Schrammetje

Het valt nooit mee om scheidsrechter te zijn. Dan staat men tussen twee partijen in en men kan maar één der partijen gelijk geven. Dat een beslissing van een scheidsrechter niet altijd naar de zin is van de tegenpartij las ik dezer dagen in een der grote bladen. Er was ergens een voetbalmatch gespeeld waar bij de scheidsrechter naar het oordeel van publiek en een gedeelte der spelers een onrechtvaardige beslissing genomen had. Dat trokken de omstanders zich zó aan, dat ze de scheidsrechter te lijf gegaan zijn en hem bont en blauw hebben geslagen. Dat waren dan nota-bene de Zaterdagmiddag-spelers, waarvan men moet aaimemen dat het mensen van Christelijken huize zijn, die niet op Zondag vrillen voetballen. Als echter de hartstochten wakker worden, dan timmeren de Christelijke broeders er 's Zaterdagsmiddags lustig op los, dat merkt Schrammetje wel. En dat alles ter wille van de leren afgod, die voetbal heet. Men mag dat dan nog sport noemen en zulks torenhoog, verheerlijken, maar een scheidsrechter de mantel uitkloppen kan ik helemaal niet sportief meer vinden. Schrammetje is laatst op een Maandagmorgen naar Amsterdam gereisd. Op en voor de stations stonden de krantenverkopers met de bladen, die de uitslagen van de sportwedstrijden bevatten. Nog nooit heb ik zoveel kranten zien verkopen als die morgen. Ze werden de verkopers uit de handen gegrist en onmiddellijk verdiepte men zich in deze belangrijke lectuur. In de trein ging het de hele reis over de sport. Die club had gewonnen en die lekker gespeeld en daar werd over geboomd of het leven er vanaf hing en de wereld er mee te verdienen was. Vanzelfsprekend weräen al die betogen doorspekt met de nodige kracht termen en werden de kansen voor een volgend spel alweer ontwikkeld. Schram heeft toen het hoofd geschud en zich afgevraagd of al die mensen nu anders geen zorgen hadden dan over het welzijn van de voetbal te praten en daarmee elkaar het hoofd op hol te jagen. Het begint al bij de schooljongens, die de straat als voetbalveld gebruiken. Ze zijn gewoon dol op een bal. Af en toe trappen ze er eens een door een ruit of knakt men er mooie bloemen in de voortuintjes mee af, doch dat mag de pet niet drukken.

Die ruit betaalt men wel met z'n allen (als het tenminste geen laffe jongens zijn) en over die tuintjes van de burgerij bekommert men zich niet. Daar trapt men gerust nog een bos narcissen plat of ruïneert een ligusterhaag die met zorg gekweekt is om het leren monster weer te pakken te krijgen.

weer te pakken te krijgen. En toen er de laatste oorlog geen ballen meer te krijgen waren rolden de jongens van oude kranten een bal en bonden die met touwtjes vast. Het schijnt of de jeugd zonder voetbal onmogelijk meer kan leven. Er is geen spel, dat zo ontaard is dan het voetballen. Men schopt en trapt zijn medemens liever de benen stuk dan dat men zich een bal laat ontglippen. Schram heeft van ver wel eens zo'n stel gadegeslagen en er zich over veravonderd dat er nog één zonder gebroken ledematen thuis komt. Als een troep hongerige wolven valt men op de bal aan en de hartstocht wordt in vele gevallen opgezweept tot het uiterste. Neemt dan de scheidsrechter een naar sommige mening verkeerde beslissing, dan zijn de gemoederen dermate verhit, dat men zo'n man dood zou slaan. Natuurlijk is dit geen schering en inslag, maar ge ziet, het komt voor. Dat is de verdwazing van de sport die ook in Christelijke kring als iets onmisbaars wordt beschouwd. Schram kent ze ook onder de metselaars, die veel meer weten van allerlei voetbalclubs, dan van hun vak. Ze praten er dag in ,dag uit over en zouden er aUes voor opofferen, maar als je ze vraagt om toch eens wat goede vaklectuur aan te schaffen om „bij" te blijven, dan is dat allemaal veel te duur. Ze hebben er niet het minste belang bij. De week komt wel vol, hoor, en het loon staat vast. Neen, Schram kan de sportverdwazing onzer dagen niet bewonderen. En als het zelfs bij de Zaterdagspelers bijna op de doodslag uitloopt wordt het voetballen een spel van bedenkelijk allooi.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen