Ds. Labee over: O Geest, zend Uwen troost ons neer

Verzuchting

We hebben het aan uitgevers te ‘danken’ dat we meer gezangen achterin onze Bijbel hebben dan de bedoeling was. Onze Dordtse Synode (1618-1619) bepaalde in de kerkorde: ‘In de kerken zullen alléén gezongen worden de 150 psalmen Davids, de Tien Geboden, het Gebed des Heeren, de Twaalf Artikelen des Geloofs en de Lofzangen van Maria, Zacharias en Simeon. Het gezang ‘O God, Die onze Vader zijt...’ enz. wordt in de vrijheid der kerken gelaten, dat ze hetzelve gebruiken of niet, zoals zij goed vinden. De rest van de gezangen zal men uit de kerken weren en zo er misschien enige alrede in de kerken zijn ingevoerd, zullen die op de gevoeglijkste wijze daaruit verdreven worden’ (artikel 69).

Verwonderlijk genoeg is afgeweken van dit besluit en behielden de Morgenzang en de Avondzang een plaats.

Nog opmerkelijker: het zevende vers van de Avondzang is meestal de afsluiting van de leesdienst of het ‘stichtelijke woord’ van de studenten van onze Theologische School... Nu zal niemand de rijkdom van dit vers betwisten. Het is allereerst een treffende belijdenis van de Drie-eenheid, met drie verzuchtingen: ‘O Vader, dat Uw liefd’ ons blijk; O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk; O Geest, zend Uwen troost ons neer’. En het eindigt met een doxologie of lofprijzing: ‘Drie-enig God, U zij al d’eer!’

Tegelijk roept het toch de vraag op of er hier niet ‘gebeden’ wordt tot de Heilige Geest. We menen dat we daarover niet bezwaard hoeven te zijn en verwijzen graag naar onze ‘ouden’ die hierover mooie dingen hebben geschreven en/of gezegd.

Verwarring

Iets stelliger dan wij het persoonlijk enkele weken geleden hebben geschreven, heeft bijvoorbeeld ds. J.C. Philpot (1802- 1869) de ruimte getekend in het gebed tot de Drie-enige God. De hoofdlijn blijft naar het voorbeeld dat de Koning van de Kerk, Jezus Christus, gaf in het ‘Onze Vader’. Zowel de aanspraak die Hij heeft geleerd als de inhoud die de grote Voorbidder gaf, moeten ons dierbaar zijn. Nogmaals wijzen we erop dat onze vaderen in de formuliergebeden voor de openbare gebeden in de eredienst altijd deze orde gebruiken: het gebed tot God de Vader om Zijn Geesteswerk, om Christus’ wil. We wijzen ook graag op de gebeden van de reformator J. Calvijn (1509-1564) die we kunnen vinden in zijn Bijbelcommentaar.

Maar we wezen er ook al op dat er in de Heilige Schrift meerdere verzuchtingen zijn tot de Middelaar en de Heilige Geest. Philpot schrijft (”De gangen van Gods Kerk”, deel 1, preek 9) over het persoonlijke gebed van een ware christen. Graag citeren we hem: ‘Zijn niet sommigen uwer in verwarring geweest op dit punt - tot welke Persoon der Drie-eenheid u zou bidden? Soms hebt u gebeden tot de Vader, en dan weer is er die stille fluistering in uw hart geweest, dat u diende te bidden tot de Zoon; en als u dat hebt gedaan, hebt u het als verkeerd ervaren dat u niet tot de Heilige Geest bad; en ten slotte bent u zo verward geweest, dat u niet wist hoe eigenlijk te bidden. Dit is één van satans listen, u in het gebed te verstrikken, uw gedachten te verwarren, en uw geest in verwarring te brengen, door deze in verwarring brengende ingevingen te verwekken. Maar u kunt niet dwalen, indien u bidt tot al de Personen der Drie-eenheid, naar dat uw ziel wordt geleid. Als u ertoe wordt gebracht te bidden tot de Vader, bid dan tot de Vader; en als u ertoe wordt gebracht te bidden tot de Zoon, bid dan tot de Zoon; en indien u ertoe gebracht te bidden tot de Geest, bid dan tot de Geest’.

De Heere geve persoonlijk onderwijs over de drie Personen in het aanbiddelijke Wezen van God. Dan zullen ook de verzuchtingen van de Avondzang niet ontbreken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen