Gebroken bakken

„Hier zal goed voor u gezorgd worden," zeide Elsa haitelijk. „Uw tante en ik hebben wel begrepen, dat U het eenzaam zou hebben." „Ik dank \i," zeide hij met een stem, waarin warmte klonk.

„Ik dank \i," zeide hij met een stem, waarin warmte klonk. Elsa bracht de groeten van de Meinema's over en vertelde

Elsa bracht de groeten van de Meinema's over en vertelde iets van haar bezoek aan de pastorie. Maar weldra was het gesprek op Indië gebracht en Egbert Wagenveld sprak van zijn verblijf aldaar, waarbij natuurlijk ook het overlijden van zijn vrouw te berde werd gebracht. Hij vertelde van haar vredig einde en ook van zijn strijd. „Die strijd is nu volkomen uitgestreden. Gepijnigd heeft mij

„Die strijd is nu volkomen uitgestreden. Gepijnigd heeft mij de vraag, waarom God mij mijn vrouw ontnam. Maar ik heb geleerd, om te zeggen: „Wat Ik doe, weet gij nu niet; gij zult het na deze verstaan." En nu heb ik berusting ontvangen. Wel bekruipt mij vaak de eenzaamheid. Maar God weet, wat goed voor mij is. Ik heb mij in Zijn handen gegeven, en och, dan kunnen wij ook rustig zijn.

Met deze simpele woorden gaf Egbert Wagenveld uiting aan zijn sterk geloofsvcrti'ouwen. Elsa, onwillekeurig een vergelijking makend met het gedrag van Dolf, bespeurde het ontzaggelijke verschil. En haar hart werd getrokken naar de eenzame man, die in de school van het lijden niet was ondergegaan, maar die het hoofd had opgeheven naar de bergen, van waar de hulp komen zou en gekomen was. En haar sympathie werd die avond nog veel sterker. Hij

En haar sympathie werd die avond nog veel sterker. Hij toonde zich een prettig causeur, vol interesse voor het leven in het vaderland, ook voor het kerkelijk en politiek leven. Hij was vol attentie voor zijn tante en sprak met Elsa over allerlei, alsof hij haar al jaren kende. Des avonds laat, op haar kamer, oordeelde zij, dat hij een

Des avonds laat, op haar kamer, oordeelde zij, dat hij een man was, die men lief hebben kon; tegen wie men opzag. Een felle blos bedekte haar wangen; hoe durfde zij het

Een felle blos bedekte haar wangen; hoe durfde zij het bestaan, aan zoiets te denken? Nauwelijks een half jaar geleden was zijn vrouw overleden, met wie hij tot de diepste vezelen van zijn ziel verbonden was geweest...

En — desondanks dacht zij aan hem. Het was, meende Elsa, voor haar gemoedsrust, maar goed, dat hij, naar hij had verteld, zijn werkkring in Amsterdain hebben zou.

HOOFDSTUK XVIH.

In regelmatige cadans gleden de dagen verder. Zonder schokkende voorvallen. Met grote trouw bezocht Elsa elke week Dolf op zijn kamer. Op een vaste avond. Hij wist dat. En daarom was het slechts zeer zelden, dat Elsa Cor er ontmoette, hoewel beiden officieel verloofd waren. Deze verloving had tot gevolg gehad, dat Elsa kennis had

Deze verloving had tot gevolg gehad, dat Elsa kennis had gemaakt met Gerda's vader, die zij een onbeduidend man had gevonden en die op haar de indruk had gemaakt, genoeg te hebben van het leven, dat hem per saldo niet dan ellende had geschonken. Zij had diep medelijden met de man gekregen. Het was aan alles merkbaar, dat zijn tweede huwelijk al evenmin gelukkig was als zijn eerste. Overigens had zij Mevrouw Zuiderman een flinke persoonlijkheid gevonden, die er althans nog enige principes op nahield, al waren die dan niet in overeenstemming met het Christelijk belijden. Zo keurde zij de wufte levenswijze van Cor streng af. Elsa kon het volkomen billijken, dat zij haar man tenslotte verbood geld aan Cor te geven. Natuurlijk kwam daar ellende van. Want Cor trok zich van de tweede vrouw van haar vader niets aan. Br was in het familieleven niet de minste hartelijkheid en Elsa begTeep Gerda nog veel beter dan vroeger. Het was in dat gezin niet om te vertoeven. En zeker niet voor iemand, als de gevoelige Gerda, die bovendien was aangeraakt door de genade Gods.

Mevrouw Zuiderman had Elsa onomwonden gezegd, hoe zij over Cor dacht. Maar daarbij had zij de hoop uitgesproken, dat het gefladder nu uit zou zijn, nu zij verloofd was. Haar broer moest Cor maar eens flink onder handen nemen. Hij leek haar een serieus jongmens toe.

Elsa had er niet op geantwoord. Zij was er van overtuigd, dat Dolf aan de leiband van Cor liep. Die kon hem door haar lieve maniertjes en haar vleierig doen om haar vinger winden.

Het was later wel gebleken, dat zij gelijk had. Want al sprak Dolf er met haar niet over, van Gerda kwam zij zo nu en dan wel te weten, dat het tussen die beiden lang niet steeds botertje tot de boom was. Er vonden herhaaldelijk scènes plaats, omdat Dolf niet steeds geneigd was, Cor op haar wegen te volgen. Maar altijd werden de geschillen weer bijgelegd. Het was Dolf, die terugkeerde en de zin van Cor deed.

Eén uitlating van Cor, die haar via Gerda ter ore kwam, had Elsa vreugd gedaan. Cor moest op een keer gezegd hebben, dat zij wel kon merken, dat Dolf uit een „fijn" milieu kwam. Hij was toch anders dan de andere jongelui, met wie zij vroeger had kennis gemaakt. Soms kon hij geweldig zitten piekeren; dan weer was hij met grote moeite mee te krijgen naar een bioscoop of een dancing. En dan wist Cor niet, wat zij van hem denken moest.

Elsa moest dat alles van Gerda of langs andere weg vernemen. Want Dolf zweeg in dat opzicht in alle talen. Als zij hem bezocht, was hij steeds gewoon, sprak over alles en nog wat, verbood haar alleen over de godsdienst te spreken, daar die voor hem had afgedaan, naar hij zeide.

Bij die éne kennismaking met Mijnheer en Mevrouw Zuiderman was het gebleven. Wel was zij geïnviteerd, zo nu en dan eens, met Gerda of alleen, te komen aanlopen, maar zij had onmiddellijk gevoeld, dat dit slechts een beleefdheidsphrase was geweest: in de huize Zuidermans sympathiseerde men niet met ,,fijne" mensen. Gerda werd er alleen geduld, omdat zij Gerda was. Overigens had Elsa gemeend, te bespeuren, dat Mijnheer Zuiderman veel van zijn oudste dochter hield, maar dat voor zijn tweede vrouw verborg.

Met medelijden enerzijds en afgrijzen anderzijds had Elsa van zeer nabij kennis gemaakt met de vloek, die rust op het huwelijk, waar de moderne huwelijksbegrippen werden gehuldigd. Daar was een man, die feitelijk beu van het leven was, al was hij schijnbaar vrolijk. Hij was gescheiden van zijn eerste vrouw, maar Gerda beweerde met grote stelligheid, dat haar vader, die eerste vrouw nog niet vergeten was, hoewel hij weer reeds enige jaren met deze was getrouwd.

Daar was een vrouw, die, althans volgens Gerda, zeer goed wist, dat haar man zijn eerste vrouw, die in Utrecht woonde, niet vergeten was. Elsa vond het een hopeloos leven. Daar was een dochter, product van een meer dan losse op

Daar was een dochter, product van een meer dan losse opvoeding, die altijd met de tweede vrouw van haar vader overhoop lag, die taitte, plaagde, sarde en zich van niets aantrok. En dat meisje werd, als er geen verandering kwam, en dat zag er niet naar uit, haar schoonzusje!

Het was voor Blsa's gevoel alles een peilloze afgrond

En uit die afgrond was alleen Gerda opgeheven en op hoger levensplan geplaatst. Het was waarlijk geen wonder, dat ziJ er hoogst dankbaar voor was. Al schrijnden de verhoudingen thuis, zij wist, dat zij persoonlijk in God en Jezus Christus geborgen was.

De verloving van iDolf en Cor had nog het gevolg gehad, dat Cor op een ander kantoor was gekomen, waar zij mmdcr verdiende. Smeetsman (•& Co. wilden namelijk geen veiioofd personeel in de zaak, zodat er slechts twee uitwegen waren geweest, öf Dolf 6f Cor ontslag nemen. Toen was Cor vertioKken. Niet, omdat zij er lust toe gevoelde, maar omdat zij tenslotte toch inzag, dat Dolfs promotie een geduchte knak krijgen zou, als hij Smeetsman & Co. verliet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen