“Qua taal zitten we nog op kleuterniveau”

Esther (33), jeugdarts in een kliniek in Beiroet: “We voelen ons hier allemaal thuis. Hannah (7), Nathan (4) en Timon (2) maken het goed. Ze hebben school en vriendjes in de omgeving. Ook in het werk vinden we onze draai. Ik werk twee dagen per week in de kliniek, Kees drie à vier dagen als docent theologie aan het seminarium.”

Wat viel mee?

Kees (33): “We kwamen terecht in een omgeving waar veel al loopt. Het seminarium en de kliniek bestaan al 60 jaar. In het begin voelden we ons hulpeloos, maar we kregen veel hulp met bijvoorbeeld het regelen van huisvesting, internet, water en elektriciteit.”

Esther: “Een collega bracht ons een extra pannenset en lekker eten. Wij kwamen in maart aan. Na een paar weken hadden onze kinderen het te warm in hun winterkleren. Een andere collega bracht zomerkleren. Door deze leuke contacten werd zij een vriendin.”

Wat viel tegen?

Kees: “We hadden ons niet gerealiseerd hoe moeilijk Arabisch is. Dat heeft nul komma nul raakvlakken met de ons bekende talen. Het lezen en zelf praten gaat inmiddels redelijk, maar het begrijpen van gesproken taal valt nog tegen.”

Esther: “Het gaat wel steeds beter. Een eenvoudig consult doe ik in het Arabisch; voor moeilijker zaken is er meestal een vertaler naar het Engels. Veel Arabische woorden en constructies kennen we niet. Qua taal zitten we nog op kleuterniveau.”

Welke kerk kozen jullie?

Kees: “Door het brandstofprobleem gingen we afgelopen zomer lopend naar een plaatselijke Arabischtalige kerk dichtbij. Hier voelden we ons snel thuis. De kerk zet zich in voor de wijk eromheen en er zijn ook veel kinderen. En vertaling naar het Engels.”

Zijn jullie al geïntegreerd?

Kees: “Het is wennen. Er bestaat hier geen langetermijnplanning. In Nederland krijg je aan het begin van het schooljaar een lijstje met vakantiedagen. Hier hoor je op maandagavond: ‘Morgen hebben we geen school.’ Of, op het seminarium: ‘Over één uur gaan we vergaderen.’”

Hoe is het leven?

Kees: “Er is steeds minder elektriciteit beschikbaar. Nu al hebben we ’s ochtends en ’s middags twee uur, en ’s nachts vier uur geen stroom.” Kees’ computerbatterij is leeg, ze schakelen over op die van Esther. Esther: “We hebben een speciaal kastje met Nederlandse producten: pepermunt, drop, hagelslag. In het weekend halen we weleens een van deze schatten tevoorschijn.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen