Investeer in volksvertegenwoordigende POLITIEK

“Ja, nu hebben jullie ons weer nodig hè. Nu staan jullie op de markt. Maar straks als de gemeenteraadsverkiezingen geweest zijn, zien we jullie niet meer.” Het zijn woorden die menig kandidaat in februari en maart te horen krijgt. Gewapend met winkelwagenmuntjes en flyers staat hij bij de supermarkt in zijn dorp blijmoedig het winkelend publiek op te wachten. Helaas, menige negatieve reactie is zijn deel.

UNHEIMISCH

Het is maar een van de redenen waarom een groep van enkele honderden burgemeesters, wethouders, raadsleden, actieve burgers, wetenschappers en ondernemers in oktober 2016 aan de bel trokken met hun ‘Code Oranje’. Om het draagvlak onder inwoners en de betrokkenheid van de bevolking bij de politiek te vergroten, zijn er nieuwe vormen van democratie nodig. Anders groeit de kloof tussen politiek en burger nog verder, zo menen zij. Anderhalf jaar later is het heel stil als het gaat om die nieuwe vormen van democratie, terwijl er aan het ongenoegen van de Nederlander niet zoveel veranderd is.

Geef inwoners eens ongelijk. In 8 jaar tijd daalde het aantal gemeenten van 431 naar 380 (zie de tabel op deze pagina). Op 21 maart doen maar liefst 36 gemeenten niet mee aan de lokale verkiezingen, want ze worden heringedeeld. De schaalvergroting die met deze herindelingen gepaard gaat, zorgt voor ‘unheimische’ gevoelens. Het is onbehaaglijk en vervreemdend. “Wat gaat ons dat kosten?” “Nu moet ik nog verder reizen voor mijn paspoort!” “Ik had altijd zo’n goed contact met de Wmo-ambtenaar in mijn oude gemeente, maar wie moet ik nu benaderen?”

Niet in het minst profiteren lokale partijen van dat ongenoegen. Ze worden daarbij versterkt door ‘nieuwe’ politieke partijen in de Tweede Kamer die lokaal bijna geen fracties hebben en daarom oproepen om op zo’n lokale partij te stemmen. “Een op de drie kiezers gaat op 21 maart op een lokale partij stemmen. Daarmee worden de lokale partijen (opnieuw) de grote winnaars van de raadsverkiezingen,” zo concludeerde de website Binnenlands Bestuur na onderzoek van I&O Research. “In 2014 stemde nog 28 procent van de kiezers op een lokale partij, nu neigt 33 procent van de stemmers dat te gaan doen.”

Warm

Tegen zo’n zwarte schildering, vraag je je af hoe de SGP het doet. Wie die vraag in het land her en der eens peilt, hoort telkens enkele kenmerken terug: deskundig, belezen, gedegen, veel kennis, integer, verantwoordelijk… Vertaald naar de rollen die een lokale politicus heeft, betekent dit dat SGP’ers gewaardeerd worden om hun kaderstellende en controlerende rol. In die eerste rol weten ze het college duidelijk te maken aan welke voorwaarden het beleid moet voldoen. In de tweede rol weet ze het college te houden aan haar afspraken. Maar waar blijft de volksvertegenwoordigende rol? Hoe is het gesteld met het contact met de inwoners en het luisteren en het verwerken van hun vragen? Wie onderzoek gaat doen naar de contacten van de SGP’ers met hun achterban en kiezers, zal zien dat SGP’ers ontzettend veel contact hebben. Ze komen hun kiezers tegen in de kerk en bij de school. De contacten met de achterban zijn warm en leden weten hen te vinden als er ontwikkelingen in de burgerlijke gemeente zijn die hen aangaan of bezwaren. Niets meer aan doen? Wie dat denkt, moet even de websites van lokale SGP-fracties erbij pakken. Of de Facebookpagina’s. Zelfs in februari of maart zijn die soms angstvallig leeg. En als ze in verkiezingstijd wel vol staan, kijk dan eens naar de berichten van de afgelopen vier jaren toen er geen verkiezingen waren. Dan blijkt het tussen de verkiezingen in toch wel erg stil te zijn. Dat zegt wel iets. SGP’ers vertellen te weinig. Ze doen hun werk goed, ze doen hun werk trouw. Maar dat doen ze vooral binnen in de raadszaal en in de politieke bubbels op Twitter, waar geen gewone inwoner iets van meekrijgt. De boodschap uitdragen naar de inwoners en de partij profileren binnen de gemeente, daar laten we als SGP met regelmaat steken vallen.

Pleidooi

De SGP zou er goed aan doen partijbreed te investeren in haar volksvertegenwoordigende rol. Goede voorbeelden zijn er al genoeg. Je herkent ze aan de verkiezingsuitslagen bij de gemeenteraadsverkiezingen. De lokale SGP scoort in sommige gemeenten hoger dan bij de Tweede Kamerverkiezingen. Door lokaal écht contact te maken, is de SGP in die gemeenten volksvertegenwoordiger. Ze horen wat de inwoners zeggen (1), ze doen er iets mee (2) en ze dragen uit dat ze er iets mee gedaan hebben (3). Die drie dingen zijn beslissend. Ze sluiten aan bij de belangrijkste trends op het gebied van communicatie.

Ten eerste is er het ‘horen van wat inwoners bezighoudt’. Dat is niet slechts een kwestie van luisteren. Het is hard werken door gebruik te maken van data die voorhanden zijn. Waar zitten de achterban en potentiële stemmers in de gemeente? Met hen persoonlijk contact maken, is cruciaal. Dat kan ook op de sociale media. Nog veel te veel zijn Facebook, Instagram en Twitter gericht op zenden. Wie wil luisteren, zal de interactie moeten aangaan en persoonlijk contact moeten maken. Dat vraagt tijd en ook mensen die hierin fracties kunnen ondersteunen.

Ten tweede is er het ‘iets doen met datgene wat inwoners vertellen’. Dat is voor de SGP het moeilijkste niet. SGP- politici kennen de instrumenten die ze hebben, SGP-bestuurders weten de weg die ze moeten nemen. De vraag is: hoe zorg je voor autoriteit? Als mensen ergens behoefte aan hebben, dan is het wel aan deskundigen en leiders die ze kunnen vertrouwen. Door ‘de beste’ te worden op een bepaald thema en op dit thema het voortouw te nemen, ontstaat er autoriteit. En dan is er ten derde het ‘laten weten wat de SGP gedaan heeft’. Daar zitten wel een paar aandachtspunten. Vroeger zat iedereen achter zijn pc. Nu gebruiken mensen vooral hun smartphone. Realiseren we ons dat? Daarbij geldt dat de ménsen achter de politieke partij steeds belangrijker worden. Inwoners willen een stukje emotie en ‘menselijkheid’ zien. Vlogs en video’s zijn daarin hulpmiddelen. Luisteren, de interactie aangaan en persoonlijk contact maken. Autoriteit ontwikkelen om de weg te wijzen op een acht nemen en daarop emotie en mense- bepaald thema. Smartphonegebruik in lijkheid laten zien. Dat zijn de eerste verkiezingen blijvend te investeren in de ingrediënten om na de gemeenteraads- relatie tussen politiek en inwoner.

100 jaar

Wie de trends op een rij zet, ziet dat we als SGP best nog een weg te gaan hebben, voordat onze volksvertegenwoordigende politiek echt aansluit bij de maatschappij van nu. Maar dat kunnen we best.

Een eeuw geleden ontstond de SGP uit onvrede onder het volk. Steeds meer mensen realiseerden zich dat hun stem in de politiek ontbrak. Het lukte de ARP en andere partijen niet om te midden van allerlei zorgelijke ontwikkelingen die stem te laten horen waar menigeen op zat te wachten. De boodschap van Bijbelse politiek ontbrak. Wie dat zelf nog niet realiseerde, werd door de mannen van het eerste uur aangevuurd.

Het vuur om aan te sluiten bij de stem van onvrede, kan ook na 100 jaar niet ontbreken. Het is belangrijk om de Bijbel open te leggen in de politiek. Het is belangrijk om constructief te zijn. Maar onvrede. En te vertellen wat de SGP doet. het is ook goed om te luisteren naar de Zo kunnen we als SGP een volksvertegenwoordigende partij blijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen