Namen en bijnamen

Als er een baby wordt geboren, moet het een naam hebben. Dat kan wel eens diepzinnige overdenkingen kosten. Ondanks er maar één eigen vader en moeder is waarnaar het kind kan worden genoemd.

Maar die vader en moeder dragen nog zulke ouderwetse namen. Dat is voor deze moderne tijd niets meer. Daar moet een beetje aan verchroomd worden. Echter met onze bijnamen is dat een

Echter met onze bijnamen is dat een ander geval. Daar heeft men nooit naar te zoeken. Die zijn zo voor de hand liggend mogelijk. Het kost geen overwegingen en het heeft altijd een ieders instemming. Als U bv. in een of ander gesprek een woord per ongeluk een paar lettergrepen te veel geeft, of u onttrekt er een klinker aan, dan zal het ontstane misvormde woord wel uw bijnaam worden. Een door U zelf onopgemerkt gebezigd stopwoord is voor uw toekomstige bijnaam een rijke voedingsbodem. En plotseling als de wereld het opmerkt zal het uw namen­rijkdom ver groten. Namen van politici, staatshoofden en hooggeplaatste autoriteiten, leven op aller tong. Maar niet altijd zijn zij de personen die wij bedoelen. Buurman, de werkgever of de schoenmaker lijkt er veel op. Als twee druppels water. En alzo krijgen die ook hun bijnaam. Ook geillustreerde vervolgverhalen voor de jeugd in dag­ en weekbladen drage hiertoe onbewust hun steentje bij. We herinneren ons de geschiedenis van Krok en Wubbe nog wel. Reeds al vele jaren zijn ze uit de krant verdwenen. Maar niet uit de volksmond. Want er waren natuurlijk weer best een paar slachtoffers te vinden die deze namen voor het grauwe duister van de historie konden vrijwaren. Tripje deed ook zijn intrede. Als kinderontspannuig en bijnaam. Ook zo heeft Tekko Taks rijke vrucht kunnen afwerpen en zal ook Job Jubel zich niet onbetuigd laten. Dat is al een rijke variërende stof

Dat is al een rijke variërende stof voor het samenstellen van bijnamen. Maar alles is nog niet genoemd. Neen, de helft nog niet eens. Er is nog maar een klein tipje van deze soms krenkende sluier opgetild. Krenkend, zo kan het zich ook zo vaak voordoen.

Is het menselijk gebrek ook niet vaak de aanleiding voor een toepasselijke bijnaam? Er wordt iets aan de mens bemerkt dat de ontdekker mishaagt. Hetzij een zielsgebrek of een lichamelijke afwijking. Deze opvallendheid wordt dan tot een mooie slagzin gecomponeerd. Maar hier komt geen vernis aan te pas. Deze naam moet op de smade­ Igkste wijze de volle waarheid vertolken. Tot vreugde van hem of haar die dit „moois" heeft geschapen maar tot droefheid van het slachtoffer die wordt geschrijnd tot in het diepst van zijn ziel. Je moet het zo nu en dan maar eens horen hoe een oude vrouw of man met haar of zijn gebrek wordt nageroepen. En in gesprekken worden ook soms zulke mensen met hun gebrek als zodanig aangeduid. Het wordt misschien niet zo kwaad bedoeld.' Maar, vaak onbewust, kunnen we zulke mensen daarmee pijn doen. En wat bereikt de wereld er mee. We konden beter dankbaarheid betonen

We konden beter dankbaarheid betonen dat we zelf — al is het dan in eigen ogen — gezond en goed geschapen zijn. Dan zal men geen lust hebben tot bedenken en zeker niet tot het uitspreken van scheldwoorden! V. P.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen