kopjes doet en vader de Nieuwe Koerier leest.

„Als je de krant wilt geloven, hebben we over twee maanden electriciteit, moeder! Of heb je het al gelezen?"

„Nog niet, Tom. Nou, het zal een opluchting zijn. Jullie hadden vanmór- gen de lamp laten walmen. En je kunt dat roet haast niet wegkrijgen".

„Hoe laat roep je Geert, vader?"

„Hè, zijn juUie er weer? Ik had helemaal geen erg in je! Hoe laat ik Geert roep? Wel, hoekwant mag niet te lang blijven liggen. Hij moet om half vijf de beug binnen hebben".

„Ik ga morgen mee halen", beslist Jellie.

„Ik roep je niet", zegt Buter even beslist.

„Wees wijzer, kind", laat vrouw Bu-ter zich horen. „Je hebt je slaap nodig. Je hebt een drukken dienst". ! „Voor een keer kan alles, moeder. Ik;

„Voor een keer kan alles, moeder. Ik; heb nog nooit meegemaakt dat er een hoekwant gehaald werd". „'t Is de moeite niet, die paar hon

„'t Is de moeite niet, die paar honderd hoeken", bromt Buter.

„Ik zou maar rustig in bed blijven, meisje".

„Ik ga toch mee", houdt Jellie koppig vol. „Waar zien jullie me voor' aan? Stel je voor dat onze Geert eens ziek werd. Denk je dat ik vader alleen met z'n fuiken zou laten tobben? Ik kan net zo goed roeien als wie ook!"

„Kan ik voor Geert ook inschenken?" vraagt haar moeder.

„Hij zal zo wel komen, denk ik".

Zij vertelt niets over Evert .Zij had echt met hem te doen. Wat zag de stumper er zielig uit! En toch stond er i maar weinig zee. Zij zou wel eens willen weten of Frits ook last van zeeziekte zou hebben. Hij is nu matroos. En die mogen toch niet zeeziek worden volgens haar. Opeens ligt er een glimlach op haar gezicht. In gedachten roert zij haar koffie. Als hij met verlof komt zal ze hem op de proef stellen. Als hij hoort dat Evert is mee geweest, zal hij eveneens een tochtje willen maken. Zij zal

„Ik vind dat onze Geert lang wegblijft", merkt Buter op.

„Was hij nog in de punter toen jij wegging, Jellie?"

„Hij was bezig het touw vast te leggen. Maar daar heeft hij geen kwartier werk aan, zou ik zeggen".

„De jongen kan iets overkomen zijn", zegt vrouw Buter ongerust. „Ga eens kijken, Jellie. Als het er op aan komt is onze Geert nog een kind!"

Met driftig geritsel vouvrt Buter de Koerier in zijn voegen.

„Altijd dat gehannes in 't donker", moppert hij. „Voortaan zorgt hij bij licht thuis te zijn van zee".

Als Jellie langs het huis loopt hoort zij het fluitje van haar broer. Het geluid komt van het weidepad. Geert Is dus naar de buren geweest. Inderdaad, Geert is bij de Franke

Inderdaad, Geert is bij de Frankema's geweest. Toen Evert overeind krabbelde om naar huis te gaan, zag Geert dat hij op zijn benen stond te wankelen.

„Ik breng je naar huis, Evert", had hij kortaf gezegd. Evert had geprotesteerd, maar toch liet hij zich gewillig bij de arm nemen toen zij de dijk op moesten. Nabij het huis van Buter had de gebrekkige jongen schuw terzijde gekeken, bang dat Jellie hem zou zien.

„Nu zie je dat ik niks waard ben, Geert", had hij gezegd toen zij naast elkaar door de wei liepen.

„De sterkste kerel kan zeeziek worden. Evert", troostte Geert hem. „Best mogelijk, maar ik geloof niet

„Best mogelijk, maar ik geloof niet dat een ander zich zo zwak en miserabel zou voelen als ik. Waar ben ik eigenlijk nuttig voor? Jullie zijn allemaal rechtschapen en sterk. Ik zag Jellie roeien. Zij doet voor jou ,en je vader niet onder. Als ik tien slagen had moeten roeien, had ik al voor munt gelegen.

Als ik naar het dorp fiets, breekt het zweet me van alle kanten uit". „Wij kunnen allemaal niet even sterk

„Wij kunnen allemaal niet even sterk zijn. Evert. Je moet rustig aan doen. Neemt je vader nog ander volk, nu Frits weg is?"

„Ik geloof het niet. De drukste tijd is voorbij. En als het graan rijp is, zal hij wel een arbeider nemen, denk ik".

„Als het moet, springen wij wel bij hoor!"

„Fijn dat je dat zegt, Geert".

Plotseling grijpt hij Geert bij de arm. „Als je me goed kende, zou je nooit

„Als je me goed kende, zou je nooit weer wat tegen me zeggen. Ik ben een vent van niks, werkelijk waar! Iedereen is goed voor me. Thuis en jullie ook. En nu onze Frits weg is, zit me iets erg dwars".

„Wat is dat dan, Evert?" vraagt Geert nieuwsgierig. „Och, het is misschi'en de moeite van

„Och, het is misschi'en de moeite van het vertellen niet waard. Toen ik Frits bezig zag in het hooi, had ik opeens 'n erge hekel aan hem".

„En waarom had je een hekel aan hem?" „Bespottelijk eigenlijk; omdat hij

„Bespottelijk eigenlijk; omdat hij werkte. Omdat hij met grote plokken hooi speelde zoals onze kat het met een muis doet. Nou moet je mij goed be-grijpen. Vader en Dorus werkten net zo hard, maar op die was ik niet jaloers En dat komt doordat Frits een tweelingbroer van me is. Als hij toen een arm of been had gebroken, wat ik misschien hardop gaan lachen. Is dat niet gemeen?"

Is dat niet gemeen?"

Geert haalt weifelend zijn schouders op. „Och, wat moet ik daarop zeggen! Het is wel vervelend als je ziet dat een ander meer kan dan je zelf".

„Ik zou daar een goede reden voor hebben als ze mij dit lieten merken. Maar dat is het 'm juist. Iedereen ontziet me. Vader draagt me nooit zwaar werk op. Als ik ergens aan bezig ben dat volgens vader of Frits te zwaar voor me is, nemen ze het van me over. En weet je wat Frits zostraks zei bij de bus? Hij zei: „Probeer niet tegen vader of Dorus op te werken". Dat zei hij Geert! Vijf minuten daarvoor had ik nog iets hatelijks over hem gezegd. Ik zat achter op de fiets, toen Jellie er aan kwam. Ik maakte een onverwachte beweging, zodat we vielen. Frits z'n broek ging kapot en hij zal zich ook wel bezeerd hebben. Toen je zuster wegreed riep ik haar achterna dat Frits haar een zoen had willen geven. Als ik in zijn plaats geweest was, had ik hem van de bagagedrager geschopt. En toen daar bij de bus zei hij dat ik met het werk maar rustig aan moest doen".

„Frits is 'n beste vent", knikt Geert overtuigd. „Maar jij bent ook zo kwaad niet hoor! Zo, je bent er. Nou, ga ik vlug naar huis, want moeder is altijd ongerust als ik even te lang wegblijf. Wel te rusten hoor. En denk erom dat iedereen zeeziek kan worden".

HOOFDSTUK 4

Een stormwind geselt het water. Vlokken schuim vliegen tegen de zeedijk op en vallen aan de luwe binnenzijde neer. Het lijken stukjes schapewol zoals ze daar liggen. Maar een striemende regenbui doet het schuim versmelten om met razende snelheid voort te ijlen, voortgedreven door de wind.

Met een diepe rimpel tussen zijn ogen staat Buter op de dijk. Het is halfvijf in de morgen. Zo nu en dan ziet hij het dichtstbijliggende vlaggetje van Geert z'n hoekwant. Maar er is geen kijk op om met dit weer de haven uit te gaan. Plotseling zijn er haastige voetstappen op de dijktrap. Ietwat verstoord kijkt de visser om.

„Waarom blijven ze niet in bed", bromt hij binnensmonds. Niet mooi genoeg dat Geert daar aankomt, Jellie komt dicht achter hem de trap opklimmen. Hijgend blijven ze naast hun vader staan. Jellie's haar waait recht achteruit. Geert wrijft een paar regendruppels uit zijn ogen en tuurt over de zee. Dan wijst hij. „Ik zie het ene stengetje, vader. Kijk, Jellie, daar!"

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen