"Soms voel ik met net een pottenbakker"

Naam: Werner Nijman
Leeftijd: 42 jaar
Bedrijf: Werner Nijman
Waar: Vlaardingen

De passie

"Ik wist al voor mijn zestiende dat ik zilversmid wilde worden. Het zat niet in de familie. Mijn ene opa was meubelmaker, de andere had een winkel in textiel. Misschien heb ik het ambacht van de ene grootvader, het handelselement van de andere?

De opleiding voor zilversmid die ik in Schoonhoven volgde is nu ter ziele, misschien omdat er niet zo veel werk in de branche is. Ik ontdekte dat ik vooral het grote werk fascinerend vind. Het hameren en drijven van een beker, een lepel, theepot, schaal of vaas uit een plaat zilver heeft voor mij iets magisch. Dat spreekt me veel meer aan dan het gepriegel met een kettinkje of ringetje, waar een goudsmid vaak mee bezig is.

Ik voel me soms net een pottenbakker. Het kost mij alleen een hele dag om een vaas in ruwe vorm te maken, daarna moet hij nog gladgehamerd, gevijld, geschuurd en gepolijst worden. Dat is meteen het probleem van het vak, want zo'n vaas kost dus ongeveer 1000 euro of meer en dat is niet voor iedereen betaalbaar.

Ik restaureer veel, zo veel dat ik aan ontwerpen bijna niet toekom. Voor particulieren, maar vooral voor antiquairs en juweliers. Een antiquair koopt een stuk zilver op een veiling en ik lap het op. Over het algemeen lukt dat, hoewel een kandelaar soms echt versleten blijkt, het zilver te dun om er nog wat van te maken. Het is bevredigend om een stuk weer als nieuw te maken.

Inmiddels heb ik bijna alle facetten wel gezien. Dingen die ik het meeste doe zijn uitdeuken, polijsten, solderen, handvatten bijmaken, gravures verwijderen, vorken vertanden, messen inlakken. Soms wil een klant van een zilveren lepel een vork maken. Dat kan.

Je krijgt een opleiding van vier jaar voor dit vak, maar je leert het daarna pas echt. Ik heb na mijn studie als zilversmid in Londen bij Wakely and Wheeler gewerkt. In 1990 ben ik zelfstandig begonnen in Rotterdam, gewoon aan huis, in een slaapkamer die over was. Sinds 2004 heb ik een werkplaats en winkel in het centrum van Vlaardingen."

Onder handen

"Momenteel heb ik allerlei zilver te restaureren. Van de moderne vierarmige kandelaar is één bobeche eraf, die ga ik solderen. Van de theepot is het houten handvat gebroken. Ik zie het als service voor de klant om hem te repareren, ook al is het geen zilver. De theepot met deukjes maak ik weer als nieuw. Ik zet hem op een speciale staak op de werkbank en met een gladde hamer deuk ik hem uit. Dat is niet altijd even gemakkelijk. Soms moet ik er speciaal gereedschap uit oud ijzer voor maken."

Mooiste klus

"Een zilveren kroontje voor een Mariabeeld in een Spaanse kerk in Rotterdam. Ik kreeg een foto van een origineel uit Spanje, dat ik moest namaken. Ik was nog maar net klaar met mijn studie en heb een hele nacht doorgewerkt. Dat zou ik nu niet meer doen. Ik zou het nu ook sneller en mooier doen. De restauratie van een enorme kandelaar van 1,5 meter hoog was ook leuk."

Grootste blunder

"Echt grote blunders heb ik niet gemaakt. In het begin blijft het zilver tijdens het polijsten aan de polijstborstel haken. Dan kun je weer opnieuw beginnen. Echt pech had ik toen ik een peper-en-zoutstel moest restaureren. Ik stootte er per ongeluk tegen en de twee kristallen flessen vielen in stukken. Dat moet je dan aan de klant vertellen. Het was een geluk dat het van een antiquair kwam en het geen waardevol erfstuk van een particulier betrof.

Toen ik nog maar net aan het werk was, verkeek ik me nogal eens op een klus. Die kostte veel meer tijd dan ik had gedacht en uiteindelijk werkte ik dan voor 1 euro per uur. Dat moet je niet te vaak doen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen