Rust, want er wacht nog werk in de wijngaard

Het ambtswerk begon in 1991 in het Zeeuwse Borssele. „De eerste keer dat ik als student daarheen moest, hebben mijn vrouw en ik de avond ervoor in de atlas opgezocht waar het dorp precies lag. Het leek aan het einde van de wereld te liggen. Toen ik die zaterdagavond vanuit de slaapkamer over Borssele uitkeek, maakte de Heere me bekend dat de weg naar deze plaats zou gaan. Ik moest toen nog een jaar naar de Theologische School.”

De gereformeerde gemeente van Borssele heeft drie diensten op een zondag. „Ik dacht eerst twee keer per zondag in mijn gemeente te zullen preken. Maar de Heere sprak met Psalm 68:29: „Uw God heeft uw sterkte bevolen; sterk, o God, wat Gij aan ons gewrocht hebt!” Ik heb de drie diensten mogen vervullen. ’s Middags hield ik Bijbellezing. Het was hard werken, maar als de Heere opening geeft, gaat het. De gemeente kwam trouw naar de kerk.”

Er groeide een hechte band tussen predikant en gemeente. „Die verbondenheid is gebleven. Elk jaar ga ik een zondag naar Borssele en op de Zeeuwse dankdag preek ik er.”

In 1997 voerde de weg naar Barneveld. Ds. Hogchem en zijn vrouw kwamen toen terug in een voor hen bekende streek. Voordat hij in 1987 werd toegelaten tot de Theologische School in Rotterdam was Hogchem onderwijzer aan de reformatorische basisschool in buurdorp Kootwijkerbroek. Daar was hij al jong als diaken gekozen. „De kerkenraad vroeg mij al snel de catechisaties te verzorgen. Dat was een hele taak, maar ook een vermaak.”

In die tijd bepaalde de Heere Hogchem steeds vaker bij het ambt van predikant. „Maar ik duwde het ieder keer van mij af, als te groot en te wonderlijk. Maar de Heere was sterker en heeft me ingewonnen en overwonnen.” Uiteindelijk ging de onderwijzer naar zijn predikant, ds. P. Blok, en vroeg een attest aan bij de kerkenraad. In 1989 volgde toelating tot de school.

Daar kreeg hij veel les van ds. A. Moerkerken. „Grote waardering heb ik ook voor de lessen kerkrecht van ds. K. de Gier. Verder was ds. P. Honkoop docent. Ds. L. Blok was hulpdocent. In hetzelfde studiejaar zat student P. Mulder.”

Crisis

Barneveld was een heel andere en veel grotere gemeente dan Borssele. Ds. Hogchem heeft er veel liefde en eenheid ervaren. In de Gelderse gemeente speelden economische zorgen in de periode dat hij er predikant was, als gevolg van de mond- en klauwzeercrisis (MKZ), de kippenpest en de wankelende positie van het softwarebedrijf Baan. „Vooral de MKZ-crisis was heftig. De wederwaardigheden van de gemeente zijn ook de jouwe in zo’n situatie. Je ziet het verdriet bij gemeenteleden.”

Ingrijpend was ook de splitsing van de gereformeerde gemeente in twee gemeenten: Barneveld-Centrum en Barneveld-Zuid. „De gemeente was toen ineens 1300 mensen kleiner. Maar de splitsing mocht goed verlopen en de Heere heeft kennelijk in de ambten willen voorzien. Korte tijd later nam kandidaat G. Bredeweg het eerste beroep van Barneveld-Zuid aan.”

Barneveld noemt ds. Hogchem een plaats waar hij „veel kinderen van God” heeft begraven. „Ik denk daarbij ook terug aan ds. E. Venema, die zijn laatste levensjaren in Barneveld woonde, en aan Lambertus Koops, die nauw met de Heere leefde.”

De gemeente in Genemuiden beriep ds. Hogchem een- en andermaal. „Na het tweede beroep wist ik dat ik naar Genemuiden moest gaan. Het heeft nog maanden geduurd voordat het derde beroep kwam.” Op 28 april 2010 deed de predikant er intrede met de tekst Psalm 132:9: „Dat Uw priesters bekleed worden met gerechtigheid, en dat Uw gunstgenoten juichen.”

Psalmen

Ds. Hogchem en zijn vrouw bewonen er een ruime pastorie in de Jan van Nassaustraat. Een orgel en een harmonium in de woonkamer verraden de interesse van de predikant. „Dat is aan me blijven plakken. Ik houd van orgelspelen.”

Een paar jaar geleden pleitte ds. Hogchem voor het vaker zingen van de onbekende psalmen. De oproep bleef in veel kerkelijke gemeenten en christelijke scholen niet onopgemerkt. „Ik hoop dat de rijkdom van de psalmen zo meer openbaar is gekomen.”

De predikant studeert graag. Hij houdt van de (kerk)geschiedenis, maar ook van de natuur. Verder ligt de vervolgde kerk hem na aan het hart. Hij schreef er in 2008 een boek over: ”Als hen geweld en list bestrijden. Vervolgd om der gerechtigheid wil”. „De Heere gaat door met Zijn werk, maar of dat ook in Nederland zo zal zijn?”

De predikant ervaart ook in Genemuiden een hartelijke verbondenheid. „En er is hier bijna geen familie waarin niet de nagedachtenis leeft aan een geoefende opa, oma, oom of tante. Ze begrijpen de ernst van de prediking.”

Zaterdag 17 september hoopt ds. Hogchem met zijn gemeente stil te staan bij zijn 25-jarige ambtsjubileum. „Ik kan en wil niet anders zeggen dan dat de Heere mij een hulp is geweest. Het is een wonder als de Heere een mens uitstoot in de wijngaard. Ik zeg bewust ”uitstoot”, zo heb ik het ervaren. Ook redt Hij mij keer op keer. En ik geloof dat de Heere me nog verder zal gebruiken. Daarom was er ook rust nadat ik door het hartinfarct was getroffen.”

Ds. C. Hogchem

Cornelis Hogchem werd op 17 november 1956 geboren in Rotterdam. Hij stamt uit een Flakkees geslacht. Na een opleiding aan de pedagogische academie werd hij onderwijzer en later adjunct-directeur van de reformatorische basisschool in Kootwijkerbroek. In die plaats werd hij ook tot diaken gekozen in de gereformeerde gemeente. Hij werd gevraagd het catechetisch onderwijs op zich te nemen. In 1987 werd hij toegelaten tot de Theologische School in Rotterdam. Zijn eerste gemeente werd Borssele (1991). In 1997 volgde Barneveld, en sinds 2010 staat hij in Genemuiden. Ds. Hogchem en zijn vrouw hebben acht kinderen en vijftien kleinkinderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen