Schrammetje

Heb ik daar een karweitje gehad aan de B.L.O.-School te Middelharnis, waardoor ik meteen 'n mooie gelegenheid had om het werk dat in deze school gedaan wordt eens van nabij te bezien. Ik mag veronderstellen dat onze lezers allen wel weten wat de B.L.O.-school inhoudt. Het is een school voor Buitengewoon Lager Onderwijs. De naam zegt dus reeds, dat er géén gewoon lager onderwijs gegeven wordt. Deze onderwijsinrichting is er om de kinderen, die op de gewone lagere school niet mee kimnen op een buitengewone manier de voor hun nodige kennis bij te brengen. Dat is heus geen gemakkelijke taak. Dan moet men als onderwijzer over een einddeloos geduld beschikken, heb ik wel in de gaten gehad. Dat werk zou Schrammetje tenminste niet liggen. Om met zulke leerlingen om te gaan, eist een bijzondere gave en een groot medegevoel van de psychologische gesteldheid van elk dezer kinderen. Toch heb ik met verwondering gadegeslagen op welke tactvolle wijze men die kleinen aan het denken zet. Ze moeten als 't ware al spelende leren. En dat lukt de onderwijzers dan ook wonderwel. De ouders, die hun kinderen op deze school hebben gedaan mogen zich gelukkig prijzen, dat er op ons eiland een B.L.O.-school tot stand gekomen is. Er kan van deze school voor hun kroost een grote zegen uitgaan. Want het is toch zo, dat deze leerlingen, die op een lagere school absoluut het tempo niet kunnen bijhouden en daardoor jaar in, jaar uit doubleren, nu nog een behoorlijke dosis kennis kan worden bijgebracht.

Natuurlijk worden het nooit geen uitblinkers, maar toch komen ze onnoemelijk veel verder dan ze ooit op een gewone lagere school zouden komen. Begrijpelijk is er aan dit ondenvijs meer moeite verbonden ,— ik denk hier aan het dagelijks heen en weer reizen der kinderen, maar deze moeite zal in de toekomst zeker rijkelijk beloond worden. Voor wat er op deze school voor het tragere kind gedaan wordt, neemt Schram graag z'n metselaarspet af. Het is jammer, dat nog lang niet aUe ouders, welke kinderen hebben die op de gewone school achterblijven, van het nut dezer B.L.O.-school doordrongen zijn. Want er is op ons eiland nog een vrij groot aantal kinderen, dat in feite op deze school aan de Voorstraat thuis behoort. Schrammetje heeft wel eens uit onderwijskringen vernomen, dat verschillende schoolhoofden de ouders van zulke kinderen bezochten om eens ernstig met him over de toekomst van hun kind te praten.

Wie toch komt er nauwer met het kind in aanraking dan de onderwgzer? Maar wanneer deze schoolhoofden plaatsing op de B.L.O.-school in overweging gaven, wilde men daar niets van weten. Ze behoefden helemaal niet te denken, dat him kind „achterlijk" was. Dat wisten ze als ouder zelf het beste. Want Jantje of Klaartje waren heus niet van de domste. Dan moest de meester maar eens naar die en die kijken, dat was veel beter dan naar hün kinderen. Ja, zo gaat dat. „Elck meent syn uyl een valck te syn" zei Van Zeggelen, als ik het goed voor heb. Zo is het heden ten dage nog. Het is begrijpelijk, dat de „meester" op de duur zijn mond maar houdt, want met zulke ouders is geen land te bezeilen. Dan moet er van zo'n kind maar terecht komen, wat er van terecht komt. Tenslotte is een schoolhoofd geen baas over het kind. Hij kan alleen adviseren, maar verder houdt zijn bevoegdheid in deze op. Kijk, dat vindt Schram nu zo jammer. Van dit verkeerde inzicht wordt het kind uiteindelijk de dupe. En later zal menig ouder zich beklagen aan het advies van het Schoolhoofd geen gehoor gegeven te hebben. Dan is het meestal te laat, want hoe eer men voor deze kinderen zijn maatregelen treft, hoe beter. Schram zou als eenvoudig metselaar zulke ouders de raad willen geven: luister naar de raad van de ondenvijzer of het Schoolhoofd. Wanneer zij zeggen dat uw kind niet met de massa mee kan, is dat inderdaad zo. Zij zeggen zulks niet om van uw kind af te komen, maar hebben juist het welzijn van uw kind op het oog. Veel beter was het nog, dat de ouders zelf eens bij het ondenvijzend personeel van de school informeerden hoe hun kroost het maakt. Dat vinden deze mensen veel pleizieriger dan zelf altijd met het minder aangename voor de dag te moeten komen. En blijkt het voor uw kind beter dat het 'de B.L.O.-school bezoekt, welnu, stap dan eens over uw valse schaamte heen terwille van uw kind. Denk er nu niet eens aan, dat de mensen zullen zeggen: „van Janse of Pieterse moet er ook een jongen of een meisje naar de B.L.O." Want tenslotte hebben ze met uw kind niets te maken. Ik kan me voorstellen dat het voor een ouder niet aangenaam is, wanneer hun kind niet met de anderen mee kan, wat het onderwijs betreft. Doch wanneer God uw kind die gave onthouden heeft, kunt U daarin slechts berusten. Maar wel kunt U dan de middelen gebruiken om die mindere gaven zodanig te ontwikkelen, dat uw kind er in zijn of haar latere leven het grootst mogelijke profijt van kan trekken. En van die middelen is de B.L.O.-school een der voornaamste. Zo bekijkt het tenminste

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen