In de opperzaal te Kootwijkerbroek

Op 20 augustus 1958 nam kandidaat P. Blok uit 56 beroepen het beroep van gereformeerde gemeente van Dirksland aan. ,,Ik dacht daar altijd te zullen blijven", zegt de predikant in zijn studeerkamer (de "opperzaal") te Kootwijkerbroek. ,,Tot op het laatste toe was ik niet van Dirksland los. Toen in 1980 het beroep kwam van Capelle aan den IJssel ben ik uit Dirksland weggesneden. Met innerlijke kracht werd ik naar mijn tweede gemeente gedreven en toen ben ik, in een weg van gehoorzaamheid, gegaan. Zo heb ik dat steeds ervaren in het beroepingswerk. Ik wist op welke bijzondere wijze ik in Dirksland, en later in Capelle, was gekomen, en dus wist ik dat ik ook op bijzondere wijze weg zou moeten. Ik moest het wel heel duidelijk van de Heere weten."

Vooral in Dirksland had ds. Blok geoefende kinderen des Heeren om zich heen. ,,Mensen die je hielpen, die je droegen, die je zorgen doorleefden. Door de taal van zulke oudjes ben ik gevormd en dat stempelt de prediking gedurende de rest van je leven. Ik denk aan opoe Ruit. In haar genadeleven was zij door al Gods kinderen geacht, haar afgezonderde leven gaf getuigenis naar buiten. Het was een voorrecht zo'n moeder in Israël in de gemeente te hebben. Als we nu om ons heen zien, dan mogen we wel vragen: Waar is de genade van de oude tijd gebleven?"

Eenzaam

Ds. Blok is 79 jaar. Zijn echtgenote is hem vorig jaar ontvallen. ,,Het wordt stil om je heen. Als ik terugdenk aan de oude predikanten, aan de wijze waarop je samen sprak over God en goddelijke zaken, dan is er veel weggevallen. Al die mensen met wie we begonnen zijn, zijn weg. Mijn studiegenoten J. van Haaren en C. Wisse zijn niet meer onder ons. Maar Gods werk gaat door. Of er nog een opwekking komt? Ik ben geen profeet. Ik lees wel eens dat daar nog verwachting voor is, maar als ik die voorspellingen naast de norm van het Woord leg, dan heb ik daar ook weer m'n vragen bij."

In Capelle aan den IJssel heeft de predikant voor zichzelf met grote vrucht gearbeid, zegt hij. ,,Daar zijn wonderlijke dingen gebeurd. Maar toen ik daar ongeveer vijf jaar had gestaan, kwam ik met een hartinfarct in het ziekenhuis terecht. De dokter zei: ,,Dominee, je moet de helft minder gaan werken, of met emeritaat." Nauwelijks was ik uit het ziekenhuis, of het beroep van Kootwijkerbroek werd bezorgd. Mijn gezondheid liet het helemaal niet toe en naar de natuur was een nieuwe gemeente evenmin denkbaar, maar de Heere bepaalde me krachtig bij: ,,Die uw jeugd vernieuwt, gelijk eens arends jeugd." Ik ben nu ruim twaalf jaar in Kootwijkerbroek en nog geen dag ziek geweest."

Bijbellezingen

Kootwijkerbroek groeide. Er kwam een nieuwe kerk, er kwam een verenigingsgebouw en de nieuwe kerk werd nog weer eens vergroot. ,,Het is een jonge gemeente met erg veel jeugd. Tot voor twee jaar heb ik zelf gecatechiseerd, soms waren er wel 300 catechisanten. Ik ben er altijd nog doorheen geholpen."

De bijbellezingen van ds. Blok trekken tot in de verre omtrek luisteraars. Gemiddeld beluisterden zo'n duizend kerkgangers bijbellezingen over Ruth, over de zonen van Jakob, over David. Op de vraag waar al die mensen op afkomen, zegt de predikant: ,,Misschien komen ze voor de oude, bevindelijke waarheid. Dan zijn de kerkmuren niet hoog. Ook buiten ons eigen kerkverband hebben we onze vrienden. De contacten die we bijvoorbeeld hebben binnen de kring van de Gereformeerde Bijbelstichting (GBS) ervaar ik als zeer waardevol. Dat is gewoon verkwikkend."

Functies

Vele bestuursfuncties heeft de predikant afgebouwd. Van het deputaatschap voor de zending was hij 27 jaar lid, 24 jaar was hij secretaris van het curatorium van de Theologische School, twintig jaar secretaris van de Cursus Godsdienst Onderwijs (CGO). Ds. Blok had vele jaren zitting in de deputaatschappen bijbelverspreiding, jeugdzorg en bijzondere noden. Naar de generale synodes die tussen 1962 en 1999 gehouden zijn, was hij afgevaardigd. Het is slechts een greep. Wat gebleven is, is het voorzitterschap van de GBS en het bestuurslidmaatschap van de Bunyan Stichting. Ds. Blok schreef vele boeken, waaronder een verklaring van de Heidelbergse Catechismus en vijf delen in de serie "Op weg naar Sion". Op basis van de Christenreis en de Christinnereis van Bunyan schreef ds. Blok twee evangelisatieboekjes, die verspreid zijn in veertien talen.

De "opperzaal" in Kootwijkerbroek getuigt van grote nauwkeurigheid en brede belezenheid. ,,In Dirksland stond ik 21 jaar. Daar heb ik geleerd dat, wil je als predikant nieuw blijven, je moet studeren. Als je zo lang in dezelfde gemeente staat, dan dwingt dat je naar de studeerkamer. Ik heb in Dirksland 2300 diensten geleid en al die preken heb ik zakelijk uitgeschreven."

Krachtdadig

Op 15 juni 1920 werd P. Blok geboren te Middelharnis in een onkerkelijk gezin. ,,Ik denk nog met grote eerbied terug aan de onderlinge liefde die er thuis was. Maar er werd nooit uit Gods Woord gelezen. Toen ik 23 jaar oud was, kwam God me tegen. Toen heb ik geleerd dat er een godsdaad moet plaatshebben om iemand uit de wereld te halen. Dat is dankzij Zijn soeverein welbehagen. Hij werkt zonder ons in ons. Laten we toch nooit deze personele verkiezing loslaten. Wanneer iemand krachtdadig uit de wereld getrokken wordt, dan schept dat een levensverandering die scherp ligt en die heel duidelijk is. Maar we mogen dat niet normatief stellen voor de wijze waarop God werkt. De meesten van Zijn kinderen worden onder de prediking van het Woord wedergeboren, maar dat is ook een godsdaad. Het is het meest zuivere bewijs van Zijn werk als iemand door de prediking geleid en bevestigd wordt. Daarom zijn er vandaag ook zoveel aanslagen tegen de zuivere prediking."

Zes jaren van strijd gingen vooraf aan de studie aan de Theologische School in Rotterdam. ,,Ik heb er echt alles aan gedaan om de kansel uit m'n gedachten weg te krijgen. Het was ondenkbaar, onmogelijk voor iemand die in de wereld had geleefd. Het was een weg van afbraak en ziekte. In het bedrijfsleven brak de Heere me alles bij de handen af. De laatste slag was een woord uit de hemel: ,,Wat staat gij hier ledig?" Toen heb ik geleerd om alles los te laten en Hem alleen over te houden."

Jeugd

Het is vooral de jeugd uit zijn drie gemeenten die de afgelopen veertig jaar een grote plaats in het leven van ds. Blok innam. ,,Als er weer eens een beroepbrief op het bureau lag, dan was het vaak: ,,Maar Heere, de jeugd hier dan, die kan ik toch niet achterlaten!" In Dirksland hadden we bij de herdenking van onze geboortedag bijna alle jongens en meisjes in de pastorie. En wanneer je dan eens met ze spreken mag over de weg die de Heere houdt met Zijn kinderen, dan is er aandacht. Dan zijn ze stil. Ik heb hoop voor onze jeugd. Maar ze worden zo bedreigd door alles van buitenaf, door vreemde machten die zich naar hen uitstrekken. Dat is heus geen kleine zaak. De dui- vel gaat door, maar God gaat ook door. Zolang zon en maan aan de hemel staan."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen