Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vallende bomen en helpende handen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vallende bomen en helpende handen

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik heb twee keer iets meegemaakt met bomen.

Een februaristorm raast over het land. In de avond en de nacht houdt de wind zich nog in, maar de volgende morgen is het bar en boos. Harde windstoten vellen bomen bij bosjes over de parkeerplaats naast de kliniek waar ik werk. De schrik zit er goed in. Zijn er auto’s kapot? Is het gebouw beschermd tegen deze harde wind? Als de storm enigszins is gaan liggen, gebeurt er iets opmerkelijks. Mensen die zijn opgenomen in de kliniek laten hun bezigheden vallen en haasten zich, gewapend met zagen en kruiwagens, om de weg vrij te maken voor personeel en bezoekers. Tot aan de warme maaltijd is alle tijd hard nodig om het werk af te krijgen. Die avond verdwijnt de glimlach niet meer van hun gezichten.

Als je iets doet voor een ander, maakt dat blij en gelukkig. Waardering voor je werk is belangrijk!

Op een dag stormt het weer. Samen met een cliënt wandel ik een stuk langs de bosrand tegenover de verslavingskliniek. Er waait een harde wind, maar het zonlicht breekt ook door. Goed om er even uit te zijn. Aan de bosrand wil de man een bospad inslaan. Ik waarschuw hem: het is nog gevaarlijk door loshangende takken en omvallende bomen! Beter kunnen we het asfalt volgen. Hij zegt echter: “Ho even, als het Gods wil is dat wij veilig thuiskomen, kunnen wij zonder angst een uur door het bos lopen en gebeurt ons niets.” Ik denk even na. Is dit kinderlijk vertrouwen of roekeloze naïviteit? Onze verantwoordelijkheid om niet in gevaarlijke situaties te belanden is toch groot? Je gaat toch ook niet met 200 km/h over de snelweg rijden in de avondspits?

Ik sta daar, twijfelend wat ik hiervan moet vinden. Is het niet onze plicht om gevaren te mijden?

Deze cliënt leert me echter dat er ruimte mag zijn voor de gedachte dat God een Helper en Bewaarder kan zijn, ook in gevaar. Toch fluister ik je toe: God geeft ons een kostbaar leven dat we niet roekeloos mogen verspillen. Net zoals de man die de drugs afzwoer, wetende dat de verwoesting van lichaam en ziel een groter gevaar inhoudt dan een vallende boom.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 februari 2024

Daniel | 40 Pagina's

Vallende bomen en helpende handen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 februari 2024

Daniel | 40 Pagina's