Jezus verzocht in de woestijn

J. Kievit

'Toen werd Jezus van de Geest weggeleid in de woestijn, om verzocht te worden van de duivel. Indien Gij Gods Zoon zijt, zeg dat deze stenen broden worden. Indien Gij Gods Zoon zijt, werp Uzelf nederwaarts; . .... Al deze dingen zal ik U geven, indien Gij nedervallende mij zult aanbidden. Toen liet de duivel van Hem af, en zie, de engelen zijn toegekomen en dienden Hem.' (Matth. 4:1-11)

Wat Jezus Christus na Zijn komst op aarde heeft gedaan, heeft Hij ambtelijk gedaan. Duidelijk komt dit openbaar bij Zijn doop in de Jordzian. Door de Vader aangewezen als de Messias, wordt Hij door de Heilige Geest toegerust tot dit ambt.

Na deze aanstelling en toerusting leidt de Geest Hem in de woestijn. 'Toen' werd Hij in de woestijn geleid. Hij werd daarheen zelfs gedreven (Marcus). Vol van de Heilige Geest (Lukas) begint Hij hier, na Zijn officiële proclamatie als Messias, de vervulling van de immense opdracht die God Hem heeft gegeven. Niet in de eerste plaats door macht, maar door gehoorzaamheid moet Hij Gods koninkrijk herstellen en de duivel overwinnen. Door ongehoorzaamheid is deze wereld aan de duivel toegevallen, door gehoorzaamheid moet zij worden heroverd, zodat weer een nieuwe mensheid God zal dienen en eren.

Deze gehoorzaamheid blijkt allereerst als Jezus verzocht wordt met betrekking tot Zijn levensbehoefte. Na veertig dagen en nachten vasten, waarin Hij gemeenschap met God beoefent maar waarin Hij ook verzocht wordt door de duivel (zie Lukas), komt de verzoeking tot een climax doordat Zijn tegenstander wil zien te bereiken dat Hij van stenen broden maakt. De duivel wil hier Jezus niet aan het twijfelen brengen inzake Diens messiasschap ('indien'), maar uitgaande van deze positie legt hij het erop aan dat Jezus een verkeerd gebruik maakt van Zijn messiaanse volmacht.

Deze verzoeking is zwaar. Want na zo lange tijd vasten kwelt de honger

Hem. Hij is echt mens. De duivel zegt hier: moet U, als Zoon van God, honger lijden? Dat hoeft toch niet? Hij wil Jezus' goddelijke natuur uitspelen tegen Zijn menselijke. Maar deze verzoeking tot bevrediging van Zijn lichamelijke honger weerstaat Hij door te gehoorzamen. Het vleesgeworden Woord gehoorzaamt aan het schriftgeworden Woord Gods. Hij 'beroept Zich op het geschreven Woord: 'De mens zal bij brood alleen niet leven, maar bij alle Woord, dat door de mond Gods uitgaat'. Dit betekent niet dat de mens brood nodig heeft plus ook nog geestelijk voedsel, maar: brood is niet de bron van het leven. Het is alleen maar levensmiddel. De levensbron is Gods scheppend almachtswoord. Daarvan weet Jezus Zich afhankelijk en wijst de verzoeking af. Hij wil Zijn messiaanse macht niet misbruiken, maar steunt op God als de Bron van het leven.

Zo is Hij Verlosser van ons. Maar ook wijst Hij hierin onze zonde aan. De eerste Adam leefde temidden van de weelde van het paradijs, maar viel van God af. Deze tweede Adam bevindt Zich in een oord van dood en versterving (de woestijn), maar blijft staande en gehoorzaamt. Hier is Jezus een teken. De gehoorzame Jezus predikt onze schuld, maar brengt als Borg verlossing aan.

In de tweede verzoeking gaat de duivel nog listiger te werk. Hij verzoekt Jezus nu met betrekking tot Zijn levensvertrouwen. Eerst richtte hij zich op Jezus' lichamelijke behoefte aan brood, nu richt hij zich op Diens geestelijke werkzaamheid.

Daartoe misbruikt de verzoeker nu de Schriften, waarop Jezus Zich had beroepen. Hij neemt Hem mee naar de heilige stad, Jeruzalem, op de tinne van de tempel. De concrete schriftgegevens wijzen niet op een visioen, maar op een werkelijke gebeurtenis. In de heilige stad en op de heilige tempel wordt Jezus geheel in de sfeer van God gebracht. Het verzxjek om naar beneden te springen is geen verlokking tot waaghalzerij, maar de poging om Jezus misbruik te laten maken van Zijn vertrouwen op God. De duivel verzoekt Jezus in het geloof. Maar springen zou betekenen: od uitdagen om Zijn beloofde trouw in Ps. 91 nu ook te bewijzen, dus: ngeloof. Maar Jezus wilde niet zien of God er was, maar geloofde dat Hij er was. Hij daagt God niet ongelovig uit om Zijn Woord waar te maken, maar gelooft dat Gods Woord waar is. Daarom wijst Hij op Deut. 6 : 16. In die geschiedenis daagde Israël God uit om te bewijzen dat Hij aanwezig was (zie Ex. 17 : 7). Tot die zonde vervalt Jezus niet, maar volhardt in het vertrouwen op God.

Ook hierin is Jezus Middelaar. Ons ongeloof zegt: eerst zien, dan vertrouwen. Dat is God uitdagen. Door de Geest van Christus leren we vertrouwen op Gods beloften.

De derde keer zet de duivel alles op alles. Hij verzoekt Jezus met betrekking tot Diens levensglorie. Boven op een berg toont hij Hem al de koninkrijken der wereld. Die staan tot Zijn beschikking als Hij de duivel aanbidt. De facto is de duivel, door onze zonde, de overste dezer wereld. Hij

geeft deze wereld dan ook aan wie hij wil (zie Lukas). Jezus kan deze wereld zo krijgen. En dat is toch ook Zijn doel? Maar Jezus weerstaat deze verzoeking. De duivel heeft wel de facto de macht over deze wereld, maar de jure niet. Rechtens is het Gods wereld. En Jezus zal dit oude recht Gods op Zijn wereld weer doen gelden.

De enorme verzoeking voor Jezus is, dat Hij deze wereld kan krijgen zonder te lijden. Maar dan zou het een wereld van zonde zijn, waarop geen erkenning van God was. Maar Jezus bezwijkt niet. Ondanks de bange lijdensweg, die Hij voor Zich ziet opdoemen, wil Hij tóch deze weg gaan. Om de eer van de Vader, in gehoorzaamheid aan de Vader en uit eeuwige liefde tot Zijn volk, zal Hij deze wereld aan de Satan ontworstelen door de zonde te boeten, de dood in te gaan en te overwinnen en het koninkrijk te herstellen. Dat is Zijn glorie. Daarom zegt Hij: Ga weg. Satan. Zo kan deze Koning ook mensen brengen tot aanbidding en erkenning van God. En Hij maakt het waar door de kracht van Zijn Geest.

Als de laatste verzoeking is afgewezen, ontvangt Jezus de goedkeuring van de Vader. Engelen, knechten van het hemelhof, bedienen de hongerige Jezus en zorgen voor voedsel. In de woestijn ontvangt de gehoorzame Zoon, door de dienst van knechten van de Vader, de overvloed van Vaders tafel.

Maar ook zorgt de Vader voor glorie, nu in de woestijn. Marcus vermeldt dat ook de wilde dieren bij Hem zijn. Een leger omringt Hem. Niet als hulp. Neen, engelen en wilde dieren vormen hier de lijfwacht van de triomferende Christus. Dat is Zijn glorie, die nu even oplicht.

Eens was Adam in het paradijs onderkoning van God en heer der schepping. De dieren waren hem onderdanig. De zonde heeft dit stuk gemaakt. Hier in de woestijn keert het alvast even terug. Het paradijs is door de ongehoorzaamheid van de eerste Adam verwoest, maar wordt door de gehoorzame tweede Adam hersteld. Eens was het: van paradijs tot woestijn. Nu is het: van woestijn tot paradijs. Het is nu een voorspel. De grote slag moet nog worden geleverd met al de verschrikking, die culmineert in de verlating door God.

Wij weten: ij heeft alles volbracht en vervuld door gehoorzaamheid in daad en lijden. En als verheerlijkte Vorst aan Vaders rechterhand zorgt Hij door Zijn Geest voor een koninkrijk, waarin herboren zondaren God erkennen en dienen. Hij zorgt voor een volk, dat het nieuwe paradijs zal bewonen. En het kan niet meer mis gaan. Hij is de laatste Adam, wiens levensglorie volmaakt zal zijn in een nieuwe hemel en op een nieuwe aarde. De wereld is dan weer de facto Gods wereld. Dan verblijft de kerk niet meer in de woestijn (Openb. 12 : 14), maar is in het nieuwe paradijs.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen