Reactie Van Morris
Onverwacht
Tim vertelt dat zijn vader heeft gebeld. Direct daarna vraagt hij bezorgd wat er aan de hand is. Olivia vertelt dat ze zwanger is. Tim reageert geschokt, maar verzekert Olivia dat hij voor haar zal zorgen en dat ze hier samen doorheen zullen gaan. Als hij Olivia weggebracht heeft, denkt Tim na over de vraag hoe hij voor hun kind kan zorgen, omdat hij al de verantwoordelijkheid voor zijn broertje draagt en ook voor zijn moeder moet zorgen. Hij besluit zijn beste vriend Morris in vertrouwen te nemen.
De volgende dag hoort Tim een bons op de ruit. Dat is Morris! De deur vliegt open en z’n beste vriend stapt binnen. “Timmeke, broeder, hoe is het?” roept Morris enthousiast en hij geeft Tim een flinke klap op de schouder. “Ha Morris, goed man”, glimlacht Tim. “Wat wil je drinken en zin in wat lekkers zeker?”
Zonder aarzelen duikt Morris de keuken in. Hij grijpt een zak naturel chips uit het bovenste keukenkastje en opent de koelkast. “Cocktailsaus, dat hebben we nodig. Heerlijk bij chips. Ik denk dat jij dit wel kunt gebruiken,” grinnikt hij terwijl hij naar Tim knikt.
Tim kijkt verbaasd. “Wat ben je van plan?”
“Cocktailsaus”, herhaalt Morris, vastberaden. “Geloof me, het is lekker. En nog een keer, ik denk dat je het wel kunt gebruiken. Het lijkt dat het de laatste tijd niet zo goed met je gaat. Klopt dat?”
Tim voelt een warmte in zijn borst opkomen. Morris heeft duidelijk iets opgemerkt. Hoewel hij soms als een stoere jongen overkomt, had hij door dat er iets aan de hand was. “Ja, ik maakte me zorgen om Olivia”, geeft Tim toe. “Maar ik weet nu wat er aan de hand is.”
“Dat verklaart een hoop,” zegt Morris begrijpend. “Ik vertel er boven meer over. Mijn moeder hoeft dit niet te horen en ze zit in de woonkamer”, zegt Tim. Hij pakt een schoteltje en samen lopen ze naar zijn slaapkamer, waar ze op zijn bed neerploffen. Morris trekt de zak chips open en knijpt een royale hoeveelheid cocktailsaus op het schoteltje. “Doe er nog maar wat extra saus bij”, grapt Tim sarcastisch. “Ja, natuurlijk!” Morris knijpt nog meer saus op het schoteltje. “Dat is pas lekker.” “En?” vraagt Tim. “Nog iets interessants gebeurd op school vandaag?”
“Niet echt”, zegt Morris met een verveelde blik. “Jij was er niet, en Olivia was er ook niet. Maar serieus, wat is er met Olivia aan de hand?” Tim denkt na hoe hij het moet vertellen. Om nog wat tijd te winnen, doopt hij een chipje in de saus en steekt het in zijn mond.
“Nou, kom op. Ik wil weten wat er aan de hand is”, mompelt Morris ongeduldig.
Als Tim zijn mond heeft leeggegeten, staart hij naar de vloer en begint aarzelend: “Nou ja, Olivia is zwanger.” Morris, die met een verveeld gezicht zat te wachten tot Tim zijn mond leeg had, kijkt hem plotseling met grote ogen aan. “Wat?!” “Ja, echt…”, mompelt Tim, met zijn blik nog steeds op de grond gericht. Morris zegt niets, en Tim doopt nog een chipje in de saus. Morris denkt even na, terwijl hij nog een paar chipjes neemt en fluistert dan: “Hoe oud is ze ook alweer?” Tim antwoordt zachtjes: “Ze is net vijftien.”
“Sukkel”, zegt Morris, zonder de minste aarzeling. Het klinkt bot, maar Tim vindt dat hij gelijk heeft. Helemaal gelijk. Hij voelt zich inderdaad een sukkel.
Van het gezicht van Morris zijn zowel verbazing als ongeloof af te lezen. Hij leunt achterover op Tims bed, de zak chips lijkt hij helemaal te zijn vergeten. “Dit meen je niet Tim”, zegt hij dan onzeker. “Maak je een grapje? Dit is toch niet echt?!” Tim schudt zijn hoofd. “Nee, Morris, ik wou dat het een grap was. Maar het is de keiharde waarheid.” Morris draait zijn hoofd om en staart naar het chipje met saus in zijn hand. De stilte in de kamer is drukkend. “Tim, dit is serieus... dit is echt serieus,” mompelt Morris uiteindelijk. “Hoe konden jullie dit laten gebeuren? Olivia, jij… jullie zijn pas vijftien en zestien!” Tim zucht diep, overweldigd door schuldgevoelens. “Ik weet het, Morris. Dit is helemaal fout, en ik vind mezelf zo dom, zondig ook...” Morris schudt zijn hoofd. “Het spijt me, Tim. Ik wil niet veroordelend klinken. Enne, je moet echt sterk zijn voor Olivia. Ze heeft je nu nodig, misschien meer dan ooit.” Tim knikt. “Je hebt gelijk, Morris. Ik wil er voor haar zijn, wat er ook gebeurt.”
Morris kijkt hem aan met een ernstige blik. “Dit gaat niet makkelijk worden, Tim. Er gaat veel op jullie afkomen. Jullie moeten zowel voor elkaar als voor zo’n kleintje zorgen. Maar ik steun jullie en Sophie zal dat ook doen.”
“Dat geloof ik zeker.” Tim krijgt opeens tranen in zijn ogen. De last op zijn schouders lijkt lichter nu hij zijn beste vriend in vertrouwen heeft genomen. “Dank je, Morris”, zegt Tim oprecht. “Het voelt goed om te weten dat we op jullie kunnen rekenen. Ik was zo bang dat jullie ons zouden veroordelen.” Morris lacht een beetje en legt een geruststellende hand op Tims schouder. “We zijn vrienden, Tim. Je hoeft dit niet alleen te doen. Samen staan we sterker.” Tim voelt zich opgelucht en schuldig tegelijkertijd. Het feit dat ze op Morris en Sophie kunnen rekenen, betekent veel voor hem. De zware last die op zijn schouders rust, lijkt minder zwaar door de steun van zijn vrienden.
Terwijl ze nog wat chips eten, bespreken Tim en Morris wat hun volgende stappen zullen zijn. De werkelijkheid begint tot hen door te dringen. Samen met Sophie moeten ze erover nadenken hoe ze dit nieuws aan de rest van de vriendengroep én aan hun ouders gaan vertellen. En met die laatsten zit Tim het meest…
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 juni 2024
Daniel | 36 Pagina's