Nieuws Voor Sophie
Olivia probeert een geschikte jurk te vinden om haar buik te verbergen voor school. Haar moeder komt binnen en ze praten even, maar Olivia houdt haar geheim nog steeds verborgen. Later die dag gaat ze met Sophie winkelen. In een kledingwinkel vindt Olivia een mooie jurk, maar ze schrikt van zichzelf als ze bedenkt dat ze de jurk zonder riem zal dragen. Sophie merkt dat er iets aan de hand is en vraagt Olivia wat haar dwarszit. Die zegt dat ze haar iets moet vertellen.
Terwijl Sophie enthousiast naar een tafeltje zoekt bij de McDonald’s, loopt Olivia stilletjes achter haar aan. Ze voelt dat de tijd is gekomen om haar geheim tegen haar beste vriendin te vertellen. Haar hart bonst in haar keel en ze kijkt Sophie onzeker aan. De achtergrondgeluiden van de drukke eetgelegenheid zorgen ervoor dat ze durft te gaan praten. “Sophie”, begint ze voorzichtig, “er is iets wat ik je moet vertellen.”
Sophie kijkt haar nieuwsgierig aan, klaar om naar haar vriendin te luisteren. “Vertel me, Lief”, moedigt Sophie haar aan, terwijl ze glimlacht. Olivia slikt even en ademt diep in. “Ik stond net op het punt om dat jurkje zonder riem te kopen”, begint ze zachtjes, “omdat ik niet wil dat iedereen mijn buik ziet”. Sophie kijkt haar verbaasd aan. Olivia’s stem trilt en ze wacht even, terwijl ze worstelt met haar emoties. Toch kan ze niet voorkomen dat er tranen in haar ogen komen. “Ik ben zwanger, Sophie.”
Sophie kijkt Olivia met grote ogen aan, een mengeling van verrassing en onbegrip in haar blik. Haar vriendin vertelt hier een geheim dat haar hele wereld op zijn kop zet! “Zwanger?” fluistert Sophie verbaasd.
Olivia knikt, terwijl de tranen nu over haar wangen lopen. Sophie schuift naast haar vriendin en geeft haar een knuffel. “Meid toch...”, mompelt ze zachtjes, terwijl ze een arm om Olivia heenslaat. Starend kijkt Olivia een poos voor zich uit. Ze ziet een nog redelijk jong stel gestrest de kinderstoel schoonpoetsen, terwijl hun kind in de kinderstoel alles onder de mayonaise smeert. Een jochie van een jaar of drie jaar krijst alles bij elkaar, omdat hij zijn kipnuggets heeft laten vallen. Zouden Tim en zij er over een paar jaar ook zo bij zitten? Er komen weer tranen in haar ogen. Vast wel. Maar die ouders zijn al ruim in de twintig, misschien al wel dertig. Tim en zij, zij zitten nog op de middelbare school! Als ze daar is met haar gedachten, komt er een nieuwe vraag in haar hoofd.
Hoe gaat ze school afmaken? Ze is net begonnen aan het vierde jaar van de Havo. Dat betekent dat ze nog twee jaar moet! Waarvan een jaar met een kindje!
Dan realiseert ze zich dat Sophie naast haar zit. En het is alsof Sophie weet waar haar vriendin aan denkt. “Olivia, je hoeft je in ieder geval geen zorgen te maken over hoe je school gaat afmaken hoor! Weet je nog dat, toen wij in de eerste zaten, er een meisje was uit de zesde die haar kindje gewoon meenam naar school? Dat gaat prima! En je moeder zal het ook niet erg vinden om op te passen! Finn is ook nog maar klein!” Op dat moment arriveert een ober met een dienblad vol eten voor hun tafeltje. Hij zet de trays met frietjes, hamburgers en drankjes voor hen neer. De ober kijkt een beetje verbaasd door de emoties die hij op de gezichten van de meisjes ziet. Dan draait hij zich om en loopt terug naar de balie om een volgende bestelling te gaan bezorgen.
Olivia en Sophie zitten een lange tijd zwijgend aan tafel. Ze hebben zoveel gedeeld in dit ene moment. Tegelijk vinden ze geen woorden om uit te drukken wat er in hen omgaat. Toch voelt Olivia zich opgelucht dat ze eindelijk haar geheim heeft gedeeld met haar beste vriendin. En Sophies steun is onbetaalbaar.
Na een tijdje begint Sophie voorzichtig te praten: “He, weet je, God kan jou en Tim helpen, Lief. Misschien moet je bidden. Doe je dat?”
“Bidden?” herhaalt Olivia, haar stem nog steeds aarzelend. “Eerlijk gezegd, ben ik boos op God. Ik vind het maar niks, om te horen dat we moeten bidden...” Sophie lijkt echter vastberaden. “Laten we straks samen bidden, oké? God kan je helpen.” Haar stem klinkt bezorgd. Als ze het eten op hebben, zoeken ze de rust van het park op om te bidden. Bij een picknicktafeltje gaan ze zitten; Sophie aan de ene kant, Olivia aan de andere. Ze kijken elkaar aan en Sophie pakt Olivia’s handen vast. Terwijl tranen op hun handen druppen, zitten ze daar samen, beseffend dat er zoveel onzekerheid in Olivia’s leven is gekomen. Olivia voelt een diepe verbondenheid met haar vriendin en weet dat ze haar zal steunen, ongeacht wat er in de toekomst zal gebeuren.
Sophie sluit haar ogen en begint te bidden voor Olivia, terwijl Olivia de woorden van het gebed in zich opneemt. Opeens gaat ze zelf verder. Ze bidt. Ze bekent eerlijk dat ze gezondigd heeft, maar dat ze vergeving nodig heeft, maar ook dat ze dat niet verdient. Ze voelt dat ze alles tegen de Heere kan zeggen. Langzaam begint ze zich te realiseren dat, ondanks haar schuld en boosheid, ze misschien juist moét bidden. Ze blijft zitten, met haar ogen gesloten, terwijl de tranen over haar wangen stromen. Samen vragen ze om kracht en leiding. Olivia voelt zich niet langer alleen in haar situatie. En ze heeft voor het eerst in haar leven het gevoel dat God haar hoort.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 juli 2024
Daniel | 36 Pagina's