�Eerst Christus zien - dan sterven"

Koninklijke onderscheiding posihume

De Ujlcaiuto was omkranst met een schat van bloemen. Er waren zoveel bloemkransen dat de meesten door de bemanningen van de reddingsboten werden achteraan gedragen. Vlak achter d© baar liep de redder W. van Seters een zwager van de overledene, met de posthuum verleende onderscheidingen. Daarachter mevr. de Wed. Brinkman, de Vader, broers en andere familie-leden. De vader en de weduwe moesten wegens de overweldigende smaxt worden ondersteund.

Wie er waren

In de stoet bemerkten we o.m.:

Van het Reddingswezen de Pres. directeur Murk Leis; Mr J. M. van Suchtelen v. d. Haare en Inspecteur Drenth van de Z.H. Reddings-Mij; de bemanning van de reddingsboot President Leis, de bemanning van de President Wiersma en de gepensionneerde redders van Vlissingen; de kapitein van de „Ganges" Ben Weltevreden en van de „Witte Zee" kapt. V. d. Snoek; dhr M. de Booy, Directeur van de Noord- en Zuid-Holl. Reddings Mij.; dhr D. v. d. Burg, voorz. v. d. Wijkraad Hoek van Holland; Ds Rullman, Ger. Predt. te Hoek van Holland; Mr Viétor, dir. L. Smit en Co; de hoofdcommissaris van Politie te Rotterdam; dhr H. H. C. A. Staal; Kapt. ter Zee J. Tissot V. Patot; dir. v.h. Loodswezen; Ds Los, Ger. Predt. te Stellendam; Burgemeester J. Baron van Knobelsdorff te Stellendam; Weth. Hoek; de kapitein van de Radma, vele geredden en zeer vele belangstellenden. Wij zijn met deze lijst lang niet volledig, daar het onmogelijk was alles te overzien.

Aan^de groeve

Toeen allen zich rondom de met ruim 20 bloemkransen bedekte groeve hadden geschaard, was Burgemeester J. Baron van Knobelsdorff de eerste die het woord verkreeg. In korte bewoordingen deelde deze mede, dat bij Koninklijk Besluit aan de overledene posthuum was toegekend de gouden reddingsmedaiUe voor menslievend hulpbetoon.

Ds RuUman, Predt. bij de Geref. Kerk te Hoek van Holland, tot Wfelk kerkgenootschap de koene redder behoorde, begon met er op te wijzen, dat er maar een schrede is, tussen ons en de dooa. In dit geval kwam dat wel heel treffend naar voren. Vrijdag voer de reddingsboot uit met schipper Brinkman aan het hoofd, waarbij hij vooraf afscheid nam van zijn vrouw, niet wetend dat ziJ elkaar in dit leven niet zouden weerzien. Het werd een moeilijke tocht en door een zware grondzee werd de schipper over boord geslagen. Alle pogingen hem te redden, bleken vruchteloos, hij kon de uitgeworpen reddingslijn niet grijpen.

Wij mensen, aldus spr., vragen: waarom ? Waarom moest hij verdrinken ? Wij weten dat God de Heere, de God van leven en dood overal Zijn wijze bedoelingen mee heeft, zei spr. Het was hier die ene schrede, die schipper Brinkman moest overgaan. Hij was zich als Christen bewust, dat zijn leven onverwacht kon eindigen. Hij heeft nog gelegenheid gekregen zich voor te bereiden op de dood. En wij weten dat Jezus Christus de dood heeft oveiTvonnen, ook voor hem, en het hem een doorgang werd tot het eeuwrige leven. Schipper Brinkman was zich bewust, dat zijn redding was uitgesloten, wij nemen aan, dat hij geroepen heeft tot Grod, die zijn ziel van stonde aan tot Christus heeft opgenomen. Dat zij de troost voor mevr. Brinkman en de verdere familie. Over dit graf zien we heen, dat zijn ziel bij Jezus geborgen is, wat voor de achterblijvenden een heerlijke gedachte is. Er gaat uit dit graf een prediking uit voor allen, inzonderheid voor hen die de zeeën bevaren, dat er maar ene schrede is tussen ons en de dood en het nodig is bereid te zijn, en te bedenken wat tot onze eeuwige vrede dient. Hij heeft zijn leven voor zijn vrienden gegeven en spr. maande aan, die Christenplicht na te volgen in mensenlievend-' held en hulp. Spr. eindigende met te spreken over de zaligheid die de overledene was weggelegd, wiens overschot rusten zal tot de wederopstanding der doden. De heer Murk Leis, Pres. dir. van de

De heer Murk Leis, Pres. dir. van de Z.H. Reddings-Mij. wees er op, dat het nog geen jaar geleden was, dat op dit graf een koene redder werd weggelegd. Een tweede werd niet meer gevonden. In het laatst van het jaar begeleiden we de laatste gang van de machinist van de reddingsboot Koningin Wilheïmina en thans schipper Arend Brinkman van de President Leis. Er blijkt uit hoe geweldig de machten der natuur zijn; al schrijdt de techniek vooruit, onze nietigheid komt uit, dat we niet over die machten ktmnen heersen. Arend Brinkman is er het slachtoffer van geworden.

Geen wonder dat de verslagenheid zo algemeen is, dat deze moedige schipper zo jong nog, het leven moest laten. Ofschoon hij slechts zes jaren in dienst was bij de Reddings Mij., heeft hij niet minder dan 160 mensen het leven gered. Spr. schetste hem niet alleen als een kundig man, maar ook als een prettig mens met een hoogstaand karakter. Wij allen mochten hem graag zei spr.

Dezelfde week had schipper Brinkman nog een moedige redding verricht, hij mocht alle opvarenden van de „Radma" behouden aan wal brengen. Dat is altijd weer- een satisfactie de hele bemanning te redden en dat bij een windkracht van 9 a 10. Spr. sprak zijn eerbied uit voor de zelfopoffering aan de dag gelegd, wat ook in Koninklijke kring is gevoeld. Van Prinses Wilheimina had spr. Zaterdag een telegram ontvangen, om Haar blijken van medeleven over te brengen aan de rouwende familie. Aan mevr. Brinkman had spr. de gouden reddingsmedaille posthuum verleend, die hem ook zou te beurt gevallen zijn, indien hij niet dit ongeluk had gehad.

Mede namens de bemanning van de President Jan Leis bracht spr. zijn hulde en deelneming over. Hij was een goede makker, een goed vrind, met groot gevoel voor teamwork. Namens de bemanning en de Maatschappij dankte spr. voor al hetgeen hij had gedaan tot redding der mensheid.

Schipper Arend Brinkman ruste in vrede!

Namens de directie van L. Smit en Co Sleepdienst werd het woord gevoerd -öooF MF-Vlétor, die tevens sprak namens de aanwezige delegaties van de zeesleepboten ,,Ganges en „Witte Zee". In korte bewoordingen schetste hij de tegenslagen die bij het stormweer van verleden week werden ondervonden. Schipper Brinkman heeft er het leven bij moeten laten. Bij de redding van de bemanning van de ,,Radma" had spr. Brinkman voor de eerste maal ontmoet, niet wetend dat deze eerste kennismaking de laatste zou zijn.

Spreker dankte namens het gehele personeel van de sleepdiensten en zei, dat hetgeen Schipper Brinkman gedaan had, diep in aller hart was gegrift en wij lijden in het verUes dat de weduwe trof, intens mee. Hij ruste in vrede.

De enigst Hollands sprekende opvarende, een bootsman van het Britse schip de „Kadma" bracht namens de bemanning een laatste groet aan schiper Brinkman. Zij hadden in die kokende branding zijn grootheid leren kennen, waren allen met dankbaarheid vervuld en diep in de ziel getroffen, dat deze koene redder het leven had moeten laten.

De heer D. v. d. Burg sprak namens het gemeentebestuur van Rotterdam als voorz. van de Wijkraad Hoek van Holland. Ondanks de tragiek, was het volgens spr. toch een voldoening voor mevr. Brinkman, dat de zee zo spoedig haar prooi had teruggegeven en allen hier mochten staan om zijn met bloemen omkranste graf. In gedachten liet spr. de dapperen zijn geestesoog voorbij gaan, die in de loop der jaren bij reddingspogingen waren omgekomen. Hij herinnerde aan schipper de Geus die in 1921 met bijna de gehele bemanning omkwam, aan schipper A. v. d. Klooster en zijn mannen eveneens in 1921 en nu in 1952 aan schipper A. Brinkman. Die stoere kerels zullen we nooit vergeten, zei spreker.

Sprekende tot mevr. Brinkman wees dhr V. d. Burg dat zij te Hoek van Holland een eigen plaats had gekregen en zij zich evenals haar man bewoog op humanitair terrein, nl. in de kring van E.H.B.O. en Rode Kruis. Wij allen te Hoek van Holland zijn U daarvoor erkentelijk zei spr. en leeft thans in het verlies dat U getroffen heeft van harte mee. En al was zijn graf nu niet te Hoek van Holland, toch zal zijn naam. worden gegrift in het voetstuk van het monument, dat door de Z. HoU. Redd. Mij. aan de Hoek is opgericht. Ook het komende geslacht zal weten, dat hier een groot man gevallen is! Spr. eindigde met de woorden: Arend Brinkman rust in vrede!

De heer J. A. Jongsma, oud hoofd der Chr. School ter plaatse, die Arend Brinkman — met nog twee Arend's Brinkman's in de klas had gehad, zeide dat hij als jongen reeds een vlotte vent was, waar wat in zat. Wie had kunnen denken aldus spr., dat we nu hier aan zijn graf zouden staan. Woorden van troost kon spr. voor de weduwe niet vinden: De Heere moge U troosten! Spr. was het zo eens met wat op de rouwbrief stond: De Heer is recht in al Zijn weg en werk, en dan staat er verder: „Hij troost het hart, dat schreiend tot Hem vlucht." Hij heeft God nodig gehad, ook in zijn laatste ogenblikken: ai werd de mensenredder niet gered, hij werd toch gered door Jezus Christus die voljioraen verzoening gedaan heeft voor al onze zonden. Door dat bloed, is ook Arend vrijgekocht. Spr. besloot met er op te wijzen, dat dit graf tot ons allen spreekt en eindigde met de woorden: Arend, ik groet U!

Namens de „Vereniging Beddin^smedaille" werd door een afgevaardigde ook een laatste groet uitgesproken. Eveneens door een afgevaardigde van het Loodswezen, die niet alleen gewaagde van de capaciteiten van schipper Brinkman, maar ook van diens vriendschap met de zeeloodsen. Immer kon men op hem rekenen. Hij bracht hem een laatste groet op de reis naar hierboven.

Door een lid van „De Vrouwenclub Maassluis" werden bloemen neergelegd en het „rust in vrede" uitgesproken. Ds Los, Ger. Predt. te Stellendam

Ds Los, Ger. Predt. te Stellendam sprak in zijn slotwoord woorden van dank namens de famihe voor de vele en overweldigende blijken van deelneming en medeleven ondervonden. Veel goede woorden zijn gesproken, die de treurenden kracht mogen geven. Hun wens is, dat zij allen die getuige zijn geweest, van zijn werk, hem in menslievendheid mogen navolgen. In 'deze tijd van toenemend materialisme, moge hij voor allen een voorbeeld zijn. Hij was een bescheiden man, maar zijn inwendig leven was diep geworteld in zijn Heer Jezus Christus. Hij kon zeggen:

„Ik weet aan Wie ik mij betrouwe.

Al wisselen ook dag en nacht Ik ben de Rots op Wien ik bouwe."

Ik ben de Rots op Wien ik bouwe."

Spr. besloot met een kort troostwoord voor de familie en bracht nogmaals dank voor het gevoelvolle medeleven. In dezelfde volgorde verlieten de ve

In dezelfde volgorde verlieten de velen diep onder de indruk de dodenakker.

Van de vele bloemenkransen noemen wen enkel gevers en geefsters: Agent en bemanning van de reddingsboot Koningin Wilheimina; idem van de „President J. Leis"; idem van de reddingsboot ,,Pres. Wiersma van de vertegenwoordiger en bemanning S.S. „Merope"; Van Commander and all Rank. (Comm. Amerikanen H. v. HoU) Van de Zuid HoU. Reddings Mij.; van de Noord Z.H. Reddings Mij.; van Kapt en bemanning S.S. „Radmar"; van Cor en Ann V. d. Hoeven; van de Kon. Marechaussee Brigade H. v. Holland; van de Stoomvaart Mij. Zeeland; van het Gem. bestuur Rotterdam, Wijkraad H. v. Holland; van zijn vrienden; van het Rijksloodswezen; van de Mij. tot redding van Schipbreukelingen Rotterdam; van kapt. en bemanning „Witte Zee"; van L. Smit en Co's Sleepdienst; van het Personeel Waterstaat; van de W. & O. Garrison Amer. Comp. Hoek van HoUand en enige bloemstukken zonder naam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen