Een evangelische refo!? (2)

Vanouds ligt er een scheiding tussen reformatorische en evangelische christenen. Het is de vraag of deze tegenstelling niet achterhaald is geworden? Vooral jongeren, maar ook dertigers hebben namelijk weinig meer met het maken van deze tegenstelling. Zij zien nieuwe fronten liggen. Vroeger lagen de fronten, waartegen gestreden moest worden helder:

- de verhouding Schrift-belijdenis

- de kinderdoop versus de geloofsdoop

- de nadruk op de zuivere leer

- de soberheid van de eredienst met alleenrecht van de Psalmen

De wereld is echter in snel tempo veranderd. Niet in het minst door de opmars van de moderne media. Hierdoor kunnen informatie en ervaringen voortdurend worden uitgewisseld. De wereld is een dorp geworden. We zijn ook mobieler geworden. Reizen naar verre landen en andere culturen zijn mogelijk geworden voor jong en oud. Uitwisselingprogramma’s met buitenlandse scholen zijn binnen het reformatorisch onderwijs gewoon geworden. Het wordt gestimuleerd om de blik te verbreden. Velen gaan op vakantie naar het buitenland en bezoeken er lokale kerkdiensten.

Bovendien is de Wikipediageneratie steeds op zoek naar bronnen, die helpen om richting te vinden in de veelheid van levensstijlen en wereldvisies. Oude wegen worden niet zonder slag of stoot bewandeld. Oude antwoorden worden niet klakkeloos aanvaard. Dat geldt op elk levensterrein. Tegenwoordig geldt: wat heb ik eraan? Wat kan ik ermee? Waar heb ik het voor nodig? Kortom: iets moet goed werken en goed voelen. Als dat zo is, is het van waarde. Als dat niet zo is, heeft het geen waarde.

Men zit niet meer vast aan hun gemeente of aan een kerkverband. Ze zoeken wat bij hen past en waar ze zich thuis bij voelen. Dat kan per levensfase verschillen, waardoor er een vorm van “kerkhoppen” ontstaat. Ze begrijpen het niet, als in de kerk gewaarschuwd wordt voor evangelische invloeden. Dat roept alleen maar ergernis op.

Ook heeft de secularisatie een enorme impact. De ontkerkelijking heeft diepe sporen getrokken in onze samenleving. De plaats van Gods Woord is geminimaliseerd. Mede daardoor is de heersende ethiek niet te vergelijken met dertig jaar geleden. Niets staat meer vast. Alles wordt in bespreking gegeven en van een vraagteken voorzien. Daarmee worden we dagelijks geconfronteerd. Denk aan de discussie over de schepping of over genderneutraliteit. Het leidt tot hele andere vragen:

1. Hoe kan ik in de weerbarstige praktijk van alle dag als christen leven?

2. Hoe kan ik op mijn werk, in mijn buurt, binnen de familie missionair bezig zijn?

Niet alleen de ontkerkelijking neemt toe. Dat geldt ook voor de islamisering. Het aantal christenen in West-Europa daalt razendsnel. Statistisch gezien breekt binnenkort het moment aan, dat er in delen van West-Europa meer moslims leven dan christenen. De verwachting leeft dat binnen 25 jaar een derde van de Nederlanders moslim is.

Wie dit op zich laat inwerken komt tot de conclusie, dat de wereld van vandaag er totaal anders uit is gaan zien. Het lijkt dan, dat de strijd in deze veranderende samenleving niet allereerst is tegen medechristenen: Rooms-Katholiek of Evangelisch. De strijd zou veeleer en veelmeer liggen tegen het liberalisme en het hedonisme enerzijds en de islam anderzijds. De tijd van theologische scherpslijperij is volgens velen voorbij. Gezien de nood van deze wereld en de problematiek van vandaag zou het beschamend zijn om die tegenstelling tussen reformatorisch en evangelisch te blijven benadrukken. Hebben we als christenen in onze ontkerstenende samenleving niet vooral de liefde van Christus te tonen in plaats van de onderlinge verschillen te benadrukken? Je mag toch al blij zijn, als bij jou in de straat nog mensen wonen voor wie Gods Woord ook de leidraad in hun leven is?

De ontzuiling heeft inderdaad duidelijk zijn sporen getrokken. Dat betekent echter nog niet, dat daarmee de verschillen tussen reformatorische en evangelische christenen ineens zijn verdwenen. Al kan het zijn, dat de huidige tijd ook andere vragen met zich meebrengt toch blijft het noodzakelijk om de gevaren van de evangelische beweging te blijven benoemen. De zaligheid is ermee in het geding! Want het maakt nogal wat uit of de mens zelf in staat zou zijn om te kiezen voor Jezus of dat wordt beleden dat God in Christus zondaren verkiest ten eeuwigen leven. De evangelische leer is beslist niet onschuldig!

De volgende keer eerst maar, wat de oorzaak is van de opmars van het evangelische denken ….

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen