Het geweten (12)

Hebt u de vraag van de vorige keer beantwoord? Bent u iemand die uw ontwaakte geweten in slaap heeft gesust door uw keurige nette en degelijke leven? Is het bij u ten diepste zo als bij de rijke jongeling: “Wat ontbreekt mij nog?”

Gelukkig die mens die met Christen die weg niet durft in te slaan. Waarom ging Christen niet in op het advies van Wereldwijze? Op het moment dat hij in die richting loopt, komt hij onder aan een hoge, steile berg. Een stuk van die berg helt over de weg, en wel zo erg, dat Christen er niet onderdoor durft te lopen. Hij is bang dat die berg op hem zal vallen en hij daar sterven zal. Angstig staat hij daarom stil. Het lijkt wel of zijn pak zwaarder weegt dan ooit. Plotseling schieten er bliksemstralen en vuurvlammen uit de berg, die hem dreigen te verteren. O, wat spijt het hem dat hij naar Wereldwijze heeft geluisterd. Maar wat een wonder: daar komt Evangelist. Streng behandelt hij Christen, die nu zijn dwaasheid inziet en belijdt. Maar hij wijst hem er ook op nu geen tijd meer te verliezen en met haast zich te spoeden naar de enge poort. Daar alleen zal hij zijn zondepak kwijtraken.

Geliefde lezer, besef toch dat er geen andere weg is om van uw zonde en schuld verlost te worden dan te vluchten tot de Gekruisigde. “Moede kom ik, arm en naakt, tot God Die zaligmaakt.” Daarom is er dus meer nodig dan alleen overtuigd te zijn van onze zonden. We moeten verlost worden van het pak van onze zonden. Ingaan door de enge poort is nodig. Er is bloed nodig! Bloed van het Lam, bloed van de Heere Jezus Christus.

Helaas is het zo dat wij mensen altijd proberen ons ontwaakte geweten te sussen. Alles went. Op den duur gaan we nog geloven dat de Heere met ons degelijke godsdienstige leven wel genoegen mee zal nemen. Levensgevaarlijk, leerde Christen! Wat is het erg als de zonde uiteindelijk begint te wennen in je leven en als je er geen last meer van hebt. Maar ook is het heel gevaarlijk als we ons voor onze zonden en overtredingen gaan verontschuldigen en zeggen: ‘Nou ja, wat kan ik er uiteindelijk aan doen? Niet ík ben gevallen, maar Adam. Ik ben nou eenmaal zo geboren en God moet een mens bekeren.’

Hoe vaak leven die gedachten niet op de bodem van ons hart. Maar durven we echt met zulke gedachten onder Gods alwetende ogen te komen? Nee toch. Want dan zal God volkomen terecht tegen ons zeggen: ‘Zó heb Ik je niet gemaakt. Ik heb je volmaakt geschapen, zonder zonden. Dat je nu zo bent, is eigen keuze, eigen schuld. Ik heb u door het Evangelie geroepen tot bekering, maar u hebt niet gewild. Ik heb Mijn armen in de prediking dagelijks naar u uitgebreid, maar u wilde tot Mij niet komen.’

Een ander gevaar, dat met name ook onze jongeren bedreigt is de gedachte, als ze met elkaar zijn en besluiten naar de bioscoop te gaan of op zondag naar het voetbalveld: Ze doen het toch allemaal? Zo erg is het dan toch niet.

Wat kunnen we bezig zijn met het bagatelliseren van de zonden: Wat zit daar nu voor kwaad in. Je kunt wel op alle slakken zout leggen. Als dat ook al niet meer kan ... Je verontschuldigt jezelf. Iedereen doet het toch? Is dat nou zo erg? Het zal vast wel meevallen.

Ook op een godsdienstige manier kunnen we ons geweten sussen. Denk maar aan de vragen uit onze Heidelbergse Catechismus: ‘Wil God zulke ongehoorzaamheid en afval ongestraft laten? Doet dan God den mens niet onrecht, dat Hij in Zijn wet eist wat hij niet doen kan? Maar is dan God ook niet barmhartig’? God hoeft de zonden toch niet te straffen, Hij kan er toch gewoon zand over doen, Hij kan het toch gewoon door de vingers zien? Dat doen wij, mensen, toch ook? Is het niet erg onrechtvaardig van God, dat Hij van ons vraagt wat wij Hem toch niet kunnen geven? Dat weet God toch? De Heere is toch een God Die barmhartig en genadig is, Die toch graag een zondaar zijn misdaden vergeeft?

Wat hebben we toch een arglistig hart, die Gods liefde en Gods toorn tegen elkaar wil uitspelen. Zo kan een mens door God aan te klagen in Zijn eis, Zijn straf en Zijn gerechtigheid, proberen zichzelf vrij te pleiten. Zo probeert hij op allerlei wijzen zijn ontwaakte geweten te sussen. Maar het zal niet baten.

Geliefde lezer, er is maar één manier waardoor het ontwaakte geweten werkelijk tevredengesteld kan worden en dat is door het allesreinigende bloed van Christus.

Is dat nu het verlangen in uw hart geworden? Als uw geweten is ontwaakt, als het u aanklaagt en u onrustig maakt, dan leeft ongetwijfeld die vraag: maar hoe wordt mijn geweten dan gereinigd, hoe komt er vrede in mijn hart? Op die gewichtige vraag hopen we de volgende keer, als de Heere dat geeft, in te gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen