Demonstratie met prima afgerichte politiehonden te Middelharnis

De „Polltiehonden­dresseerclub Goeree en Overflakkee" gaat, hoewel de club niet buitengewoon groot is, gestaag met haar arbeid voort. Het m.ag gezegd, dat de resultaten toenemen en het geduld van de dresseerders wel wordt beloond. De wachtmeester Hoogerheide te Dirksland wist met „Reddy" het „certificaat politiehond" te halen en de andere honden, die in africhting zijn, bij een laatst gehouden proef, behaalden een mooie serie punten.

Deelnemers Deelnemers aan deze demonstratie waren wachtm. Hoogerheide met „Reddy"; Wachtm. Veldkamp met „Anda"; C. L. V. d. Meij met „Raxl"; W. Polder (jachtopz.) met „Wodan" en H. v. Heukelen met „Arno". De hond „Johnny" van jachtopz. van Broekhoven was niet aanwezig, daar deze hond ziek was.

Burgemeester Bijnders maakte voor de microfoon gewag van de resultaten die de driejarige vereniging nu reeds had bereikt. Teveel nog staat dit werk buiten de belangstelling van het publiek, waarom deze demonstratie werd gehouden. Spr. drukte zijn spijt uit, dat er niet meer toeschouwers waren want het geduld dat bij het africhten is ten koste gelegd, wettigt meer belangstelling. Spr. hoopte dat deze demonstratie zou slagen en bijdragen tot meer waardering voor het politie­werk.

Zoeken! Eerst werd vertoond het volgen der honden aan de lijn, dan zonder lijn, vervolgens gelijnd en onaangelijnd op de fiets. Op een gegeven moment werd de hond afgelegd, terwijl de geleider doorliep. Deze demonstratie gaf direct enig inzicht van de gehoorzaamheid van deze honden. Vervolgens werd overgegaaan tot het

Vervolgens werd overgegaaan tot het zoeken van kleine voorwerpen, die in het gras waren weggestopt. Binnen de gestelde tijd werden de voorwerpen prompt gerapporteerd.

Ook het springen over een haag ter hoogte van 1 m en over een schutting van bijna 2 m verliep vlot.

De honden bleven achter de schutting­, tot het commando terug werd gegeven, waarop zij in tegenovergestelde richting terugsprongen. Het bewaren van voorwerpen dwong

Het bewaren van voorwerpen dwongeveneens grote bewondering af. De honden kregen, ieder op een bepaalde afstand, een ketelpak, een pet of een ander voorwerp te bewaken. Wee je gebeente, wanneer je het wagen zoudt, het voorwerp weg te halen.

De heer v. Ast, verkleed als „boef", gestoken in een dik leren pak zou het eens proberen! Wat beten de honden van zich af! De stropers, die op het terrein aanwezig waren kregen hier een staal te zien, wat honden­tanden vermogen!

Het „mam­werk" Het publiek had veel vermaak in het zgn. „man­werk"' De ,,boef" werd het terrein op gestuurd en de lionden, (ieder op z'n beurt) er achter aan. Ofschoon „de boef" zich met een stok trachtte te verdedigen, daarvoor deinsden ze niet terug. Ze grepen hem vast en lieten hun prooi niet los, tot de baas kwam om het commando „los" te geven. Bij het opbrengen van de boef, hield de hond echter steeds een oogje in 't zeil. En wanneer de bandiet er onverwachts tussen uit wilde, werd hij prompt in zijn kuiten gepakt, zodat van ontvluchten geen sprake kon zijn.

Het bleek de gehechtheid aan de baas te zijn, dat de honden ook zonder commando, hun baas verdedigden.

Alleen mannen vatbaar voor longkanker?

Alton Ochsner, de president van de Amerikaanse vereniging voor kankerbestrijding, heeft verklaard, dat waarschijnlijk alleen mannen worden aangetast door longkanker, een ziekte, welke zich nog voortdurend uitbreidt. De ziekte zou te maken hebben met het roken van sigaretten; alle patiënten waren zware rokers. Wonderlijk is het echter, dat vrouwen, ook wanneer zij zwaar roken, niet vatbaar schijnen te zijn. De ziekte kan met x­stralen het beste worden geconstateerd en dr Ochsner ziet als bestrijdingsmiddel het wegnemen van de gehele aangetaste long. (Rott.)

Een treffend staaltje van discipline was ook, toen bij het zgn. „sclüjnstelen", de hond in volle vaart op de boef afstoof, en bij het commando „foei", de hond niet beet, maar alleen zorgde voor bewaking. Zo werden er deze Zaterdagmiddag

Zo werden er deze Zaterdagmiddag mooie staaltjes van prima dressuur gegeven.

„Een hond blijft altijd een hond", riep wachtmeester Vos van Melissant vanuit zijn spreek­hokje, wanneer er eens een klein foutje werd gemaakt. Maar men kan toch respect hebben voor de mannen, die uren en uren opofferen om hun honden op zo'n ­wijze af te richten. Daaruit spreekt de liefde tot het dier en het succes van het africhten komt tegelijk zeer ten dienste van het politiewerk en daarmee ten bate van het algemeen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen