Het zout der aarde (2)

Dat Zich terug trekken van de Geest wordt door het kind van God opgemerkt. Al kan hij het van nature lang in een dergelijke toestand uithouden. Maar dat de Geest Zich als het ware verbergt, wil dat niet zeggen dat Hij niet werkzaam is. Juist dat gevoel van leegte, het gevoel van ellendigheid, is een werk van de Heilige Geest. Hij baant een weg van wederkeer. Als een mens voor het eerst tot God komt is dat van de Geest, maar ook als hij opnieuw komt, ook dan is het een werk van de Geest. Hij Die uit de duisternis roept tot Zijn wonderbaar licht, blijft een Leidsman van Gods kind en die leiding komt dan daarin uit dat Hij een weg terug baant.

En die weg terug gaat nooit buiten de beleving en de belijdenis van schuld om. “Zij zullen komen met geween en met smekingen zal Ik hen voeren”, Jer.31:9. Dat kan niet anders. Want ook de Heilige Geest mint het recht en doet mij daarom het recht erkennen. Nee, een kind van God kan echter nooit het zout van Gods genade verliezen, want de roeping en het werk van de Heere is een onberouwelijk werk. Nooit zal Hij laten varen het werk Zijner handen. Maar in de beleving van deze zaken word ik wel als smakeloos zout voor de Heere. Waard om weggeworpen en vertreden te worden. En in die weg wordt het wonder zo groot, het wonder van Gods verkiezende zondaarsliefde en mag het wel eens zingen: Door U, door U alleen, om ’t eeuwig welbehagen.

De vraagsteller ging ook in op de noodzaak dat Gods knechten het zout der aarde dienen te zijn. Dat vereist een grondig onderzoek door kerkenraden en het curatorium als zich een kandidaat aandient om voor dominee te gaan leren. Er is immers niets zo gevaarlijk dan blinde leidslieden op de kansel staan. Voor iedereen die meent geroepen te zijn is zelfonderzoek nodig, maar er zijn ook momenten op weg naar het ambt dat hij door anderen wordt onderzocht. Degenen die daar toe geroepen worden moeten de smaak van het zout persoonlijk kennen. Er gebeuren anders zeker ongelukken. Laat het daarom ons gebed zijn dat kerkenraden en ook ons curatorium verlegen zijn om de werking van en de verlichting door Gods Geest.

Het is absoluut waar dat de Kerk des Heeren is en dat Hij doorgaat tot aan het einde der wereld met Zijn werk. Het loopt Hem, zoals onze vriend schrijft, nooit uit de hand. Maar we kunnen ons wel zorgen maken, omdat we ook zien dat de grote tegenstander van de Heere ook door gaat met zijn verwoestend werk. Het is hem er alles aan gelegen om ons los te weken van het “alzo zegt de Heere”. Het gevolg is chaos en spraakverwarring. Laten we alsjeblieft blijven bij het eenvoudige, duidelijke, onfeilbare en eeuwige Woord van God. Het ware geloof maakt ons in de rechte zin van het woord conservatief. We willen het Woord bewaren. We hebben het zout zeker vandaag zo nodig, het zout van de waarheid van zonde en genade, het zout van de waarachtige bekering door God tot God. Buiten dat zout worden preken laf, onsmakelijk, en zit er geen geur of smaak in. Een mens moet ontdekt worden aan zichzelf. Het geeft soms zoveel moed als een prediker een arm zondaar tegen komt. Ook de Heere Jezus kwam er maar zo weinig tegen. Wel gelovige en godsdienstige mensen. Mensen als de farizeers, die zichzelf als het zout zagen. Maar ze moesten van een Zaligmaker niets hebben. Nou ja, ik laat het hier maar weer bij. Tijd om tot onszelf in te keren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen