Wij gaan op naar Jeruzalem.

Zie, het Lam Gods. (Johannes 1 : 29m)

I.

De eerste lijdenszondagen van het jaar 1965 vallen in de lentemaanden. Horen dan lijden en leven bij elkander? De lentemaand spreekt van nieuw leven en het lijden van de dood, hoe is dat te verenigen? De Heere Jezus heeft gezegd: „Indien het tarwegraan in de aarde niet valt, en sterft, zo blijft hetzelve alleen, maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort." Hier horen lijden en leven bij elkaar.

Hier horen lijden en leven bij elkaar. Laat ik nu eens een wens mogen uitspreken. Wij noemen de 7 vóór Pasen liggende weken: de lijdensweken. Ik hoop en wens, dat wij, dominees en gemeenteleden, veel mogen lijden in deze weken. Of, wat zou u denken, lezers, is het alleen de bedoeling, dat wij met een onbewogen hart toezien, hoe de Heere Jezus lijdt? Dat zullen we niet denken. Is het dan de bedoeling dat wij met een medelijdend hart staan toe te zien bij de lijdensweg van de Zone Gods? Dat zal toch ook wel niet. Want de Heiland heeft' zelf gezegd: „Ween niet oyer moj, maar ween over uzelf." Dan hoop ik, dat wij allen veel mogen wenen over ons zelf. Als dat niet gebeurt zouden het dan wel goede lijdensweken kunnen zijn? Jawel, hoor ik een lezer zeggen. Verleden jaar heb ik de Mattheüs-Passion gehoord en dat was een goede avond, maar ik heb niet geweend over mijzelf. Ik was ontroerd door de zang en door het lijden van Jezus. Dan hebben wij een verschil mijn lezer. U bedoelt met goed, dat u geniet. Een goede avond is een avond waarop u genoten hebt, waarop u ontroerd bent geworden. Maar ik bedoel met een goede lijdenstijd, dat er vrucht uit deze tijd geoogst wordt. U hebt om Jezus geweend vanwege uw ontroering. Maar leest u dan nog eens het woord, dat de lijdende Borg richtte tot de dochters van Jeruzalem. Maar wat is de vrucht van uw ontroering geweest? Hebt u bitter geleden vanwege de oorzaak van het lijden van Jezus? De zonde, die gij zo liefhebt en die gij eiken dag met vreugde bedrijft, hebt gij die betreurd, zodat er een zwaard voor uw ziel ging en u een walg van uzelf kreeg? Wij gaan niet de lijdensweken in om ontroerend aangedaan te worden door het lijden van de Zoon van God. Dan is onze lijdenstijd, als er niet meer is, nutteloos en waardeloos. Neen, ik wens u toe, dat u veel mocht lijden. En nu ik toch zo met u aan de praat ben, heb ik nus wat. Hebt u vaak geleden om en door uw zonde! De beenderen van David kreunden. Petrus weende bitterlijk. Is de zonde u bitter geworden? Ik bedoel niet, dat ge geschrokken zijt van de straf, maar ik bedoel, dat ge de zonde zelf als een verdriet zijt gaan zien. Ik wens u veel leed, zei ik. Maar dat toch niet alleen. Johannes de Doper zag de Heere Jezus tot zich komen. Toen sprak hij de woorden: „Zie, het Lam Gods." Ik wens u, mijn lezer, daarom niet m.inder toe, dat gij veel vreugde moogt hebben om Jezus Christus. Wij gaan de lijdensweken door. De voorgangers mogen telkens weer preken over Gethsemané en Golgotha en over alles wat over het lijden en sterven van de Borg en Middelaar geschreven staat. Nu mocht er een volk op de eilanden wonen, dat gebogen gaat onder hun schuld en vervloeking, 't Zal wat wezen om te gaan sterven en dan God te ontmoeten met een onbetaalde schuld en met een verdorven hart. Dan is 't voor eeuwig kwijt. Wij moeten naar het helse vuur, dat de duivel en zijn engelen bereid is. En wat kunnen wij er tegen doen? Israël heeft heel veel schappen en varren geofferd, maar zij deden niet af. „Brandofferen noch offer voor de schuld. Voldeden aan uw eis noch eer."

(Wordt vervolgd)

Delft. Ds. L. Vroegindeweij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen