Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Lees maar

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Lees maar

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

'Zo stierf Mozes, de dienaar van de HEERE, daar in het land van Moab, overeenkomstig het woord van de HEERE.' (Deut. 34:5)

Het is niet zo moeilijk om als ambtsdrager moedeloos te worden. Een timmerman of bouwvakker ziet aan het einde van een werkdag concreet resultaat. Maar na een preek, een pastoraal bezoek of een vergadering kan je makkelijk de vraag bespringen: wat heeft dit nou opgeleverd? Je kunt er neerslachtig van worden, of zelfs bitter. Waar doe ik het allemaal voor?

Je zou je zulke gedachten ook bij Mozes kunnen voorstellen. Hij was veelbelovend begonnen aan het hof van de farao. Rijkdom, eer, macht en wetenschap – allemaal binnen handbereik. Maar aan het einde van zijn leven staat hij op een berg in de woestijn. Het volk dat hij leidde heeft hem telkens weer bekritiseerd. Zelf mag hij het beloofde land niet in. Mozes stond zo vaak tussen God en het volk in. Hij heeft zo vaak voor het volk gebeden, maar nu hij pleit voor zichzelf wordt hij niet verhoord. Het lijkt een tragische anticlimax.

Toch niet. Mozes sterft als knecht van de HEERE. Dat tekende zijn leven. Er was niemand die de HEERE zo kende als hij. God sprak met hem als met een vriend, zo open en vertrouwelijk. Mozes heeft een unieke positie in het Oude Testament. Hij is niet de volkomen Knecht, die zijn eigen leven geeft voor zijn volk. Hij is wel een middelaar die heenwijst naar Christus.

Mozes heeft de vervulling van de belofte niet verkregen. Hij mag het beloofde land vanaf de top van de Nebo wel als eerste zien en het zo symbolisch al in bezit nemen. Mozes gaat niet mee het land in. Er is geen monument op zijn graf dat je zou kunnen bezoeken. Maar het Woord dat Mozes in Gods naam heeft doorgegeven gaat wel mee. De wet van Mozes is de richtlijn voor Jozua en voor alle leiders en koningen na hem. De Torah gaat mee de Jordaan over en de eeuwen door. Alle kinderen, elke nieuwe generatie moet dit Woord horen, leren en doen. Wat er ook mislukt lijkt, dat Woord is niet tevergeefs, ‘maar het is uw leven’ (Deut. 32:47).

De Torah van Mozes blijft, zijn werk gaat door, Gods belofte wordt vervuld. En al mag Mozes vanwege zijn eigen zonde het beloofde land niet in, God eert hem als zijn dienaar en zijn vriend, en neemt hem tot zich als zijn kind.

Mozes eindigt zijn leven niet verbitterd over alle teleurstellingen. Hij wordt niet moedeloos als hij ziet dat Israël nog veel vaker God zal verlaten. Hij waarschuwt wel en hij roept vooral tot het leven. Hij zaait, maar de groei en de oogst zijn niet van hem. Het werk in Gods koninkrijk brengt soms teleurstelling mee. Je houdt het alleen vol als je veel met God spreekt en het oog gericht houdt op de overste Leidsman en Voleinder van het geloof. Omdat Hij leeft, is uw inspanning niet tevergeefs in de Heere (1 Kor. 15:58).

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 juni 2024

Ambtelijk Contact | 32 Pagina's

Lees maar

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 juni 2024

Ambtelijk Contact | 32 Pagina's