Schrammetje schrijft:

Van m'n opperman Joap hèwwe'k 'n langen brief gekrege. Die goeie kaerel heit tien velletjes vol geschreve in Flakkees dialect, om meneer Landheer in Gurcum an oardig wat Flakkeese woorden te helpen. Hie zou natuurlek dat heêle stik wel in de krante wille hé­'.vwe, mar dan zou meneer de Redacteur d'r wel 'n halve krante ble kanne drukke. Hie zou zegge: Laet die kriekeplokker noe gauw opwoaie! Toch wil ik Joap 'n complementje maeke, dat 'n dat zoa netjes voo­men­koare gedokterd heit. Ik wist niet, da'k zoa'n geleerde oppeni­ian in dienst had, oor. Hie heit in z'n epistel heel wat Flakkeese uutdruksels verwerkt, bevoorbeeld: joe heit kittig onder je pette; van de wieze brienge; joesgeliekens; juun om d'n dorden; viengerwanten; hotepetote; uut je sloffen schiete; van huusje tot deure, schelvisoagen, opsprienge as 'n bosje vloaien; affekoat; deur de joatjes heenloape; uutstelle tot Sint Juttemisse; 't kwaeje beest; hie had 't in de smiezen; de distrebuusje; de overkante; z'n fiezelemie; bè­je belaetaefeld; z'n posjetieven, uut z'n fassol brienge enzovoorts. Ik ha 't heêle zaekje mar in 'n enveloppe gestoken in nae Gurcum gestierd, want 't was veel te groat om 't over te nemen. Dan za meneer Landheer 't wel uutpuzzle in d'r uuthaele wat 'n d'r van kan gebruuke. As oale Plakkeeënaers zoa'n brief schreve, dan had die ineneêr in 'n oagenblik z'n woordenboek vol, dienk ik. Daerom motte m'n aolemaele wat doë, anders za 't mar mit 't' gatje deur de goote gae, wil z'n boek vol komme. As je eênmael begint om Flakkees te schrieven, voalt 't wel mee, oor. Je mot 't mar us prebeere. Je schrieft 't mar net eender op as dat je 't uutspreekt, dan bei­je klaer, ee! Noe 'k toch Flakkees an 't schrieven bin, zä 'k deze weeke mar deur houwe. Ik bin 't wel niet gewend, want ik dienke dat aole lezers d'r nie mee overv/egt limine. In je hei noe eenmaal mensen, die 'n uutgesproken hekel an dialectschrift hêw we. Daer hei­je Trijn bevoorbeeld, die zä noait gêneên boek leze, dat in dialect geschreve is. As ze dat merkt, dan klapt ze 't zoa toe. Niks voo mien, zeit ze dan. Ze wil noe vast dit stikje nie leze, oor, dat wee'k zeker. Mar aperdepo, ik wou 't noe weer us over wat anders hewwe. Vleeweeke had ik 'n praatje mit 'n diaeken, waer ik 'n karweitje op most knappe. In je weet hoe dat gaet: onder 'n bakje leut praet je over van aoles in nog wat. In oindat d'n' diaeken griep gehad 'ad, v\ras 'n tuus. Hie had niks te doeën as op m'n' viengers te kieken in hie was blieë dat 't koffietied was. Ik doeë graeg pasjes klesse, zeit 'n. Ik zegge jae voader, oales goed in wel, mar ik drienke koffie in joe tied, oor. Noe ken je me nes­soa­lang an de praet houwe as je wil, mar 't is oalemaele voo joe rekenieng, dienk daer an. Bej­jaet, je schrief mar, oor, zeit 'n, mar m'n motte noe mar us pasjes teute. Nou, dat is 'n dier bakje koffie geworre. 't Gieng van 't eêne op 't oare in uuteindelek kwam 't oak nog over z'n diaekenschap. Hie had 't er niks over naer z'n zin, dat d'r zoaveel centen ij de borre gegoaid worre. Je kan je eigj 't ongelok zitte telle 'n heêlen aevenj in 't briengt geen aerde an d'n diek. De mensen moste toch begriepe, zeit 'n, dat wiele de ermen oak niet van de winö kanne laete leven. M'n hewwe nog wel 'n potje, mar m'n tere in. 't Leven is vooi 'n erm mens oak diere in as je diaeken bin, kaaje toch mar niet zegge: gaet hene en wor werm! Hie zeit. Schram, je mot dat toch nog us in de krante zette in de mensen op d'r harte drukke dat ze d'r plicht 's beter naekomme. Deêle uut 'n lege kasse gaet onmeugelek. 't Voalt as diaeken wezende oak niet mee om je reserve elke weeke mar te zien slienke. Wiele he­svwe d'r toch al veul meer werk an as de mensen dienke m as je dan strakjes over d'n boom mot krauwe, is 't mar 'n zwaer bestaen. Ja daer most ik dien diaeken volkomen geliek in geve. D'r wordt mar weinig van begrepe hoeveel werk 'n diaeken — in 'n ouderlienk natuurlek oak — an z'n ambt heit. Daer wordt veuls te lucht over gedocht. As je die uren us optellende, die die mensen d'r op 'n jaer an kwiet binne, dan zou je d'r van schrikke. In de gemeente is vez'plicht om tfe diaekens van middels te voorzieën, dat ze d'r taek behoarlijk uut kanne voere Mar ja, als iedereen 't mit 'n cent of laet loape, komt 'r' niet veel van terecht. Schram heit wel 's een keer op 'n zeker durp in de kerke gezete neffen \ man, die goed in de duiten kon roeie As je 'm zoa zag wat z'n kleêren betreft, dan zou je 'm een cent gegeven hewwe, mar rekent d'r op, dat 'n bulkte ­ van 't geld. In wat dienk je dat 'n dee'( Hie lei drie centen netjes op 'n rijtjiop d'n bank in as de borre voor z'n neuze gehouwe wier, goaiden d'r elke keèi, zonder blikken of blozen eên in. Je mot mar durve. Mar veul begrip van de noaden van z'n gemeente had die man niet In ik zie oak nog wel mensen, die niji d'r hoad schodde as de borre komt. Dis he­wwe dan vanzelf d'r centen vergetc Ze binne in elk geval nog eêrleker a» zukke, die geen geld bie d'r' hewwe, m toch kwansjuust d'r' hand in de bom steke, mar toch is 't eên bewies, dat ze voor ze naer de kerke gienge, heêlcmaele niet an d'r minder bedeelde broeders in zusters gedocht hewwe. Ik bui toen 'k jong was oak nog us in 'n kerke geweest, waer d'n domenee oak ai toornde tegen oal dat koper, 't Was '11 kort, mar 'n vurig domeneetje. Hie sloeg mit z'n handen 't stof uut d'n' Biebel op de preekstoel, toen 'n zei: ,,A]exandei de kopersmid heit ons veul kwaal gedae." Natuurlijk zei 'n 't op z'n Hol. lans. In elk geval is 't 'n feit, dat er voor 'n hoap diengen, die desnoods gelaete könne worre dubbeltjes in kwartjes, ja soms wel guldens uitgegeve worre, ter­ wiel de kerke 't mit de centen kan do« Ik he­wwe tegen d'n diaeken, waer ik 'n bakje dronk, gezeid, dat ik de lezers op dit punt tot bezinning­ zou roepe, de goeie niet te nae gesproken natuurlek [ Mar dan motte de ouwers beginne 011, de kinders niet mit 'n cent nae de keike te stieren. Daermee wordt al 'n vei­| keerde grondslag geleid. Je mot oaltoasi begirme bie 't begin. As dat goed is ­; oak mit giften in gaeven — dan zal oak de kerke d'r de vruchten van plokko. SCHRAMMETJS

SCHRAMMETJS

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen