Bidt u weleens voor ze?

Zó mooi vind ik die stukjes nog steeds. Vandaar dat ik ze, bijna halverwege het derde decennium van de 21e eeuw, opnieuw besluit te plaatsen. Voor de groene jongeren iets nieuws, voor de grijze ouderen ‘n feest van herkenning - hoop ik. Het gaat over stukjes van schrijver Koos van Zomeren. Die is ‘t allerbest in miniatuurtjes over het dagelijkse leven van mens en dier. Tussen 21 maart 1992 en 22 juni 1995 stond er iedere dag een stukje van hem op de voorpagina van NRC-Handelsblad. Maar liefst 1001 dagen hield hij dat vol. Hieronder de pareltjes van 6 en 7 december 1994.

Bescheiden

C. van den Dikkenberg in Lunteren: man, vrouw, twaalf kinderen. Ze hebben vijftien koeien en ze redden het best. Dat er boeren zijn die honderd koeien hebben, vindt Van den Dikkenberg eenvoudig onbegrijpelijk. Die moeten wel miljonair zijn. Ze behoren tot de Gereformeerde Gemeente in Nederland, een gezindte van beperkte omvang. Kerken doen ze in Ederveen, elke zondag tweemaal anderhalf uur. Deze mensen leven in een indrukwekkende verzaking aan wereldse goederen en genoegens. Ze paren de zekerheden des geloofs aan bescheidenheid.

Ze oordelen niemand en verwachten voor zichzelf met vrees de dag des oordeels. Want zijn wij niet allen nazaten van Adam, die zondigde tegen de Heere zijn God? Ja, de mens is een ellendig schepsel en de aarde is vervloekt en daar lijden ook de dieren onder, hoewel ze zelf niet hebben gezondigd - niet kunnen zondigen.

In de kleine, heldere stal heerst een rust die haast niet meer van onze tijd is. Vijftien koeien komen beleefd overeind. Op twee of drie na zijn het roodbonte, gezond in het vlees en een prettig stel horens op de kop. Ze bejegenen een bezoeker met goed vertrouwen. “Bidt u wel eens voor ze? “ vraag ik. Van den Dikkenberg knikt. “Maar”, zegt hij, “misschien wel te weinig.”

Spreuken 12:10

Elk van de vijftien koeien heeft een naam; Van den Dikkenberg weet steeds precies wie hem voor ogen staat. Zulks overeenkomstig het woord van Salomo, de zoon van David: “De rechtvaardige kent het leven zijner beesten.”

Hier wordt de eigenheid van een dier geëerbiedigd. Hier worden koeien gehouden, niet geëxploiteerd. Zonder dat de boer zich erop laat voorstaan. Natuurlijk, als je een mooi kalfje hebt ben je daar trots op en dat mag ook wel, zolang het maar geen pronken wordt. Zo verbreidt zich over het hele bedrijf, van de krabsporen van de kippen tot aan de jonge katjes in het stro, een sfeer van zachtmoedigheid. En deze boer kent niet alleen het leven van zijn eigen beesten. Hij kent ook de zorgelijke neergang van zwaluw en kievit, het teruggetrokken bestaan van steen- en kerkuil. Hij houdt de bomen op zijn land in stand. De zestiende koe op stal is een jeugdige stier, Hannes. Want bij de Ark van Noach kwamen de dieren twee aan twee, mannetje en vrouwtje, niet iemand van de ki (kunstmatige inseminatie). Er wordt niet gevaccineerd. Toen vaccinatie tegen mond- en klauwzeer (inmiddels verboden) nog verplicht was, werd ontheffing verkregen. Er lopen geen verzekeringen; tegen Gods wil wordt geen dekking gezocht. Laatst was bij een geloofsgenoot alles uitgebrand. Toen kwam er hulp van de diaconie, want er zullen geen armen zijn in Israël.

Toch een soort verzekering, zeg ik. “Maar van God ingesteld”, zegt Van den Dikkenberg.

Krokusrondje Den Haag

Zin in dagje Den Haag in de voorjaarsvakantie? Op zaterdag 17 februari hoop ik weer een rondleiding te geven. Oud en nieuw Den Haag: het laatste stukje oude Binnenhof dat nog open is en daarna de betonkolos van het tijdelijke gebouw.

Opgeven kan als altijd via mdebruyne@tweedekamer.nl of appen naar 06 1254 1741.

Wellicht tot ziens!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen