�De onrustige mens�

Prof. G. Wisse te Doorn, schreef in „De Wekker" in zijn „Pastorale brieven" oen stukje over de jacht van deze moderne tijd waarin de ,,onrustige mens" wordt meegesleept. Wij laten hier een gedeelte uit die brief volgen:

„Overigens is het een teken des tijds al dat trekken en reizen, die uitgaanszucht om maar uit te gaan. Het is een overdreven jacht naar verandering geworden; de moderne mens weet al minder van „als ge in uw huis zit."

Zeker, er is schrikkelijke sociale nood, ook op gebied van huizen en wonen. Maar al ware het, dat men te dien opzichte in gelukkiger conditie verkeerde, reizen, trekken, kamperen, marsen maken, de baan op, en de laan uit, — het is almeer een manie geworden. De onrustige mens. Hij is zijn eigeiüijke huis kwijt, en dan wordt het, net als -in de dagen van Kaïn: gij zult zwervende en dolende zijn op aarde; en net als in de dagen van Noach een zich uitleven naar de buitenkant van het leven.

De horizontale mens. Hij weet de weg niet meer naar Boven; nu zoekt hij het langs de horizontale' lijn, reizende en trekkende over de aarde; en dat opgeluisterd met 15 uur per etmaal allerlei radiotumult. In de auto zelfs met de radio aan. Gebruikt ge onderweg ergens een kop drinken, of ge eet er een broodje, — achter u schettert een muziekorkest de ware eetlust weg. En alles en alles moet rennen, vliegen, dansen, boksen, schreeuwen, lachen, gillen, bemusiceerd worden, en toe maar jongens, het tumult op deze planeet is onbeschrijfelijk! Het leven zonder inhoud en zonder zin, is leven geworden dat zichzelf op de been modt houden; ,,houd er de moed maar in." Dit regeltje in de zingende volksmond legt de psyche (het ziele-element in ons) bloot.

Straks komt de zondvloed; maar... dat is nä ons; net als in de dagen van Noach gaat het. En zo horen we als van verre het gericht Gods komen.

Totdat de zondvloed kwam en hen allen wegnam. Maar geen bekering. Ook een teken des tijds. De roepstemmen in de verschrikkelijke tekenen der tijden, in de ontstellende rampen enz. enz. laten weinig na. Is óók voorspeld. En toch zijn het de dagen van Noach; ze worden niet genoemd de dagen der „reuzen". Wel neen, want het middelpunt, waar alles zich om beweegt, zijn niet die reu-zen die op aarde waren, maar Noach en zijn gezin. Die anderen zijn feitelijk maar nummers. Maar het zaad Gods is de spil waar alles zich om beweegt. — En nu de einduitkomst. De wereld en haar plezier baart in het eind teleurstelling, of oververzadiging; beide met pessimisme als slotaccoord. Beets zong destijds ervan:

Gij klaagt het leven geeft niets zoets. Nadat ge u eerst met volle teugen Door zingenieting liet verheugen — Is 't ook ... de haarpijn nä den roes!

Pessimisme, het einde van allen die zich aan het leven hebben geblaiseerd, omdat ze het geheim des waren levens niet hebben gekend.

Maar de Noach's familie wordt bij de zondvloed bewaard, en zal in het einde uitgeleid worden tot de nieuwe aarde onder de nieuwe hemel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen