Uit het Kijkvenster

Verdovingsmiddelen bij het sterven. — Misleiding veroordeeld — Nauw leven, ruim sterven!

Vorige week schreven we over het eigenmachtig ingrijpen op het leven: de zelfmoord. Daar is nog een punt, dat daaraan nauw verwant is, b.v., wanneer een dodelijke zieke, de betreffende medicus verzoekt een dergelijke dosis morfine of een ander middel toe te dienen, waardoor het einde wordt bespoedigd of alle bewustzijn wordt ontnomen. Het is in de eerste plaats in strijd met de roeping van de medische wetenschap, daar tot het einde toe dient gestreden te worden voor het leven. Zolang er leven is, is er hoop. .En voor een Christen die weet, dat God de Heere het uur van sterven bepaalt, is het toch tegen de regels van Gods Wet in, eigenmachtig over Gods beschikking in te grijpen of te laten ingrijpen, hoe moeilijk die laatste strijd ook kan zijn. Dat vril niet zeggen, dat geen middelen mogen worden aangewend om de ondragelijke pijnen te verzachten. Maar voor een waar Christen moet er toch alles aan gelegen zijn, om, als het enigszins mogelijk is, bewust te kunnen sterven. ^

Daarmee is ook veroordeeld alle misleiding van zieken ten opzichte van hun naderende dood. Er wordt ten dezen wat bedrog gepleegd! Het spreekt vanzelf, dat de voorbereiding door de familie, door de medicus of door de predikant met alle voorzichtigheid dient te geschieden en dat men daarin ook niet te voorbarig mag zijn. Het is al meeir gebleken, dat alle hoop was opgegeven, soms afscheid van de betrekkingen was genomen en dat er volkomen genezing plaats vond. Bij den Heere zijn alle dingen mogelijk. Maar, als alles er op wijst dat het einde kort bij is, wanneer de doktoren óók geen hoop meer geven en men probeert dat dan nog voor zo'n doodzieke te maskeren, dan is dat geen liefde, maar dat is hard. En vooral voor hen, van wie men weet, dat ze niet bereid zijn om de grote reis aan te doen, die nog nle,t met God verzoend zijn, die niet sterven kunnen. Dan mag men hen toch niet in de waan brengen of laten, dat het niet zo héél erg is, dan mag men hen toch de dood niet laten overvallen. Hoe liefderijk kan het dan zijn, wanneer men, instee van hen te paaien, samen de troon der genade mag aanlopen en smeken om genade en geen recht! God blijft altijd eeuwig en souverein vrij, maar Hij wil er toch om gevraagd zijn, waarom vrij altijd de weg der middelen hebben te gebruiken. Wie weet wat de Heere doen zou. Hoe zouden zij, die er iets van geleerd

Hoe zouden zij, die er iets van geleerd hebben in hun leven, hoe de Borg geleden en gestreden heeft, ja grote droppelen bloeds zweette, onbewust uit dit leven vrillen weg glijden.

Neen, die willen dan liever alle pijn dragen, wetend, dat het nog maar gering Is bij hetgeen Hij, die de zondeschuld vooi* Zijn volk droeg, heeft te lijden gehad. En dät voor hen, zie, dan is het of dit de pijn lichter en de smart dragelijker maakt. De laatste vijand die te niet gedaan

De laatste vijand die te niet gedaan wordt, is de dood. Een nauw leven geeft een ruim sterven, zeg^t men wel eens. Maar niet al Gods volk sterft even

Maar niet al Gods volk sterft even ruim en gemakkelijk. Niet ieder sterven is een stepven als Jacob: „Op Uw zaligheid wacht ik, o Heere". Maar zij zullen toch allen bewust uit

Maar zij zullen toch allen bewust uit dit leven vrillen scheiden en wel zo, dat ze hier al aanvangen om Gode de eer te geven. Met het soli deo gloria zouden ze allen wel willen eindigen (al gebeurt dat niet altgd) want ze moeten hier toch al uitroepen: Gij hebt ons Gode gekocht met Uw dierbaar bloed! En in den hemel zal het altijd hun werk zijn om dat uit te wonderen. WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen