Een internat. Gereformeerde Zendingsraad ?

Op de Gereformeerde Oecumenische Synode, die in Augustus 1949 te Amsterdam gehouden werd, is besloten tot oprichting van een Internationalen Gereformeerden Zendmgsraad. De synode besloot de met haar verbonden kerken te verzoeken een afgevaardigde aan te wijzen om zitting te nemen in dezen Raad. De bedoeling is dan, dat deze Zendingsraad minstens eens in de vijf jaar vergadert en voorts door een vast secretariaat contacten legt en informaties inwint. Aan het secretariaat gerichte vragen om advies, zouden dan door een vergadering van den Raad kunnen behandeld worden.

In „Het Zendingsblad" der gebonden geref. kerken (Oct. 1949) schrijft dr J. H. Bavinck nu nader over deze zaak. Hij juicht de vorming van dezen Zendingsraad toe, omdat op deze wijze internationaal overleg kan gepleegd worden tusschen gereformeerden over brandende zendingsproblemen. Als voorbeeld noemt hij het vraagstuk der „comprehensive approach". Behoort deze als „vierde dimensie" tot de zendingstaak? Moet de zending nieuwe landbouw-methodes aanbevelen, „opdat de jonge christenen economisch onder gunstiger verhoudingen komen te leven, en zodoende hun kerkelijk leven in stand kunnen houden"?

Prof. Bavinck doet voorts de mededeeling, dat de Internationale Gereformeerde Zendingsraad niet is bedoeld als 'n lichaam, dat de plaats van den Internationalen Zendingsraad zal gaa, n innemen. De indruk moet dus vooral niet gewekt worden, alsof de Gereformeerde Zendingsraad tegenover den „algemeenen" Zendingsraad positie zal kiezen! Hij is enkel bedoeld als bundeling van gereformeerde krachten in de wereld. Ja, prof. Bavinck ziet grootsehe perspectieven: het kon wel. eens zoo komen, dat de Geref ormeerds Internationale 2tendingsraad „een kloek en duidelijk geluid" IN het veel grootere verband van den Internationalen Zendingsraad kon doen hooren

In dit verband deelt prof. Bavinck verder mede, dat op de Oecumenische Synode met opzet in de besprekingen inzake den Gereformeerden Zendingsraad „de reeds bestaande „Internationale Zendingsraad" (waarvan ook wij deel uitmaken, doordat wij zijn aangesloten bij den Nederlandsen Zendingsraad)" geheel buiten beschouwing is gelaten.

We zijn zeer dankbaar voor deze mededeeling. MET OPZET, met opgeheven hand dus, is de modernistische Internationale Zendingsraad (I.Z.R.), waarover de barthiaan J. A. Mackay den scepter zwaait, buiten bespreking gelaten. Niemand make zich dus de illusie, dat in dit doodelijke uur in de geschiedenis van kerk en zending de Oecumenische Synode maatregelen heeft genomen om een orgaan te scheppen, dat TEGEN den allen zendingsfronten bedreigenden I.Z.R. positie in zal nemen!

Niemand heelde zich in, dat op de Oecumenische Synode te Amsterdam door het besluit inzake den Internationalen Gereformeerden Zendingsraad (I.G.Z.R.) vijandschap gezet is tegen het zaad der slang! Niemand, die door den I.Z.R. op het zendingsterrein in moeilijkheden komt, hoeft te denken, dat hij ^van den zendingsraad der Oecumenische Gereformeerde Synode steun ontvangt.

Deze neutraliteitshouding is begrijpelijk. De synodale kerken maken, zooals we hierboven prof. Bavinck hoorden mededeelen, deel uit van den I.Z.R. En ja, er waren op de Oecumenische Synode ook kerken, die tegenover den I.Z.R. een eenigszins ander standpunt innemen. Gelukkig is men in alle kerken nog niet zoo ver als in de gebonden kerken, waar men mooie besluiten neemt tegen den Wereldraad, maar onderdehand dapper samenwerkt met een mantelorganisatie van den Wereldraad, den I.Z.R. Vanuit tactisch oogpunt bezien, was het zeer verstandig den I.Z.R. met opzet geheel buiten beschouwing te laten op de Oecumenische Sjmode. Vanuit de Schrift bezien was het zeer dwaas om met opzet den I.Z.R. buiten beschouwing te laten.

Want hoe kan men vandaag neutraal staan ten opzichte van de oecumenische beweging? We zien, dat prof. Bavinck den z.g. neutralen I.G.Z.R.-in-oprichting inschakelen wil in den I.Z.R. Nu de Oecumenische Synode voorbij is en de amerikanen, die de gevaren wel zien, vertrokken zijn, neemt hij den I.ZJl. wèl in zijn beschouwing op. Zoo is de praktijk. Eerst zwijgen. Geen argwaan wekken. En als de zaak marcheert, gaan spreken en betoogen, dat inschakeling in, oecumenische verbanden „nu eenmaal" noodig is „gezien de omstandigheden" en „de roeping tot getuigen".

En onderwijl wordt het kerkvolk dom gehouden. En ergens komen de aristocraten in een conventikel bijeen om over de comprehensive approach te praten. Een internationale conferentie van kopstukken moet de oplossing brengen. En lieden, die samenwerken met den Wereldraad, etc, krijgen daar volop gelegenheid oecumenische papögaaien-taal te doen hooren en de gereformeerde belijdenis (spreken de Dordtsche Leerregels niet duidelijk over de comprehensive approach? Zie het mooie zendingsrapport van ds de Goede) te verloochenen. Zoo stort het front der kerk ineen en de huidige oecumenische kerk hoeft straks slechts den buit binnen te halen. De vorming van een I.G.Z.R., die a la de Openbare School neutraal wil zijn tegenover concrete gevaren, is koren op den molen der Wereldkerk. Indien de vorming van dezen Zendingsraad der „gereformeerde denominaties" gelukt, kan in dezen Raad de oecumenische kwestie voorloopig geheel buiten beschouwing blijven: de vijfde kolonne der Oecumene zal er nochtans van het begin af in vertegenwoordigd zijn, aansturend op totale verloochening der ajitithe.se. Te roemen is ons waarlijk niet oorbaar. Maar we zouden des Heereji genade niet zien, als we niet Hem dankten voor het feit, dat onder ons de kerken al ernstiger zich met zendingszaken gaan bezighouden. Van onderaf wordt alles hoe langer hoe meer opgebouwd. Het is verheugend om te zien hoe jongelui intense belangstelling hebben, niet alleen voor zendings romantiek, , maar ook voor de Schriftuurlijke zendings methode. Er zit aan het debat over de hulpdiensten een groote lichtzijde. Het is ontroerend om in deze wereld, waar oecumenische en internationale conferenties den doorslag geven moeten, kleyne luyden te hooren spreken over de „comprehensive approach". Dat geeft eiken hemelburger moed. Het ambt der geloovigen is immers ook: mede te werken, dat wat de zending betreft de kerk niet vervalscht? Want op het zendingsfront zet steeds het eerst het verval in.

Voorts: laten de binnenlandsche of buitenlandsche kerken, die trouw willen zijn aan de gereformeerde confessie, toch oppassen met die Oecumenische Sjmode. Wanneer zullen de oogen eens in de „gereformeerde" wereld opengaan voor het feit, dat er in den strijd geen steun te verwachten is van hen, die het compromis plegen te minnen, die met opzet een punt, waarop de aanval dient geconcentreerd te worden, geheel buiten beschouwing laten? Sneek

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen