Een Spannend Besluit

Olivia zit rechtop in bed. Haar hoofd bonst. Ze pakt haar telefoon en stuurt een appje naar Tim, Morris en Sophie: “Ik voel me vandaag weer niet lekker, enorme hoofdpijn!” Haar vingers trillen terwijl ze het bericht verstuurt. Ze legt haar mobiel op haar nachtkastje. De onzekerheid knaagt aan haar.

Haar moeder stapt de slaapkamer binnen en kijkt bezorgd naar Olivia. Ze heeft een glas water in haar hand. “Hier, blijf goed drinken lieverd, dan gaat het snel weer over.” Olivia neemt een slok, maar het smaakt haar niet. Ze geeft het glas terug en kruipt weer diep onder het dekbed. De hoofdpijn lijkt alleen maar erger te worden en ze weet niet hoe ze ervan af moet komen.

Na een poosje staat ze op en loopt naar de keuken, op zoek naar iets om haar plotselinge trek te stillen. In de kelderkast vindt ze een zak Napoleon Dropkogels, maar daar heeft ze geen zin in. Normaal was ze er zeker te weten aan begonnen. In plaats daarvan trekt een reep witte chocola haar aandacht en haar blik valt op de drie bussen slagroom in de koelkast, die haar moeder heeft klaargezet voor de taarten voor Livs verjaardag.

Ze besluit de chocoladereep in blokjes te breken en spuit op elk blokje een toefje slagroom. De combinatie lijkt onweerstaanbaar en ze schrokt de chocola met slagroom gulzig op. Opeens beseft ze wat ze aan het doen is. Ze schrikt, omdat ze veel meer heeft gegeten dan normaal.

Met die gedachte in haar hoofd start ze haar laptop op. “oorzaak van eetbuien”, tikt ze in de zoekbalk. De resultaten verschijnen: hormonen, stress, menstruatie, zwangerschap. Haar ogen worden groot en ze slaat haar hand voor haar mond. Alle puzzelstukjes lijken opeens op hun plaats te vallen: de misselijkheid, de hoofdpijn, de onverklaarbare eetbuien en het uitblijven van haar menstruatie. Het rare idee van slagroom op chocolade en herinneringen aan haar moeder die tijdens haar zwangerschap van Sem plotseling veel slagroom at…

Ze gaat languit op bed liggen en begraaft haar hoofd in het kussen. Na enkele minuten komt ze overeind en lacht zenuwachtig om zichzelf. Ze heeft zichzelf bang gemaakt met onrealistische gedachten. Ze is gewoon een beetje ziek, dat kan toch gebeuren? Ze kleedt zich aan en frist zich in de badkamer wat op om haar vermoeidheid te verbergen.

Als ze de trap afloopt, ruikt ze de heerlijke geur van pannenkoeken. “Hey, Semmieboy, waar is mama? Ze geeft Sem een knuffel. Sem mompelt iets onverstaanbaars en kijkt haar vreemd aan. “Wat is er met jou aan de hand?”

“Niets hoor, gewoon, nog een beetje ziek”, antwoordt Olivia. Ze herhaalt haar vraag, nu ongeduldig.

“Mama is naar de Action met Finn,” antwoordt Sem. “Kun je me alsjeblieft helpen met pannenkoeken bakken?” “Is goed,” zegt Olivia en samen gaan ze verder. Als ze na een paar pannenkoeken het beslag weer in de pan wil gieten, overvalt haar plotseling een misselijkheid die ze niet kan bedwingen. Ze gooit de lepel terug in de kom en haast zich naar het toilet, waar ze overgeeft.

Stel dat het wel waar is... Als ze nu eens tóch zwanger is? De rillingen lopen over haar rug bij het idee. Is het verstandig om voor de zekerheid een zwangerschapstest te halen? Ze kan het niet uit haar hoofd zetten.

“Sem, nu kun je het wel verder zelf toch? Ik ga even snel naar de Kruidvat”, roept ze terwijl ze haastig haar schoenen aantrekt. “Even wat pillen halen. Ik ben zo weer terug!”

Ze pakt Sems elektrische fiets en racet naar de winkel. Haar hart bonst van de zenuwen. Wat als haar vermoedens waar zijn? Wat als ze daadwerkelijk zwanger is? Haar gedachten razen door haar hoofd…

Terwijl ze het winkelcentrum door fietst, hoort ze een vrolijk stemmetje dat haar roept. “Lief! Olief!” Olivia kijkt om en ziet haar moeder lopen, met Finn ernaast. Finn zwaait uitbundig. Olivia schrikt even, maar herstelt zich dan. Ze tovert een vrolijke glimlach op haar gezicht, stapt van haar fiets en loopt naar hen toe.

Van Finn krijgt ze een knuffel, maar haar moeder kijkt haar onderzoekend aan. “Gaat het al beter?” vraagt ze verbaasd. “Nou, ik heb nog steeds wel hoofdpijn, maar ik dacht dat het goed zou zijn als ik even naar buiten ging. Ik moest nog naar de Kruidvat, dus vandaar.” Ze haalt een hand door haar bruine haren. Haar hart bonkt. Zou haar moeder iets doorhebben? Ze moest eens weten… Haar dochter, net vijftien jaar, is op weg naar de Kruidvat om een zwangerschapstest te halen. Een zwangerschapstest! Ze schaamt zich diep. Dan verontschuldigt ze zich, geeft Finn een knuffel en fietst weer door. Bij de Kruidvat zet ze haar fiets tegen de muur en loopt rustig naar binnen, terwijl ze bibbert van de zenuwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen