Uit het Kijkvenster

Jeu£d en oiideren. Do Kng^else „Cosh". Tucht Is nodig.

Onze tyd is vol van velerlei zorgen. Hy stelt hoge eisen aan wie tot regeren geroepen ztjn zo goed als aan een ieder die tot leidinggeven aangewezen is. Ook voor de huisgezinnen geldt dit. De verzorging van het gezin en de opvoeding der kinderen wordt weder door geheel andere moeilijkheden gedrukt dan vóór 20 of 30 of meer jaren.

Intussen is een ieder, in welke tijd levende, kind van zijn tijd. En heeft dan ook de handen vol aan het beleven van zijn ttjd. Was in de dagen van onze ouders het maatschappelijk leven ongekunsteld en niet zo ingewikkeld als thans, men kan heus niet zeggen, dat men toen gemakkelijker door de tijd ging, wel ver van daar. De inkomens waren voor het merendeel der gezinnen Jaag en al was men meer tevreden met wat men nog had, er waren toch ook grote zorgen. Een ieder kan dat uit do mond van ouders en grootouders horen. Intussen heeft de inkomensverbetering

Intussen heeft de inkomensverbetering geen zedelijke verheffing gebracht. Ook staat tegenover inkomenverhoging toeneming van de eisen die wij aan het leven stellen, dus ook weer stijging van uitgaven.

In deze vergelijking is dus, algemeen gesproken, geen vooruitgang. Omdat er in vroeger tijd wat meer tevredenheid was, die nu zo gemist wordt, is er zelfs achteruitgang als resultaat.

Tegenover de algemene klacht, dat de jeugd van onze tyd zo onhandelbaar is, heeft een jongeman ons onlangs gevraagd, of het niet beter ware wat meer te letten op het gedrag der volwassenen, van de „grote mensen", omdat hij pas weer van een levenshouding van een huisvader vernomen had, welke houding beslist moest worden veroordeeld en als grote zonde gekenmerkt. Deze opmerking was geenszins van grond ontbloot, want in veel zonden onze kinderen ontmoeten wij de kinderen van onze eigen fouten.

Altijd heeft de houding van de onvolwassen mens zich sterk onderscheiden van die van de meer gerijpte leeftijd. Het gaat niet aan te doen alsof het in vroegere jaren alles botertje tot op de bo6m was! Wie zo spreekt doet de werkelijkheid geweld aan.

Dit voorop stellend, moet ik toch melding maken van de „Calh for the Cosh" van de Engelsen. Via de Engelse correspondent van Vrij Nederland vernemen wij, dat er daar in 1949 nog 860 roofovervallen door jongelieden zijn gepleegd met gebruik van de ,,Cosh." Dat is een instrumentje dat een ieder maken kan, een gummislang, welke men met wat lood opvult en waarmede men allervenijnigste klappen kan uitdelen. Daarmede slaat men eenzame wandelaars tegen de straat om hen dan van hun Portemonnaie of portefeuille te ontlasten. De boef laat de patiënt liggen; die moot maar zien „bij" te komen. In Engeland bestond tot 1948 lijfstraf; naast gevangenisstraf kon de jeugdige onverlaat een laniineling met de zweep krijgen. Men heeft dat afgeschaft, doch deze winter werd in het Parlement om herstel van die wet gevraagd. De Regering wilde er echter nog niet zo spoedig op terugkomen.

Ofschoon men wel kan aannemen, dat vele jonge mensen, door de troosteloze omgeving en vei­waarloosde opvoeding tot slechte dingen komen. Zo kan toch niet ontkend, dat strengere tucht van de overheid uitgaande, hier veel kon voorkomen. Men zegge niet, dat de Waarnemer nu zelf de overheid te hulp roept, want hier mag ik dat doen, want de Overheid draagt het zwaard der gerechtigheid om het boze te straffen. Ztj heeft haar gezag uit God, Neem die grondslag weg en dan regeert zij alleen bij onze gunst en zo lang wij haar dulden. Dan zijn we op het spoor van de revolutie. En de revolutie leidt niet tot vrijheid, maar via de losbandigheid tot volstrekte tyrannie. Een ieder houde het zich voor gezegd. En een ieder werke met dit beginsel in zijn leven, hetwelk in het Woord Gods zijn voorsprong en steun vindt. Is het U om „eeuwige" beginselen te doen, welnu, die kunt U in hot Woord vinden. En nergens elders. WAARNEMER.

Vele dronken op de vrede

* Toch is die vrepde ver. Vrede op di lippen­oorlog In het hart. De secretaris­generaal van de V.N. i

De secretaris­generaal van de V.N. i naar Moskou getogen. Om het wankele gebouw van de V.N. van nieuwe stutten te voorzien. En om het haast uitgedoofde vuur wat nieuw leven in te blazen Het schijnt daar de secretaris­generaa de heer Trygve Lie erg goed te gaan De ontvangst is er wel hartelijk geweest. In een courantenbericht lazen we het volgende:

„De Sovjetrussische minister van buitenlandse zaken, Andrei Wysjinsky heeft gisteren een noenmaal aangeboden ter ere van het bezoek van de secretaris generaal der Verenigde Naties, Trygve Lie aan Moskou. De stemming bij de lunch werd zeer hartelijk genoemd. E werden vele dronken op de vrede uitgebracht. Behalve Wysjinsky waren aanwezig de plaatsvervangende ministe van buitenlandse zaken Andrei Gromyko, en verscheidene hoge Russische ambtenaren, onder wie Peodor Moluchkof chef van het protocol van het ministerie van buitenlandse zaken. Ook Arkad Sobolef, de vroegere Russische assisten secretaris­generaal van de V.N. was aanwezig." Een later bericht meldde „Gisteravond werd door Radio­Moskou gemeld, dat Lie door maarschalk Stalin ontvangen was. Vice­'premier Molotof en Wysjinski waren bij het onderhoud aanwezig."

Dat blijkt alles zeer mooi. Het lijk alles zeer vredelievend en hoopvol voo de toekomst.

Maar met dat alles boycot Rusland de vrede. En laat het zijn plaats in de V.N. onbezet.

In diplomatieke kringen wordt verwacht, dat Rusland aan Trygve Lie we toestemming zal verlenen om een speciale vergadering van de Veiligheidsraad te houden, mogelijk te Londen.

Maar onder voorwaarde, dat de Chinese nationalistische afgevaardigde doo een Chinese communist zal worden vervangen. Rusland weet wat het wil. Versterking en uitbreiding van het communisme is het grote doel. Met alle macht wordt daarnaar gestreefd. Daarom heeft het communistisch Rusland voorlopig de V.N. verlaten. Zeker, voorlopig, want de V.N. vormen een te welkome tribune om er geen gebruik van te maken. De V.N zijn goed om de Russische propaganda te dienen. Daar in Moskou tracht men de wereld een rad voor de ogen te draaien.

Men praat er over de vrede. Drinkt op do vrede, terwijl de werkelijke vrede ver is.

Op die wijze tracht men de wereld in slaap te sussen. Ondertussen bereidt men zich voor op de oorlog. Op een ongekende wijze waartoe men millioen bij millioen in harde slavernij heeft ingezet om de oorlogstoerustingen zo volmaakt mogelijk te maken.

Helaas, de wereld wil bedrogen worden. Het is praten en drinken op de vrede, maar in het hart denkt men aan de oorlog. De oorlogstoerustingen en de politiek van haat en nijd zijn daar de bewijzen van.

* * EEN GESLAAGDE MISSIE * NAAR MOSKOU

Vriendschap nwt Rusland op hoge prijs gesteld. Wat zullen in ide toekomst de gevolgen daarvan 7.yn?

Palar, gewezen lid van de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid heeft een bezoek gebracht aan Moskou. Palar heeft Indonesië vertegenwoordigd bij de V.N. Hij heeft daarbij zich alles behalve een vriend van Nederland betoond en vaak zeer onredelijk gesproken over het gedrag van de Nederlanders in Indië.

Hij is naar Moskou gereisd om de onderhandelingen te leiden inzake het instellen van diplomatieke verbindingen tussen Rusland en Indonesië.

Vol goede moed is hij teruggekeerd. ,.Mijn missie is geslaagd", zo verklaarde hij bij zijn aankomst te Djakarta. Een ander lid van de delegatie Mohamed Yamin voegde daaraan nog toe: „Wij hebben met Wysjinsky en verschillende diplomaten van bijna alle Aziatische landen van gedachten gewisseld.

De gunstige resultaten van de besprekingen zowel in als buiten de Sovjetunie zullen van grote invloed zijn op de positie van de internationaal­rechtelijke verhoudingen van Inodesië, die mijns inziens haar hoogtepunt zullen vinden in de begroeting van Indonesië als jongste lid van de volkerengemeenschap, zoals zal blijken in de algemene vergadering der Ver. Naties in September van dit jaar.

Vriendschap met Rusland wordt, het blijkt wel uit de uitlatingen van deze twee delegatieleden, zeer op prijs gesteld.

Van de wezenlijke rol die kusland speelt, in het verstoren van de vrede, waar die nog heerst en in het stoken op allerlei w\jze in de inwendige verhoudingen der volken door opruiing en sabotage, daar heeft blijkbaar de „missie Palar" geen oog voor gehad. We geloven dat Indonesië nergens minder behoefte aan heeft, dan aan communistische belangstelling en vriendschap.

Vriendschap met het communistisch Rusland lijkt ons op zijn minst niet zonder gevaar en men doet beter de communisten buiten de deur te houden. Een Russische gezantschapspost is vaak gebleken een haard van intrige en beïnvloeding te zfln van het nationale leven en brengt het gevaar met zich van communistische infiltratie.

Voor een goede ontwikkeling van het Indonesische staatsbestel is geen behoefte aan communistische invloed. Maar of Palar en de zijnen daar wel van overtuigd zfln is zeer de vraag. Het revolutionair sentiment heeft nu eenmaal zijn strevingen in de richting van de uitersten. Voor een staat in wording is het beter het communisme buiten de deur te houden. Hoe jong Indonesië, ook moge zgn, op

Hoe jong Indonesië, ook moge zgn, op dit gebied kan het toch reeds van enige ervaring spreken, maar het schy'nt, dat Palar blind is voor deze gevaren. Verwacht kan worden dat Rusland de geboden gelegenheid niet zal laten glippen, maar de mogelijkheden zal uitbuiten. Tot schade van het Indonesische volk en van de gehele wereld. Een volk voortgekomen uit de revolutie, met zijn in grote meerderheid politiek ongeschoolde bevolking en daarbij pas aan de drempel der beschaving staande is een geschikte voedingsbodem voor het communisme. De ,,missie Palar", door hem zelf „geslaagd" genoemd kon later wel eens blijken een ramp voor Indonesië te zijn geweest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen