Holsbergero

„Watbllef?" vroeg Janna stom verbaasd. Neen, Aldert van Harm was geen heilig boontje, van haar Aldert had zij er genoeg van gehoord. Maar dit, neen, dit was sterk! „Slaat hij terug?" ,,Ja, dat is toch verschrikkelijk! Dat

,,Ja, dat is toch verschrikkelijk! Dat gaat toch zo nietl" „t Is Harm z'n eigen schuld. Hij is altfld te hard geweest tegen de jongen. En nu zitten we met de gebakken peren."

Janna zei er niet veel van. Zij wist zeer goed, dat Tine, als Harm te hard was geweest, in elk geval veel te zwak zich had vertoond. En Harm wilde zij niet afvallen. Haar zwager kon een potje bij haar breken. En bij zijn broer ook. Harm was een rechtschapen kerel. En Aldert deugde niet; afgelopen. „Ja, mens, je kunt wat beleven met

„Ja, mens, je kunt wat beleven met je kinderen. Gelukkig gaat het met die van ons goed. Maar je kunt maar zó wat hebben, zeg ik maar. Je mag dankbaar zfl'n, dat Mieke zo goed is. Ik sta versteld van dat kind." „Ja, zij is best nu. De dokter heeft

„Ja, zij is best nu. De dokter heeft geiyk gehad. Maar een rara blijft ze.

Zij is beter geworden van dat bidden, zegt ze. Van die dominé, je weet wel. Larie natuurlijk. De dokter heeft het altijd gezegd. Het komt in orde met haar, als zij ouder wordt. Die ziekte had hij ook gauw onder de knie, dat is zeker. Een knappe dokter, die Allersma."

„Als Mieke dat denkt, laat ze dat denken. We leven in een vrij land, mens. Je moet maar denken: vrijheid, blijheid, Berend is immers net zo? Of wordt die verstandiger?" „Welnee, mens. Eén pot nat, die twee.

„Welnee, mens. Eén pot nat, die twee. 'k Wou, dat ze niet meer naar die kerk gingen. Op het dorp praat men er over. Maar ja, ga ze dat nou eens verbieden. Krijg je daar ook weer herrie mee. Met Aldert is het al mooi genoeg. 'En Harm wil maar niet luisteren." „Wat moet hij dan doen?"

,,Och, de jongen is net zo min bakker, als ik bakker ben. Hij voelt geen greintje voor de bakkerij. Zeg nou zelf, moet je nu zo'n jongen dwingen?" „Neen", zei Janna beslist. ,,Ze moeten voor d'r werk voelen. Anders kun je ze wel opbergen". „Krek, zo denk ik er ook over. Jouw

„Krek, zo denk ik er ook over. Jouw Aldert is bakker in hart en nieren. Berend ook. Met Aldert komt er niets van terecht. Hij wil het niet en heeft gezegd, dat hij wegloopt, als hij meerderjarig is."

„Waar moet hij dan naar toe?" Janna vroeg 't niet zonder ironie. „Ja, dat weet Ik niet".

„O zo. Hij kan toch niet van de wind leven?" ,,Natuurlijk niet. Maar Harm moest

,,Natuurlijk niet. Maar Harm moest verstandiger zijn. Als die jongen in de bakkerij nu geen zin heeft, dan wordt het immers niks". „Neen. Ons Aldert voelt niks voor de smederij. Dan geen smid, zei Klaas".

„Ja, Klaas. Klaas is verstandiger dan Harm op dat punt. Klaas maakt zich nooit driftig. Maar Harm, mens, je ijst er van, als hij begin." „Je zou het niet zeggen", zei Janna.

„Gerust waar, hoor. In deze kamer hebben ze elkaar op een Zaterdagavond eens in de haren gezeten, ik dacht bekant, dat hij de jongen wou vermoorden."

„Kom nou. Nou overdrijf je toch." ,,Gerust waar." „Wat had Aldert dan gedaan?"

,,Nou ja", aarzelde Tine, ,,hij deed natuurlijk ook niet goed. Hij zat 's Zaterdagsavonds in de kroeg bij Klaasman te drinken en te kaarten. Dat is natuurlijk niet goed. Maar Harm pakte 'em verkeerd an. En toen had je de poppen aan het dansen." „Doet Aldert dat nou nog?" vroeg

„Doet Aldert dat nou nog?" vroeg Janna. Ze wist niet, dat het met Aldert al zo ver gekomen was.

„Ik weet het niet", loog Tine. Zij loog, want zij wist het wel. Aldert was nog precies zo. Elke Zaterdagmiddag kwam hfl bij z'n moeder en die dok-te. Als zij het niet zou doen ze durfde er niet aan denken. En daarom deed zij het, hoewel met tegenzin.

„Weten jullie dan niet, waar die kwajongen zit?" vroeg Janna. ,,We vi'agen het niet meer. Harm ook niet. Het helpt toch niet",

Mieke kwam uit de winkel. En het gesprek verstomde. Als Mieke er bij was, sprak Tine het liefst niet over Aldert, Want die Mieke bracht haar heel bescheiden onder het oog, dat moeder verkeerd handelde met Aldert, Zij gaf hem veel te veel toe. Tine kon dat niet hebben. Zij wist, dat Mieke gelijk had, maar wilde het niet weten. Aldert moest ook beschermd worden tegenover zijn driftige vader

De mannen in de bakkerij spraken over hetzelfde onderwerp. Het kwam, omdat Klaas pochte op zijn Aldert, die het uitstekend maakte in zijn bakkerij. De jongeman dacht over trouwen. Hij waa nu een jaar verloofd. „Een bakkerij zonder vrouw is niks", zei Klaas. „Nee", zei Harm.

Hij wist er van mee te praten. En toen had hij een lot uit de loterij getrokken. Daar ging niks van af. Tine was een beste voor de winkel. Nog steeds. Je zou zeggen: zij was nog beter geworden dan in het begin van haar trouwen. Och, een mens moet alles aanleren, niet waar? Ja, ja, een vrouw was wol goed, daar nitt van. Maar ze moest niet zulken jongens hebben, als die wannut Aldert. Je zou die deugniet een ongeluk trappen. „Kom je toch niets verder mee", vond

„Kom je toch niets verder mee", vond Klaas droog, ,,Heb ik wel eens meer gezegd. Harm, Je raakt er al verder mee het pad af." ,,Wat moet ik dan?" vroeg Harm,

,,Wat moet ik dan?" vroeg Harm, somber. Met de dag voelde hij zijn overwicht op zijn zoon verminderen. Hij was nu al zover, dat hij ijskoud de bakkerij verliet en over het dorp slenterde of naar de kroeg ging, als zijn vader op de hem eigen wijze een overigens gegronde aanmerking op het werk van de jongen maakte. „Doe het dan zelf", was de stereotie

„Doe het dan zelf", was de stereotiepe uitdrukking van Aldert in zo'n geval. ,,Ik wil immers geen bakker worden?" En hij verdween uit de bakkerij. De volgende dag was er weer iets anders. En Harm was ten einde raad, „Als hij geen bakker worden wil,

„Als hij geen bakker worden wil, moet je het ook niet willen", zei Klaas, ,,Dat betekent immers niks. Harm, Over tien, twintig jaar, als jij al lang onder de groene zoden ligt, kan hij het vak nog niet, 't Zit er niet in, man. Mijn Aldert wilde geen smid worden. Nou, dan niet," „Bij jou is het een ander geval. Hier

„Bij jou is het een ander geval. Hier moet een Janse in de bakkerij. Dat is al honderd jaar zo geweest. En vader heeft dit toch gezegd "

„Hoor nou eens hier, all« respectvoor vader, maar die had het ook "'^^' ,1 het zeggen. Als Tine nou geen kin»'T had gekregen, wat dan?" „Nou, dan was jou Aldert hier g

men. Ik had daarop al zowat ê^'''" „ Maar toen kwam Aldert op de v« Hij had er nooit moeten komen, • Harm, bitter. , j „Hoor 's, kerel, dat is geen pi^pf

„Hoor 's, kerel, dat is geen pi^pf mag je niet van je jongen spr^''^"' J is niet in orde. Wat wil die jonge« f­ f lijk wel?" vroeg hij plotseling'. i „Hij wil het hefst niks doen. ' woordde Harm. ,,Dat is geen vak", zei Klaas, (^

„Neen, dat is geen vak. M^äf J een luilak is het voldoende. M^, eigenlijk veekoopman wille" W „Veekoopman?" vroeg K'^as, baasd. „Hoe krijgt hij 't in ziJ« ^iioof', „Dat mag jij weten, ik we«^'".i,;!

„Dat mag jij weten, ik we«^'".i,;! Als jongen zat hij al op de veen Och, er is wel geld in te »«° ;T maar zeg zelf, is dat nou een/'^^jiJ

,,Die mensen moeten er ziJ"' jJ maar zeggen. Maar het W''' f,:, jtl zo'n kroegloperij aan verbonden, al'»' minste, dat er te vinden is. zo'n kroegloperij is niks voor ons. „En die kwajongen zit nu

„En die kwajongen zit nu kroeg'', vertelde Harm. iietzf"'!

En toen kwam Klaas Janse ,^jj te weten, wat Tine aan Janna de.

(Wordt verv'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen