Mag ik naar een crematie?

Moeten we ons afwijzen van cremeren laten zien in het wegblijven van een crematie? In dit geval ging het om een collega, maar als het een familielid betreft? Je hebt principiële bezwaren tegen cremeren, dus wat nu? U moet eerst voor uzelf goed vaststellen wat uw bezwaren op grond van Gods Woord zijn. Het gebeurt immers maar al te vaak dat men ergens voor of tegen is, zonder de onderhavige kwestie in het licht van Gods Woord te hebben onderzocht.

Laat ik proberen kort de bezwaren tegen crematie aan te geven, vanzelfsprekend in het licht van Gods Woord. Dan kunnen we het volgende zeggen. Het verbranden van lichamen wordt in de Bijbel in verband gebracht met het oordeel of de vloek van de Heere, 1 Kon. 13:2.

De Bijbel geeft wel vele voorbeelden van een begrafenis, Gods kinderen werden aan de schoot der aarde toevertrouwd. Dat kunnen we ook zeggen als de lichamen in een grot of grafkamer werden gelegd. Men werd echter niet verbrand. Het lichaam van de Heere Jezus is in Gods voorzienigheid zelfs voor verbranding bewaard, maar in een graf gelegd. Daaruit vloeit Paulus’ onderwijs in 1 Korinthe 15 voort, waar hij spreekt van een zaaien van het lichaam in de grond, in de gegronde hoop op een zalige wederopstanding. Ook al weten we dat het lichaam in de aarde vergaat en tot stof wederkeert, dat neemt de intentie van het zaaien op het moment van de begrafenis niet weg. Het lichaam keert weer tot stof als een oordeel van de Heere over de zonde. Het verbranden van een lijk bewijst geen enkel respect voor het oordeel van God, maar ontkent juist dat verband. Bovendien is de mens geen dier, maar geschapen naar het beeld van God. Daarbij behoren Gods kinderen met ziel en lichaam toe aan de Heere Jezus en mogen zij daarom niet zelf met hun lichaam doen wat zij willen, ook niet na hun dood.

Welnu, u ziet voor uzelf duidelijk wat de bezwaren tegen crematie zijn. Dan moet u die mening, als het te pas komt, niet voor uzelf houden. Op uw werk is het onderwerp cremeren vast wel eens aan de orde. Immers worden er dagelijks mensen begraven of gecremeerd. Dan hebt u een gelegenheid om uw mening te naar voren te brengen. Of men u begrijpt, of men het met u eens is, dat is een andere zaak. Maar men weet van uw overtuiging aangaande begraven of cremeren af! En binnen de familie idem dito. Als het goed is weet men hoe u er over denkt Wij moeten, als het zo te pas komt, onze mening niet voor ons houden.

Nu kan het feit dat men een ander van zijn bezwaren op de hoogte heeft gebracht, voor de één een reden zijn om toch een crematie van een goede bekende, een buurman, collega of familielid bij te wonen, maar voor een ander juist weer niet. Degene die meegaat, verdedigt zich dan met het argument dat hij vooraf zijn bezwaren tegen crematie heeft kenbaar gemaakt. Niemand kan nu zeggen dat hij met zijn aanwezigheid achter deze vorm van uitvaart staat! Hij heeft zich vrij gemaakt. Ik zie veel sympathieks in deze opstelling. We moeten nooit de indruk wekken dat wij ons beter voelen en alles beter weten dan ‘de wereld’. Die indruk kan men wekken als men stilzwijgend afwezig is, zonder nadere uitleg. Dan komt men ook niet op de begrafenis van mij of op die van de mijnen. En het is juist zo goed als mensen uit de wereld een begrafenis bijwonen, waarop Gods Woord klinken mag! Je weet het immers nooit? Als predikant vind ik het altijd een uitdaging als ik op een begrafenis onkerkelijke mensen zie zitten. Dan is mijn gebed: Heere, grijp ze in het hart!

Overigens komt het voor dat een crematie in besloten kring plaats vindt en dat er tevoren een rouwplechtigheid heeft plaats gevonden. Al bent u nog zo tegen crematie, een bijeenkomst kunt u altijd bijwonen. Daar weg blijven wekt de indruk dat u boven hen staat. En het is heel erg als die indruk nog terecht is ook! Al moet tevens gezegd worden dat je met het bijwonen van een onkerkelijke plechtigheid je ziel ook kunt kwellen, zodat je je als een Lot in Sodom voelt. Dat zou een goede reden kunnen zijn om er toch maar weg te blijven.

Voor een ander is een uitgelegde afwijzing van cremeren juist een legitieme reden om weg te blijven. Dat is heel goed mogelijk. Maar dan hebt u dat er wel bij gezegd! Dan hebt u gezegd dat u vanwege uw principiële bezwaren niet aanwezig zult zijn. Als u maar wel uw medeleven betuigt! Als u maar wel laat weten dat u aan die ander in zijn of haar verdriet denkt! Dan gaat u niet naar het crematorium, maar dan gaat u wel een avondje op bezoek uit medeleven. En als u dan vraagt of de Heere mee wil gaan, dan kan het nog wel eens een fijn gesprek worden. Men is onder de indruk van het sterfgeval. De Heere zou dat nog kunnen gebruiken immers?

Ik geef maar wat gedachten door, al besef ik heel goed dat de praktijk behoorlijk weerbarstig kan zijn en de omstandigheden complexer

En wat de vraagsteller betreft, die de crematie van zijn collega heeft bijgewoond, het kan moeilijk lijken om nu, achteraf, alsnog met uw bezwaren naar voren te komen, maar de crematie kan ook een goede aanleiding zijn om er nog eens op terug te komen. Op de werkvloer is dat misschien moeilijk. Daarom kunt u ook bij uw collega thuis langs, of u nodigt hem of haar eens uit.

Voor de rest moesten we maar huiveren, zowel voor het cremeren als het begraven! Het is vreselijk als een lichaam gecremeerd wordt. Maar het is ook erg als men in de schoot der aarde tot stof wederkeert. Dat heeft nu de zonde teweeg gebracht! Verootmoediging past ons. Maar ook verwondering dat de Heere om Christus’ wille nog neer ziet op sterfelijke mensen en hun zielen van de dood wil redden!

Al word ik netjes en christelijk begraven, de vraag is toch maar hoe het met mijn ziel is! Kan ik sterven en de Heere ontmoeten?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen