Museumwinkel van een Veenendaalse Mister Thimble

Op de hoek van de Adriaen van Ostadelaan en de Jan Steenlaan in Veenendaal staat het pand waar Van den Dikkenberg zijn enorme verzameling heeft uitgestald. Een grote 'zilveren' vingerhoed hangt boven de gevel. Voor in de zaak is de winkelruimte, waar klanten -in de praktijk vooral verzamelaars- hun collectie met gemak kunnen uitbreiden.

Achter in het pand is het museumgedeelte. In vitrinekasten langs de wanden staan alle bijzondere exemplaren uitgestald die de museumeigenaar liever niet kwijt wil, maar wel graag aan de liefhebbers laat zien. "Sommige vingerhoeden verkoop ik wel, maar die zijn erg duur. Ik heb er bij die ik echter voor duizend gulden nog niet kwijt wil."

In het magazijn achter in het museum gloeit een oventje. Daarin stopt de museumeigenaar zijn zelfbeschilderde vingerhoeden, die op hoge temperatuur gebrand worden.

Industrie

Van den Dikkenberg begon vijf jaar geleden met zijn hobby. Hij was toen nog directeur van een postkantoor. "Op een gegeven moment zag ik vingerhoedjes. Ik kocht er een paar, ik vond ze mooi. Dat breidde zich al snel uit. Ik ging naar veilingen en groothandels om allerlei soorten te kopen."

Z'n enthousiasme voor het naaigerei kent geen grenzen. Een paar keer per jaar gaat hij naar het buitenland om bijzondere exemplaren op de kop te tikken. Vooral Groot-Brittannië en Duitsland zijn volgens hem geschikte landen voor deze bezigheid. Creglingen, tussen Heidelberg en Neurenberg, heeft een museum en in het Engelse Worcester staat nog een fabriek die vingerhoeden maakt. "In Nederland is die industrie praktisch uitgestorven. Er zijn wel fabrieken die een vingerhoed kunnen gieten, maar het lukt ze niet meer om de putjes boven op het hoedje erin te krijgen. Die techniek is helemaal verloren gegaan."

In de Gouden Eeuw had Nederland volgens de verzamelaar een bloeiende vingerhoedindustrie. Aan het einde van de 16e en het begin van de 17e eeuw was er zelfs een monopolie van vier grote producenten, die bij een notaris vastlegden ieder een aandeel van 1,5 miljoen vingerhoeden per jaar te produceren voor eenzelfde prijs, in dezelfde verpakking. Van den Dikkenberg heeft de kopieën van de contracten die daarvoor opgesteld werden in het museum liggen.

Club

Toen Van den Dikkenberg in contact kwam met andere verzamelaars, kreeg hij het idee om een internationale vingerhoedclub te beginnen. Onder de naam "Thimble Friends" telt de club inmiddels zo'n 400 leden. Daarvan komen er 300 uit Nederland, de overigen wonen in het buitenland, zoals in België, Brazilië, Finland, Australië en Nieuw-Zeeland.

Clubleden krijgen voor het lidmaatschap (nog geen dertig gulden per jaar) elk kwartaal een boekje met allerlei wetenswaardigheden over vingerhoeden. Ook staan er foto's van bijzondere exemplaren in die ze bij Van den Dikkenberg kunnen bestellen. "Ik wil leden van de club zoveel mogelijk van informatie voorzien over vingerhoeden. Alle kennis die ik opdoe tijdens mijn speurtocht, vertel ik graag verder."

Ieder jaar organiseert de Veenendaler een vingerhoeddag voor de club. Deskundigen geven dan lezingen. Ook kunnen verzamelaars vingerhoeden van elkaar kopen. Verder wordt de kennis van Thimble Friends getest door middel van een quiz. De man en de vrouw die de meeste vragen weten te beantwoorden, worden gehuldigd als Mr. & Mrs. Thimble Friend. "Het leukste moment van de dag."

Tsarentijd

Van elk bijzonder exemplaar probeert Van den Dikkenberg de afkomst te achterhalen. Zo bezit hij een aantal met de hand beschilderde hoedjes uit Rusland, gemaakt in de tsarentijd. Uit Frankrijk komt een Palais Royal-exemplaar uit het jaar 1780. Een van de verzamelstukken waar hij het meest trots op is, is de schildpad vingerhoed uit Engeland. Het voorwerp is met goud en zilver bewerkt en staat ook wel bekend als een Piercy's Patent-vingerhoedje, uit de periode 1820-1850.

Het verzamelen kun je zo duur maken als je zelf wilt, meent Van den Dikkenberg. "Je kunt er vier voor een tientje kopen, maar ook eentje voor 4000 gulden. Het is maar net hoeveel geld je ervoor overhebt."

Zijn werk als postkantoordirecteur heeft Van den Dikkenberg inmiddels opgegeven. Naast zijn werkzaamheden voor de museumwinkel en de Thimble Friends-club, runt hij een autorijschool. Lachend: "Ik moet toch ergens mijn brood mee verdienen."

De museumeigenaar verkoopt ook een serie van zes vingerhoeden met daarop afbeeldingen van plaatselijke kerken. Hij liet de Adventkerk van de gereformeerde gemeente, de gereformeerde Petrakerk, de christelijke gereformeerde Pniëlkerk, de Westerkerk, de Julianakerk en het gebouw van de gereformeerde gemeente in Nederland daarvoor speciaal uittekenen.

Mensen die een bijzondere vingerhoed wensen, kunnen bij Van den Dikkenberg terecht. Hij levert maatwerk. "Er is van alles mogelijk. Ik kan bijvoorbeeld een zilveren, tinnen of gouden vingerhoed laten gieten, met een naam erin gegraveerd of een afbeelding erop, precies zoals de klant wenst."

Het Vingerhoedje, Adriaen van Ostadelaan 31 in Veenendaal, is geopend op donderdag, vrijdag en zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur. Lezers van het Reformatorisch Dagblad ontvangen op vertoon van dit artikel gratis een vingerhoed. Informatie: 0318-517862.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen