Paulus’ houding in Rome -10

1 Korinthe 15 is een uniek hoofdstuk. Het wijst op en het spreekt van Pasen. De opstanding uit de doden van Jezus Christus. Laten we dit heilsfeit niet onderschatten noch onderwaarderen. Pasen is het feest van het veel sprekende heilsfeit van de opstanding. In de hof van Jozef van Arimathea werd het gesloten graf door Gods engel in opdracht van Jezus’ Vader geopend. Geopend voor altoos. De gekruisigde Zaligmaker stond op uit de doden als Jezus Christus de Heere. Wat Jezus sprak in de rouwplaats Bethanië (Joh. 11:25 en 26), proclameert Jezus in de staat van Zijn verhoging. Ik ben de Opstanding en het Leven. Die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven. En een iegelijk die leeft en in Mij gelooft zal niet sterven in der eeuwigheid. De gestorven, begraven Lazarus werd één van de eerstelingen van Jezus’ opstandingsleven uit de doden. Doden zullen horen de stem van de Zoon van God en die ze gehoord hebben zullen leven (Joh. 5:25). Leven wat hier in beginsel gekend wordt en in het hiernamaals volkomen tot in eeuwigheid. Volkomen en volmaakt, door een ontelbare schare. Openb. 7. Het zal ook worden een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarop gerechtigheid wonen zal. De aarde zal vol zijn van de heerlijkheid des Heeren en vervuld zijn met de kennis des Heeren. De paradijsstaat komt terug. De Heere zal in die staat als Koning heersen. Koning Jezus. Eeuwig en altoos. Vanuit die waarheid, die zekerheid, waarbij de Christ-gelovigen betrokken zijn, schrijft Paulus. Zo dan geliefde broeders! Zijt standvastig, onbeweeglijk, altijd overvloedig zijnde in het werk des Heeren, als die weet, dat uw arbeid niet ijdel is in de Heere (1 Kor. 15:58). Een woord ook vandaag op zijn pas. Standvastig en onbeweeglijk zijn, het zijn geen woorden van onze tijd en voor theologen komen ze te sterk over. Althans, dat wordt gehoord en gelezen. Zekerheden of vastigheden voor altoos zijn er niet. De gedachte is dat vandaag alles opnieuw besproken moet worden om tot een gezamenlijk standpunt te komen. Bij gesprek of overleg dient tolerantie en verdraagzaamheid een plaats te hebben. Maar wat zegt Paulus, door de Heilige Geest gedreven: zijt standvastig en onbeweeglijk. Die Bijbelse woorden en de betrachting ervan hebben niets te maken met halsstarrigheid, onbewogenheid of eigenzinnigheid. Een christen behoort te leven bij en door de Bijbelse werkelijkheid van standvastigheid en onbeweeglijkheid. In de periode van felle verzoeking wijst Jezus op wat geschreven staat. De woorden van Zijn Vader. De mens zal bij brood alleen niet leven, maar bij alle Woord dat door de Mond Gods uitgaat. Vervolgens zei Jezus: Er is geschreven: Gij zult de Heere uw God niet verzoeken (Lukas 4). Tenslotte sprak Jezus: Ga weg satan, want er staat geschreven: De Heere uw God zult gij alleen aanbidden en Hem alleen dienen (Matth. 4:11). Het zo zegt de Heere en het er staat geschreven dient de eeuwen te verduren. In de branding van de tijd, waarin alles op de spreektafel komt: theologisch, ethisch en cultureel, behoort Schriftgetrouwheid voorop te staan, in afhankelijkheid van de Heere en verbonden aan de Heere. Waar Paulus bij de gemeente van Korinthe op aandrong was ook het leven en de gezindheid van Paulus. De houding van Paulus en zijn inzet verminderden niet met de jaren. Zijn elan viel op. Allereerst door Lukas, de schrijver van de Handelingen der apostelen. Twee jaar woonde Paulus in een gehuurde woning. Dag en nacht onder bewaking van een militair. Steeds onder huisarrest. Hij kon zich niet vrij bewegen. Maar geen teleurstelling. De dienst des Heeren was zijn levensvreugde. De evangelist John Wesley heeft gezegd: De ganse wereld is mijn parochie. Dit nu was Paulus niet vreemd. In het begin van zijn laatste levensperiode predikte Paulus dagelijks het Koninkrijk Gods en leerde van de Heere Jezus Christus. En hoe deed hij dit. Met alle vrijmoedigheid. En ongehinderd. Dit is niet overdreven, maar waar. Paulus zag uit naar burgers van het Koninkrijk des Heeren en naar leven als discipel van de Heere Jezus Christus. Staan we als ambtsdragers naast Paulus? Is Paulus één van onze broeders? Dringt de liefde van Christus, de liefde tot de dienst des Heeren ook ons? Aan de woorden met alle vrijmoedigheid en onverhinderd mogen we niet voorbijzien. In de Griekse wereld betekende het woord vrijmoedigheid het recht van de vrije burger van een stad op een volksvergadering zijn mening naar voren te brengen. In het Nieuwe Testament worden we gewezen op een door God geschonken recht dat alleen in het geloof aanvaard en gekend wordt. Vrijmoedigheid is dat wat de gelovigen als burgers van het Koninkrijk der hemelen typeert. Vrijmoedigheid mag niet losgeweekt worden van het beschreven Woord van God. Vrijmoedig met het Woord de kerk en de wereld in. Het kan heel wat vragen. Denk aan de gang van Luther naar Worms. Maar de Geest des Heeren deed Luther in alle vrijmoedigheid het Woord belijden. Hier sta ik. Ik kan niet anders. God helpe mij. Vrijmoedigheid en standvastigheid vallen samen. Hoe staan wij bekend? Bijbelse woorden kennen we. Zouden we als Gereformeerden niet gezamenlijk eenparig moeten zijn? Standvastigheid, onbeweeglijkheid, vrijmoedigheid dienen er te zijn. De Koning van de Kerk, Jezus Christus de Heere, de Kerk en niet te vergeten de wereld rondom ons, hebben daar recht op. De Heere heeft ons welzijn in alle opzichten op het oog. Laten we blijven luisteren naar Zijn Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen