Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ms „Vertrouwen" na 77 jaar bij sloper in Ooltgensplaat

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ms „Vertrouwen" na 77 jaar bij sloper in Ooltgensplaat

Schipper ruim 30 jaar aan het roer

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

OOLTGENSPLAAT — In het bijna verstreken jaar 1977 zijn er weer een groot aantal binnenschepen verdwenen. In het kader van de sloopen saneringsregeling werden bij de sloperijen in kleine en grote, verwaarloosde maar ook in prachtig onderhouden schepen de branders gezet. , 'X- ••: . •

Mooie schepen, waarvan een ieder die ze heeft zien liggen zei: ,,Moeten die nu kapot", maar ze kwamen op de schroothoop terecht. Geen wonder dat menig schipper die „zijn" schip bij de sloper bracht er met een bloedend hart afscheid van nam. ,,We hebben heel ons leven er op gevaren, mijnheer", of „het schip is al van mijn ouders en later van ons". Deze uitingen van gevoel worden bij het voorgoed verlaten van de schepen nogal eens aan de sloper toevertrouwd. Zij hebben daar begrip voor en proberen het „afscheid" zo mogelijk in goede banen te leiden en enigszins te verzachten.

Het mes (de branders) gaan er daarom nooit direkt in. Soms liggen de schepen nog weken in de havens en een nieuwsgierige eigenaar komt weleens stiekem om de hoek kijken of de „Neeltje", de „Maria", de „Res Nova" of de „Eben -Haëzer", enz. er nog is. Maar de meeste schippers die er zijn afgestapt hebben voorgoed de loopplank achter zich gelaten.

„Vertrouwen'.*

Een van deze schippers is de heer Christiaan Schipper uit Wemeldinge. Voor enkele weken bracht hij zijn schip dé „Vertrouwen" bij Metaal- en Sloopwerken G. K. Timmerman te Ooltgensplaat. Deze firma komt voor 1977 al dicht aan de honderd schepen die op zijn werf zijn „stuk" gemaakt. Het geburt dat er bijn 30 schepen in de haven van de Plaat liggen, die door de heer Timmerman zijn aangekocht. Al deze schepen hebben een eigen geschiedenis en één daarvan wel een bijzondere. Dat is het schip van schipper Schipper. De „.Vertrouwen" is gebouwd in 1900 en op 2 april van dat jaar door de werf Prins te Arnhem op-, geleverd. Het is een „motor" van 216 ton en heeft altijd dezelfde naam gehouden. „De eerste twee jaar heeft de „Vertrouwen" voor een papierfabriek te Apeldoorn gevaren", aldus de heer Schipper. Toen werd het schip verkocht naar België en is daar in de eerste wereldoorlog door de Engelsen gevorderd.

Van 1914 tot 1918 werd'er munitie mee gevaren van Dover naar Calais. Na 1918 werd de ,,Vertrouwen" als krijgsbuit verkocht. Eigenaar werd de heer L. Schipper (vader van Christiaan) met domicilie Katwijk aan de Rijn.

Granaat

In 1945, de tweede Wereldoorlog, trof de familie een zwaar verlies. In Enkhuizen bij de Dromedaris lag de „Vertrouwen" afgemeerd. Aan boord waren vader en moeder met zes kinderen en kleinkinderen, totaal dus acht personen. Tijdens een bombardement werd vader, die in de stuurhut zat, door een scherf getroffen. In het ziekenhuis heeft hij maar enkele uren meer geleefd. Hij gaf Chris nog opdracht om voor zijn moeder en haar gezin te zorgen. Zelfwas Chris al getrouwd en ook met vrouw en kind van 4 jaar aan boord. „Ik was toen 30 en heb het roer letterlijk en figuurlijk in handen genomen", aldus de heer Schipper.

„De wilde vaart was mijn domein: Duitsland,'België, Frankrijk en Nederland werden doorkruist. De lading bestond meestal uit graan en bouwmaterialen". In 1947 werd Katwijk aan de Rijn voor Wemeldinge verwisseld, waar^het gezin van-Chr. Schipper op Julianastraat 38 aan de wal woont. Ex-schipper Schipper vertelde ons dat hij voor kort nog heeft gevaren. In 1977 vroeg hij de sloopregeling aan en verkocht de „Vertrouwen" aan de firma Timmerman. Zevenenzeventig jaar heeft de „Vertrouwen" dus aktief aan het vervoer deel genomen en nog is het schip,,prima".

Cederhout

Aan de „Vertrouwen" is nog een interessant verhaal verbonden. „In 1920 In de haven van Ooltgensplaat, voor de werf van Metaalh'andel en Sloopwerken G. K. Timmerman, ligt een aantal schepen op hun beurt te wachten. Op de tweede rij, het tweede van links, ligt de „Vertrouwen" verscholen tussen zijn collega's die hetzelfde lot moeten ondergaan. De ,,Vertrouwen" in volle glorie. Hier vaart de 216-tonner door het Kanaal van Walcheren. is er een nieuwe woning opgezet", aldus de heer Schipper. „Dat gebeurde bij Boot te Leiden. De directeur van deze werf was ouderling en mijn moeder was ook kerkelijk. Terwijl men met de opbouw bezig was zei de heer Boot: „Neeltje (zo heet mijn moeder) dat is nu het laatste cederhout van de Libanon dat ik vertimmer. De voorraad is uitgeput. De Libanon werd beschermd gebied en de cederbomen mochten toen niet meer worden gerooid", aldus de heer Schipper.

Wat wil nu het geval. Van de schepen die de firma Timmerman sloopt wordt veelal van de oudste schepen met een prachtige betimmering het hout netjes geborgen door iemand uit de gemeente die er leuke werkstukjes van maakt, b.v. stoven en slijpplanken. Deze man is momenteel door een ongeval ziek maar hij hoopt weer aan zijn hobby te kunnen beginnen, het hout uit de „Vertrouwen" zal netjes worden geborgen zodat het met het uitbranden niet verloren zal gaan. i,En van dit cederhout wil ik nu graag ook enkele stoven, etc. in mijn bezit hebben", aldus de heer Schipper. „Dat zal ik ontzettend leuk vinden."

„Céderhof

,,Niet alleen voor mijn gezin maar ook voor mijn hoogbejaarde moeder die 88 jaar is. Zij is na het overlijden van vader later hertrouwd en is nu weer weduwe. Vanzelf heeft zij nog veel interesse voor „Haar" schip en haar heldere geest diept ver uit het geheugen". Mevrouw N. J. Lijs-van den Heuvel verblijft in het bejaardentehuis dat ,,Cederhof' heet, kamer 233 te Kapelle-Biezelinge (Zeel.). Dus van een cerderhouten roef naar een tehuis ^et de naam Cederhof? „Inderdaad", zegt de heer Schipper. „De wacht is op de stovenmaker, die dit werk gratis doet en de opbrengst van de verkoop voor de plaatselijke Hervormde kerk bestemt".

„Ik wacht af', zegt de heer Schipper. „Mijn schip was en is nog sterk. De deurtjes in de kajuit sluiten nog als de beste en het hout vertoont totaal geen krimp. En uit dit schip wil ik als aandenken enkele stoven hebben..,". Stoven van cederhout uit de Libanon, hout dat mogelijk meer dan 60jaaroudis. .; -^•'_

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 december 1977

Reformatorisch Dagblad | 10 Pagina's

Ms „Vertrouwen" na 77 jaar bij sloper in Ooltgensplaat

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 december 1977

Reformatorisch Dagblad | 10 Pagina's