"Stop de kindermoord" viert koperen jubileum
Over Ave Maria op 't Binnenhof en een Haagse mis
DEN HAAG - Roomser kon het niet. Gisteren zong pater Koopman samen met bisschop Bomers het Ave Maria op het Binnenhof in Den Haag. Boven hun hoofden schitterde een anderhalve meter hoge beeltenis van de Moeder Gods. Om hen heen stonden vijfhonderd getrouwen, al of niet gewapend met rozenkrans en demonstratiebord. Zo viert de actie "Stop de kindermoord", een initiatief van de nu twintigjarige Stichting Voor Recht Zonder' Onderscheid, haar koperen jubileum.
Iedere tweede dinsdag van de maand staat Koopman op het Binnenhof. Van 1981 tot 1991 vergezeld door twintig, dertig tot soms zeventig, tachtig mensen. In 1992 kwam hij op het idee om bussen te laten rijden vanuit Brabant, Limburg en Vlaanderen. Het resultaat loog er niet om. Het aantal demonstranten is nu opgelopen tot minimaal driehonderd.
Gisteren stonden ze vier uur lang zij aan zij. Koopman en Bomers in het midden, de anderen eromheen. Een haag vormend met borden met niet mis te verstane teksten: "Gij zult niet doden", "Stop de terreur van de aborteur", "Abortus is moord" en "Sociale hulp? Niet doden!"
Twee metershoge afbeeldingen van Moeder Teresa en van zomaar een moeder met kind stonden tussen hen opgesteld. Ook was er een info-videowagen van Pro Vita in Mechelen, rijk beschilderd met anti-abortus-leuzen en afbeeldingen van Maria. Verder hier en daar een standje met informatiemateriaal, zoals pater Koopmans' folder voor de scholen.
Rozenkrans
De roomse rozenkrans werkt afgewerkt in zes etappes. Na vier uur waren dat 150 Wees Gegroetjes, 15 Onze Vaders, het Gloria Patri en de Litanie van de Heilige Maagd, ondersteund door het Gebed van het Ongeboren Kind, het Gebed tot de Heilige Michaël, het Gebed tot Sint Jozef, de Litanie van de Heilige Geest en de Litanie van de Heilige Engelen.
En zo klonk "a capella" uit vijfhonderd kelen, ingezet door pater Koopman: Maria te minnen, wat zalig genot. / Zij is onze Moeder, de Moeder van God. / Maria mijn Moeder, u wijd ik mijn hart. / Aan u mijne liefde; in vreugd en in smart. /Gij zijt mijn vertrouwen, / in voorspoed en nood. / Op u zal ik hopen, in leven en dood.
Boekje voor de paus
Af en toe onderbraken Bomers en Koopman de devotie met een boodschap of een spontaan verhaal. Zo vertelde de pater hoe hij nu zeven jaar geleden op het Pietersplein in Rome pogingen ondernam om de paus een anti-abortus-brochure te overhandigen. „Mijn kansen waren miniem, maar het lukte". Koopman zei deze ervaring te zien als een voorbeeld voor de situatie in Nederland. „Achter de clerus aan bereikte ik de Heilige Vader. Ik dacht, als dat lukt, zal onze strijd tegen de abortuswet ook lukken. Die wet gaat weg. Ik ben er zeker van".
Bomers greep terug op de regels voor humaniteit van het Tweede Vaticaans Concilie. De Nederlandse wetgeving is verkeerd, maar dat komt, zo zei hij, omdat het volk de regering heeft die het verdient. „Dierbare broeders en zusters, ons volk heeft een massale terugkeer nodig tot het katholieke geloof. Dat alleen zal onze samenleving kunnen veranderen". Waarop Koopman toevoegde: „De eucharistie is onze hefboom. Niets is zo krachtig als het present stellen van het offer van Calvarië".
Pontificale mis
Daarop toog de schare voor een pontificale mis naar de kerk van de Heilige Jakobus aan de Parkstraat. „Daar gaat het weer om God en Jezus, daar gaat het weer om de eenheid van het geloof", aldus secretaris J. den Hommel, die zich tegenover niet-roomsen verontschuldigde voor de vierurige toewijding aan Maria. „Dat heeft er wel van ons vervreemd. Vroeger waren hier ook gereformeerden en hervormden, maar die zijn langzamerhand weggebleven".
Wie wel belangstelling tonen? „Braks is een keer geweest, maar die was ook zo weer weg. Die man had het gewoon te druk. Die moet je niet lastigvallen". Verder gaan „ambtenaren" en „yuppies met een koffertje" de manifestatie doorgaans voorbij. Bij „opvallend veel" jongeren en „de gewone man en vrouw uit de straat" heeft de organisatie echter respons. „Er heeft zelfs eens een moslim met ons meegedaan. Die vond dat wel mooi".
Ooit kregen Koopman en zijn medewerkers negatieve respons vanuit de parlementsgebouwen. Den Hommel: „Dat was naar aanleiding van dat bord met de tekst "Abortus? Dachau in Nederland". Er waren toen joden in de ambtenarenstaf, die zich daarover opwonden. Steenkamp is hier zelfs geweest, of dat bord weg kon. Dat hebben we toen maar gedaan". Toen de Kamer verhuisde, kwam het bord terug, maar opnieuw klonk protest. Den Hommel wijst naar boven. „Ze zitten er blijkbaar nog, hier tegenover".
Heilige Henricus
In de Heilige Jakobus is Bomers intussen begonnen met de mis. Het is vandaag het feest van de Heilige Henricus. „Dat was, dierbare broeders en zusters, een Duitse keizer die ontzettend veel deed voor de bevordering van het katholieke geloof. Hij zette kerken op en kloosters, maar vooral bisdommen. Want ook iemand die heel hoog is gezeten, kan weten waarom het in het leven van een mens moet gaan".
De Heilige Henricus, zo betoogt Bomers, laat zien hoe een leven zich laat aanspreken in de diepste kern van zijn persoonlijkheid. „Het wordt geloven in God, in Jezus Christus, in de kerk. Het wordt een geloof dat zichtbaar is in de werken". Als begeleider van ziekenbedevaarten naar Lourdes zegt de bisschop meermalen te hebben ervaren „hoe nodig mensen dat katholieke geloof hebben".
Daarop celebreert hij de pontificale mis, ingeluid door het vrije gebed van vijfhonderd volgelingen van Koopman; meest ouderen, soms een enkele jongere. Devoot, met gevouwen handen en soms knielend ontvangen zij de hostie uit handen van Bomers, Koopman, de meegekomen pastoor van Heinkenszand of de pater van de Jakobusparochie. Kort daarop verlaat de clerus de kerk, voorafgegaan door misdienaars met het kruis.
Een zegentje
Op het kerkplein vraag ik Koopman („Ik ben van '20, in '40 moest ik opkomen voor mijn nummer") naar het waarom van deze manifestie van rooms-katholieke geloofsbeleving. Dat heeft toch weinig meer met een gezamenlijke strijd tegen abortus provocatus te maken? De strijdlustige, altijd in priesterpij geklede pater is het daarmee niet eens. „Het offer van Christus is de levende steen. Daardoor zal het moeten gebeuren".
Wat hij ervan vindt dat protestants Nederland zich van hem heeft teruggetrokken? „Jullie zullen tot het inzicht moeten komen van de betekenis van Maria. De laatste dertig jaar roept zij op tot de Heilige Drievuldigheid van gebed, boete en bekering. Dat is universeel". Maar, nuanceert hij, er zijn natuurlijk ook roomsen „bij wie de grofste goorheid ermee doorkan. Het is bij ons niet alles goud wat er blinkt".
Op straat borduurt een priesterstudent uit het Haagse op zijn nuancering door. „Deze mensen zijn beslist niet exemplarisch. Ik vind ze een curiositeit. Ze zijn zo verschrikkelijk devoot. Daar kan ik niet mee mee". Pater Koopman is inmiddels op thuisreis naar de Heilige Landstichting. In de kofferbak van zijn auto staat een koelkast-presentje voor Bomers. „Je zou er nog een zegentje over geven, maar toen was-tie al vort", aldus een van zijn medewerkers.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 14 juli 1993
Reformatorisch Dagblad | 14 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van woensdag 14 juli 1993
Reformatorisch Dagblad | 14 Pagina's