Indrukken van een Flakkeese Emigrant

De heer W. Drooger van Nieuwe Tonge, die met vrouw en kind naar Australië vertrok, beloofde ons van tijd tot tijd een artikeltje te zenden over zijn indrukken, die hij als emigrant in het andere werelddeel heeft. Hij beschrijft ons in dit eerste stukje het gereedmaken voor de reis, en de reis zelf, die hij per vliegtuig gemaakt heeft. In 4 dagen tijds waren ze op de plaats van hun bestemming. Het kan voor hen die plannen hebben om ook te emigreren, van veel nut zijn, dat de heer Drooger zijn ervaringen op schrift stelt en meedeelt.

Het is 23 Mei 1951, 's morgens 6 uur. We worden wakker met het gevoel, dat er heel wat staat te gebeuren. Het dringt nl. met een schok tot ons door, dat we vandaag vertrekken naar Australië.

Eindelijk is het dan zover. De voorbereidingen vergen heel wat het doorzettings­vermogen van de emigrant.

De plannen voor emigratie beginnen met zo hier en daar eens te Informeren. Al vrij vlug komt men dan terecht op het Arbeidsbureau. Als men daar de lezing hoort welke maatregelen er moeten getroffen, denk je dat even wat formulieren moeten worden ingevuld en dan is de zaak oké. In de practijk blijkt het echter geheel anders te zijn.

De allereerste taak die men te doen heeft, als men wil emigreren is „Engels leren." Engels is de wereldtaal, daar kan men overal mee terecht.

De voorlichting die wordt gegeven is m.i. absoluut onvoldoende. Over Australië zijn veel en veel minder gegevens, dan bv. over Canada. In Canada zitten veel meer Hollanders, maar emigratie naar Australië staat om zo te zeggen voor de Nederlanders nog in de kinderschoenen. Als ik het goed voor heb, zijn wij de eersten uit Plakkee, die naar Australië zijn vertrokken. Wij moesten dus Zelf alles maar zo'n beetje uitvissen.

Als alle formulieren zijn ingevuld, gaan ze naar de Stichting Landverhuizing. Men moet dan echter niet blijven wachten, tot men antwoord krijgt, maar proberen om passage te boeken. Alleen als men passage geboekt heeft, gaat de zaak aan het rollen.

Wat het gereedmaken van de formaliteiten betreft, wil ik hier in het openbaar het personeel van het gemeentesecretarie van Nieuwe Tonge dank zeggen voor de buitengewoon vlotte wijze, waarop ze ons hebben geholpen. Het was meest, dat er iets was, waar spoed achter zat en ze hebben ons nooit laten wachten. Van mijn mede­emigranten heb ik het wel anders gehoord, dus is een woord van dank zeker op zijn plaats.

Is men eenmaal zover dat passage is geboekt, dan is het zaak om met de belasting in het reine te komen en dat loopt minder soepel. Ik wil er niet veel van zeggen, maar er wordt getracht de emigrant zo naakt mogelijk weg te laten gaan. Alleen de vraag van een controlerende ambtenaar: „ en wat heesft moeder de vrouw nu nog in haar Portemonnaie? typeert wel, hoe het toegaat.

Na al de Jjeslommeringen komt men dan eindelijk zover, dat het uur van vertrek aanbreekt. Wij waren besloten de reis per K.L.M, vliegtuig te maken, en moesten dus naar het vliegveld Schiphol te Amsterdam.

Op de dag van vertrek moesten we om 5 uur 's avonds de douane passeren daar om 7 uur zou worden gestart. Deze controle was zeer soepel en de service bij de K.L.M, staat boven alle lof. Ik had nog nooit gevlogen en zag er

Ik had nog nooit gevlogen en zag er dus wel erg tegen op. Het viel geweldig mee en ik was er al vrij vlug enthousiast

We vlogen zo op 5 ä 6000 m hoogte, maar konden toch de aarde nog heel goed zien; daar het helder weer was.

De eerste etappe was Amsterdam­ Damascus. Daar kwamen we in de morgen om kwart voor 4 Hollandse tijd aan. Plaatselijke tijd was het een uur later.

In het restaurant op het vliegveld hebben we gegeten. Dit wordt alles verzorgd door de K.L.M. We hadden ook nog wat tijd om rond te kijken en ondanks het vroege uur genoten we van de omgeving.

De eerste nacht in het vliegtuig doorgebracht was niet zo best. Zittend in de stoel moest je maar wat trachten te slapen en dat lukte bij de meesten niet best. Het is alles ook zo vreemd en zo nieuw.

We zijn met 71 personen aan boord, waarvan 41 volwasstmen, 6 baby's en 21 kinderen.

Om half zeven 's moïgens werd de reis voortgezet naar Karachi. Daarheen zijri we nu op weg. Het is 7% uur vliegen. We moeten steeds de horloges voor uit zetten. Het is nu hier 12 uur, wat in Hollandse tijd 5 over half 8 is.

In een volgen.d nummer hoop ik over de rest van de reis te schrijven. De hartelijke groeten aan alle bekenden in Plakkee. W. DROOGER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen