“God riep. Hij roept ook wel weer terug”

Enthousiast doet Iljo haar verhaal tijdens haar verlof in Nederland. Ondanks de zware medicijnen die ze slikt vanwege een bijna overwonnen tuberculoseinfectie. Vlak na het interview vliegt ze weer terug, naar het land waar ze achttien jaar geleden naartoe werd geroepen.

Hoe komt een chemisch ingenieur als zendingswerker op de Filipijnen terecht?

“Als jeugdleider van de Hervormde Gemeente Wageningen ging ik met een meisje naar jongerenzendingsdagen. De velden zijn wit om te oogsten, maar de arbeiders zijn weinig, hoorde ik daar. Dat raakte me. Maar niemand had een chemicus nodig. Het liet mij echter niet los. De predikant adviseerde mij eens met de GZB te gaan praten.

Het werd de Filipijnen. Na de studie van de plaatselijke taal vroegen de 25 huisgemeenten in de sloppenwijken van Manilla mij toerusting te geven voor hun Bijbelstudies. Ik ging elke zaterdag lesgeven. ’s Zondags ging ik altijd mee naar een huisgemeente. Ik moest dan op de leslocatie blijven slapen, want elke dag werd er wel iemand uit die wijk doodgeschoten.

Ook bezocht ik een Bijbelschool in de bergen. Het was vijf uur lopen, en zes keer een rivier oversteken. De mensen waren er erg verlegen. Ik kon het ijs breken door Filipijnse kinderboekjes te laten zien. Toen de volwassenen kwamen, hadden ze een paar vragen voor me: wordt je rijst wel gaar (ik kookte erg kort uit angst voor brand), wanneer komt een Nederlandse vrouw in de overgang en werp je ook boze geesten uit? De dag erop was ik erg ziek; het was een geestelijke strijd. Daarna hebben we heel open over de geesten gepraat en met elkaar gebeden. Onze God bleek sterker!”

Hoe komt het dat je er zo lang bent gebleven?

“Ik rolde van het ene in het andere werk. De eerste drie jaar hielp ik mee met kerkstichting op het platteland. Ik bleek gaven te hebben voor lesgeven en trainde daar zondagsschoolleerkrachten, Bijbelstudie- en zangleiders. Maar ook mensen op het hoofdkwartier van de ABCCOP, een

In die tijd ben ik interim-theologisch directeur van de ABCCOP geworden. Dit departement heb ik in de negen jaar dat ik er werkte op de rails geholpen. We hebben theologische papers geschreven over thema’s als aanbidding, het leven na de dood, kerkelijke tucht.

Inmiddels ben ik druk met het introduceren van de preekmethode Langham, zowel op de Filipijnen als andere landen in Oost-Azië. Deze methode is hard nodig, maar liefst 85 procent van de protestantse voorgangers heeft geen theologische vorming gevolgd. Daardoor gaan hun preken vaak alle kanten op. Langham leert voorgangers gebruik te maken van hun zintuigen en de vragen te stellen: wat, wie, waar, wanneer en hoe? Wat is belangrijk in de tekst en in welke context staat die? De training slaat enorm aan, onder allerlei protestantse kerken, van pinkstergemeenten tot ABCCOP.

Waardoor groeit de protestantse kerk op de roomskatholieke Filipijnen zo sterk?

De ABCCOP groeide inmiddels naar 900 gemeenten. De alliantie is meer een kerkstichtende organisatie dan een denominatie. Voor leden van gemeenten is het normaal om een nieuwe kerk te starten. Je kijkt gewoon in je omgeving waar dat kan, met mensen uit de buurt. Ze vragen: Mogen we Bijbelstudie met je doen, voor je bidden, de zieken in je gezin bezoeken? In Nederland is geloof een persoonlijke keuze. Op de Filipijnen willen christenen dat hun hele familie tot geloof komt. Diverse mensen keren vanuit de grote stad terug naar het platteland om het geloof met hun familie te delen. Op de Filipijnen is de eerste vraag: hoeveel dochterkerken hebben jullie?

Sommige kerken hebben computers en een koffiemachine. Studenten mogen er opdrachten maken en het internet gebruiken. Zij worden uitgenodigd om ’s zondags naar de dienst te komen. De kerken gaan met een boekenkarretje de sloppenwijken in, om te evangeliseren en om mensen te leren lezen. Kerkleden die verhuizen, stichten een nieuwe kerk in die buurt. Directeuren doen Bijbelstudie met hun werknemers. Kinderen nemen een vriendje mee naar de zondagsschool. Op middelbare scholen zijn er Bijbelclubs. Als iemand jarig is, is het normaal dat de voorganger voor de jarige bidt en voor het eten een preekje van tien minuten houdt. Als je dat continu doet, wordt altijd wel iemand erdoor geraakt.”

Wat zijn je toekomstplannen?

“Ik doe relatief kleine dingen, zoals het kiezen van belangrijke boeken om te vertalen in het Tagalog, de inheemse Filipijnse taal. Daarnaast probeer ik de kerk financieel zelfstandig te maken en toe te rusten. Ik ben verknocht aan de Filipijnen. Aan terugkomen denk ik nog niet. Ik had nooit aan zending gedacht, maar God riep. Hij roept ook wel weer terug.

biografie

Iljo de Keijzer (47)

GEZIN Iljo is geboren in Hedel in een onderwijzersgezin. UITZENDING Ze werd in 2005 vanuit Wageningen voor de GZB en OMF uitgezonden naar de Filipijnen. Daar rondde ze haar master theologie af. FUNCTIES Als zendingswerker was ze jarenlang interim-directeur van het theologisch departement van ABCCOP, alliantie van Bijbelgetrouwe kerken op de Filipijnen. Inmiddels werkt ze aan de invoering van de Langham-preekmethode in dit land.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen