Het Voorspel

Ik vestig uw aandacht hierop om meerdere redenen. Allereerst omdat onze kerken zich in een dergelijk proces bevinden; en verder om na te gaan hoe een dergelijk besluit met redenen omkleed wordt.

Ik begin met het laatste. Mijn eerste reactie was die van verbijstering. Dat zit vooral in het feit dat men unaniem hiertoe kon komen. Er is voor de bezwaarden dus wel geen enkele hoop meer. Een kerk, ooit zo strikt in beginsel en hoogkerkelijk denken, is nu tot het absolute tegendeel vervallen.

Hoe snel kan het gaan! En dan te bedenken dat een groot deel van onze kerken geen problemen ziet in vereniging met deze kerken. Het verslag in de pers nam opluchting waar bij de Synodeleden.

Deze zou leven bij de bezwaarden, nu blijkt dat zij er ook mogen zijn: “Commissielid ds. Pier Poortinga (Zeewolde) zei dat een aantal kerkenraden het als een „opluchting” beschouwde dat beide wegen in het interpreteren van de Schrift mogelijk zijn”.

Een broeder onder ons achtte het een voorrecht dat dit besluit nu, kort voor onze eigen Synodevergadering, genomen is. Hij bedoelde dat het voor ons een waarschuwing inhoudt. Een terechte opmerking. Elke automobilist kent het: er gebeurt een ongeluk met grote ravage. Je rijdt erlangs en komt onder de indruk van de brokstukken.

Iedereen rijdt daarna even wat ingetogener. Maar dat duurt meestal niet lang. Zo zien wij dus dat op de kerkelijke snelweg ook een ongeluk plaats vindt. Zo mogen we dat toch noemen. Gaan we wat langzamer rijden? Vanwege de schrik dat het zo maar ook ons kan overkomen. Naar de mens gesproken zal dit ook ooit ons kunnen overkomen.

Wat gebeurt in de GKV, leeft ook onder ons. Dat geldt voor ons allen. Natuurlijk allereerst voor die gemeenten (en dat zijn er heel veel), die zich verwant weten met de GKV alsook met dit besluit. Het schuurt toch dat een Synodelid opmerkte dat hem de ogen opengingen door het lezen van een boek uit onze kring. Dat heeft meerderen met mij geschokt. Ik citeer: “De vraag is echter: Is de Bijbel een boek dat je wilt begrijpen en uitleggen, óf een boek dat je aanspreekt, iets tegen je zegt waar je niet omheen kunt?” De man zal het wel helemaal verkeerd begrepen hebben; want deze zinssnede lijkt toch hoop ik een misvatting te zijn? Maar ga er even van uit: de Bijbel wil natuurlijk iets tegen ons zeggen. Wat zegt de Bijbel dan concreet tegen me in de zwijgteksten, of in Gods openbaring in Genesis 1? Zijn het juist niet de rationalisten en de “uitleggers”, die de zaken omdraaien?

Ons en velen met ons overvalt een gevoel van totale vervreemding. Wij begrijpen niet dat er “nee” staat, terwijl je “ja” leest. Als een arts zegt dat ik niet meer beter kan worden, en ik leef door met de gedachte dat ik gezond ben…. Niemand zal het zo stellen. In de kerk doen we dat echter wel.

Maar, daar rijden ook Panders (om dat dan zo maar eens te noemen) langs die fatale plek. Ook zij, wij dus, moeten schrikken. Want ook wij ontwikkelen. Deze berichten doen wat met u en mij. We gaan er al wat aan wennen. We schuiven ook wat mee.

Kunt u zich voorstellen dat u ook zover zult komen dat u de Schrift zo gaat lezen? De ootmoed doet ons verstaan: Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle. Ook wij hebben een bril op. Ook wij verstaan soms de dingen helemaal verkeerd. Wij worstelen met dezelfde vragen, ook al geven wij niet dezelfde antwoorden. Zijn wij uitnemender? Ook die schrik moeten wij wel voelen. Er waren twee leden ter Synode die nu voor stemden, terwijl zij tevoren tegenstanders waren. Zo suggestief waaien hier de winden. We kijken dus niet op anderen neer!

Ik was persoonlijk ook onthutst over de argumentatie naar de bezwaarden toe. De kop in de krant werkte hieraan mee. Vrijgemaakten willen “integer” met de Bijbel omgaan. Natuurlijk erkennen we dat. Daar mogen we niet aan twijfelen. Maar in de diepere lagen zijn we niet zo integer.

Zo’n opmerking wordt gedaan om vertrouwen te wekken. Zulke “meevallers” stonden er nog meer te lezen. Tegenstanders moeten zich niet minder voelen als de voorstanders. “Ga samen verder”. Dat is een gedachte die ook onder ons leeft. Verscheidenheid is een zegen, werd gezegd. Een stapje verder en we zeggen dat iedereen op zijn eigen manier zalig kan worden. Ter Synode werd gepleit voor volstrekte gelijkwaardigheid. Verder heeft men er alle tijd voor genomen. De tijd echter werkt altijd in het voordeel van de dwaling, vanwege gewenning. Het “overkoepelend verhaal” werd vooral beklemtoond. Dat relativeert zwijgteksten. Zo hoorde ik vanuit Duitsland de volgende gedachte verdedigen: De Bijbel spreekt overal van liefde: dan kan God toch niet tegen zijn op liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht? Een volgende uitspraak: “Vrouwen mogen, niet behoren in het ambt”. Dit betekent: het mag, maar het is niet verplicht. Maar hoe gaat dat werken in verhitte discussies, die vaak in dergelijke twisten plaats vinden? Zo staan er meerdere zinnen in het verslag te lezen die getuigen van absolute misleiding.

Is dit nu niet die geest der dwaling, dat we de leugen gaan geloven? En nogmaals, ik denk dan niet alleen aan linkse ideeën; het leeft onderhuids eigenlijk overal, ook bij ons. Er wordt in het verslag ook melding gemaakt van uitspraken als: we hebben het licht gezien. Het is dan de vraag: welk licht hebben we gezien? Hebben we Hem gezien, Die Zich het licht der wereld noemt, Die getuigt heeft de Waarheid te zijn?

Hoe dan ook, we kunnen niet anders dan met ontzetting kennisnemen van deze besluiten.

Laat ik ten overvloede nog kort memoreren waar deze trein ontspoort. In de eerste plaats verdraaien we de taal der Schrift: Gods Woord zegt: nee, maar wij verstaan dat als: ja. Ten tweede geeft de tijdgeest hier de doorslag. Gods Woord wordt aangepast aan de tijd; het zou juist andersom moeten. In de derde plaats is het Schriftgezag aan de orde: die ene uitgescheurde bladzijde (het zijn er inmiddels vele) maakt uiteindelijk alles los.

De andere vraag die ons bezig houdt, is deze: hoe zullen de CG kerken een uitweg zoeken in dezelfde problematiek? Meerderen hebben mij de afgelopen dagen benaderd met deze vraag. Wat zullen we deze maand gaan zien?

Ik noem enkele mogelijkheden: Kan het gebeuren dat onze kerken een Schriftuurlijk besluit nemen, over de volle breedte van onze gemeenten? U houdt dat voor onmogelijk? Toch is het dat niet. Ik noem een sleutelwoord uit de Bijbel. Als die sleutel gehanteerd wordt, zou dat wonder plaats vinden. Die sleutel heet: bekering. Dat is toch een Bijbels gedachtengoed? Ook kerken moeten in hun structuren bekeerd worden. Ezra zat verbaasd neer vanwege de zonde van de gemengde huwelijken. Toen er bekering kwam (het werd hoop genoemd) werd er gesaneerd. Dat zou, mutatis mutandis, ook nu kunnen. Terugkomen op eerdere plannen. Die bekering is nodig voor hen die de band bewaren alsook voor hen die het pand bewaren.

Een andere mogelijkheid is: toelating van de vrouw tot de ambten. Dat lijkt en is momenteel ook zeker een onmogelijke optie. We moeten dit toch wel in gedachten houden, om ervoor op onze hoede te zijn. Want er is geen enkele garantie dat dit op termijn niet gebeurt. De voortekenen daarvan zijn al te duidelijk aanwezig.

Het kan ook zijn dat deze beslissing verschoven wordt naar de toekomst. Men kan zich afvragen of we in deze dagen van bedreiging en gevaar (covid-19) ons met binnenkerkelijke verschillen moeten bezighouden. Deze gevoelens worden versterkt voor diegenen die menen dat het om middelmatige verschillen gaat. Men zal tegenwerpen dat het een kerk onwaardig is om in dagen als deze zich bezig te houden met twistpunten. Die gedachte spreekt aan. Laat dus dit punt varen en schrap alles wat verontrusting brengt. Dus geen stukken en instructies meer over vrouw en ambt en homoseksualiteit, etc. Dan zijn de tijden te ernstig om zulke problemen op te roepen. Terugkeren op alle schreden die gezet werden.

Een andere mogelijkheid lijkt me zeer reëel. De GS houdt voet bij stuk en handhaaft de eerder genomen besluitvorming. Maar desondanks kunnen er steeds meer gemeenten zijn die de weg van kerkelijke ongehoorzaamheid gaan. Er zijn helaas al voorbeelden van. In een dergelijke ontwikkeling is de kerk de facto gespleten en gescheurd. Het is te vrezen dat velen hier een status quo zien. We leven immers in een gebroken wereld. Maar ongehoorzaamheid vraagt om kerkelijke tucht. Dat is dan de aangewezen weg.

Zou dat achterwege blijven of verdwijnen in allerlei mistige discussies over de wettigheid van tucht, dan is de kerk niet consequent. Dan moeten we de geschiedenis herschrijven, zoals momenteel in het land gewoonte wordt. Anders denken over 1834 en 1892. Houden we deze jaartallen in ere, dan vullen we de reeks aan met 2020. Er zijn echt wegen en kerken, waar we terecht zouden kunnen. Dan geen nieuwe kerk stichten, maar werken aan de totstandkoming van meer oprechte kerkelijke eenheid. Het woord is aan de GS; daarna aan ons, aan u en mij. Ik spreek mij daarover hier niet uit. Dat zou onwenselijk zijn, zowel tegenover de Synodeleden alsook tegen medebroeders, met wie we samen ons te beraden hebben. Wel dit klemmende advies: Houdt elkaar vast! Ook als bezwaarden.

Ik spreek op deze plaats ook ons hartelijke meeleven uit met de bezwaarde en teleurgestelde broeders, die revisieverzoeken indienden. Zij staan voor een moeilijke afweging. Ik hoop dat we elkaar tot steun mogen zijn. Verdeeldheid brengt ook weer eenheid, gevoelens van verbondenheid. Daar willen we graag uiting aan geven. We reiken hen de hand. We volgen biddend hun beraad. De Heere moge hen de weg wijzen uit deze impasse. Zo blijft het gebed over: opdat zij allen een zijn. Dat is het gebed van Christus en dat gebed wordt altijd verhoord! Ook nu!

GEBED VOOR DE SYNODE

Van D.V. dinsdag 29 september tot en met vrijdag 2 oktober a.s. zal de synode van onze kerken opnieuw bijeenkomen. Langere tijd was dat vanwege alle beperkingen rond het coronavirus niet mogelijk. Naar het zich laat aanzien, is dat nu dus weer mogelijk.

Naar ons besef staan de synode en onze kerken voor een beslissende fase. Hoe zal het gaan rondom de verwachte besluitvorming rond de vrouwelijke ambtsdragers?

Langs deze weg roepen wij gemeenten en leden op tot gebed voor onze synode. Moge de Heere het moderamen en de afgevaardigden wijsheid geven om die besluiten te nemen die in overeenstemming zijn met Gods Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen