Te veel collecten

Het geven van allerlei, op zichzelf goede en nuttige instellingen is tegenwoordig niet van de lucht. Weliswaar geeft een mens over het algemeen genomen niet genoeg. We zijn al gauw bang, dat we te veel geven als het om liefdadige doeleinden gaat. Kn toch geeft een mens over het algemeen niet genoeg. Het lenigen van verschillende noden en behoeften heeft een beloning in zichzelf. In dien zin, dat het voldoening geeft om iets voor een ander te kunnen doen. Toch wordt in de laatste jaren vaak de klacht vernomen, dat er zoveel gegeven moet worden; dat de collecten voor allerlei doeleinden schier niet stilstaan. Er treedt een zekere collectemoeheid op. Zozelfs dat het de aan­ dacht van de Volksvertegenwoordiging en van de Regering getroffen heeft. Reeds in 1947 werd een Staatscommissie ingesteld om een wettelijke regeling van het eoUectewezen zo nodig voor te bereiden, door het instellen van een onderzoek en het doen van vporstellen. Een subcommissie voor deze Staatscommissie heeft een wetsontwerp samen­ gesteld, waarmede de voltallige Staatscommissie haar instemming heeft be­ tuigd. Aan de memorie van toelichting tot dat wetsvoorstel ontlenen we het volgende: „Na Mei 1945 werd in bijzondere mate de aandacht getrokken door het grote aantal inzamelingen dat werd gehouden zowel plaatselijk, regionaal, provinciaal als landelijk. Vele in­ stellingen van weldadigheid, kindertehuizen, sanatoria, ziekenhuizen enz. ver­ keerden in zeer deplorabele toestand en moesten trachten op normale wijze weer te gaan werken, hetgeen financieel met grote offers gepaard moest gaan." Verder wordt in de memorie opgemerkt, dat er allerwege grote achterstand was ontstaan, terwijl nieuwe no­ den mede de aandacht vroegen. Men begon steeds meer en meer en wel in de eerste plaats naar het middel der openbare inzamelingen, zowel op straat als aan de huizen, zowel door middel van de drukpers, als via de radio zijn toevlucht te nemen. Uit een en ander volgde en volgt nog dikwijls een ongeorden­ de stroom van collecten, die een druk op 't openbare leven leggen en vooral de gemeentelijke autoriteiten zwaar belasten. Er openlmarde zich al spoedig een tegenzin bij de burgery tegen de veelzySge üiEamellmgen en men ging spreken van oollecte­moeheld en van een collecte­etivel. Voorts kwamen door het groot aantal collectanten voor nieuwe doeleinden reeds jaren gebruikelijke inzamelingen in moeilijkheden, daar zij een deel van het collecte­terrein reeds bij voorbaat zagen afgeroomd. In de Staten­Generaal is niet nagela

In de Staten­Generaal is niet nagelaten hierop bij herhaling de aandacht der regering te vestigen en aan te dringen op een wettelijke regeling op het houden van en tot beperking van alle open­ bare inzamelingen. Was blijkbaar de wetgever onmachtig om op de juiste wijze een wettelijke regeling te treffen, de practijk zocht naar mogelijkheden om zich op meer doeltreffende wijze te kunnen bewegen.

Dit bleek uit de Stichting van liet Centraal Arcliief en IJnlichtlngenbureati inzake maatschappelijk hulpbetoon voor Nederland gevesfcigrd te Amsterdam. Deze stichting ging zich meer en meer ontwikkelen als een centrale van­ en voor­ de gemeentebesturen en zo groeiden, zonder dat geraakt werd aan de zelfstandigheid der gemeentebesturen de hoognodige ordening en coördinatie, welke niet beperkt bleef tot collecten van de instellingen van weldadigheid. Op het ogenblik is de toestand zo, dat ruim 700 gemeenten bij de Stichting zijn aangesloten, welke gemeenten zich over alle inzamelingen van betekenis centraal laten voorlichten.

De regering heeft deze ontwikkeling steeds krachtig gestimuleerd. Tot zover uit de memorie van Toelicliting geciteerd. En wat stelt het wetsontwerp nu

En wat stelt het wetsontwerp nu voor? Het onderhavige wetsvoorstel geba

Het onderhavige wetsvoorstel gebaseerd op de voorstellen van de Staatscommissie vervanging Armenwet, bedoelt nu voornamelijk deze in practijk gegroeide samenwerking een wettelijke grondslag' te geven en verder uit te bou wen, door voor niet­plaatselijke collecten, voor de gemeente verplicht te stellen het advies van een centraal orgaan — met de mogelijkheid als zodanig genoemde Stichting aan te wijzen — in te winnen of te verkrijgen alvorens op de aanvrage te beslissen. Het wetsontwerp bevat, zoals uit het voorgaande kan worden afgeleid, een regeling voor alle inzamelingen, onderscheid wordt gemaakt tussen landelijke eu plaatselijke inzamelingen. De beslissing blijft voor lajodel^te zowel als voor plaatselijke inzamelingen by Bxirgemeesti^r en Wethouders. Het wetsontwerp geeft de voorkeur aan collecten voor inzamelingen van weldadigheid. De leidende gedachte van het wetsvoorstel is dat verder hét bona fide particulier initiatief beschermd behoort te worden. De verwachting wordt uitgesproken, dat het collecteren doelmatiger zal worden georganiseerd, waardoor de collectemoeheid zal afnemen en de opbrengst der collecten zal stijgen Tenslotte bevat het wetsvoorstel een vingerwijzing in de richting van een jaarlijks collecteplan, wat in sommige gemeenten reeds wordt aangetroffen als voorbeeld van plaatselijke ordening.

een teveel is aan openbare collecten. Uit het bovenstaande blijltt, dat er Een zekere collectemoeheid is ingetreden.

Een centraal orgaan is uit de practijlt gegroeid met een adviserend l^arakter.

Het wetsontwerp stelt voor advies stellen. van een centraal orgaan bindend te

W. der gemeente. De beslissing blijft evenwel bij B. en voor iedere gemeente verdient aanbe­ Het ontwerpen van een collecteplan veling. Het particulier initiatief moet bevorderd worden.

noodzalcelijk, evenwel een afdoende re­ Enige ordening op dit gebied is wel geling zal niet te treffen zijn, daar hel kan worden gelegd. particulier initiatief niet aan banden

volledig rekening houdt verdient dit Inzoverre het wetsvoorstel daarmod" wetsvoorstel zeker nadere ovei­weging. fondsen ook wilt betitelen. Voor een deel kunt ge de sociale strevingen nog tot de bevrijdingsroes van 1945 rekenen, waaruit we maar moeilijk wakker kunnen worden. Het gaat nu eenmaal niet dat men bijvoorbeeld bij de wet bepaalt, dat het alle mensen goed moet gaan. Of wel, men zou dat in een wet kunnen voorschrijven (de redactie van die bepaling zal wel moeite geven) maar het helpt zo weinig. Wij gaan nog al te veel de God van

Wij gaan nog al te veel de God van Ekron te hulp halen en gaan de God Israels voorbij. En nu kan men zeggen, dat hiermede de sociale kwestie niet is opgelost, maar ilt volsta met er op te wijzen, dat die door hen, die er toch do macht toe hebben, evenmin wordt opgelost; gezien de klachten. Odii wordt er luide geroepen, dat de kerk in Nederland haar taak verwaarloosd heeft en de nood van het volk niet heeft gepeild. Dat is volstreltt onwaar. Wat de kerkelijke voormannen thans doen is achter het Ministerie Drees aanlopen. En de cijfers zijn beschikbaar van de millioenen, die door de kerk voor haar leden zijn beschikbaar gesteld, gedreven door barmhartigheid. Maar men wil geen barmhartigheid meer; de mensen hebben „recht" op volledige hulp. Al het gepraat van de „opdracht" der Iccrk en de „taak" der kerk gaat buiten Woord en Belijdenis om. Bovendien is de Kerk er niet om hot maatschappelijk leven te regelen. Als zij zich concentreert op de zuivere prediking des Woords, opent dat harten en beurzen. De bewijzen zijn er van. Maar de „vernieuwers" zijn sedert 1945 aan het woord in ons land en als in de dagen der Franse levolutic wordt al wat er is weggeworpen voor het nieuwe, het nieuwe, dat men meent te beheersen, doch dat men blijkens de jongste ervaringen, ternauwernood kent. WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen