Onaangenaam volk in de kerk

Hij zond aan Hildebrand, zijn oom, frequent stenen met een brief eraan, die hij liet volgen door een bezoek aan zijn oom. Deze omschrijft hem als „prompt in zijn zaken, stipt in zijn zeden, godsdienstig.” Maar er was „iets lastigs, iets impertinents, iets volmaakt onaangenaams in hem.” Lieden met deze etiketten noemen wij sindsdien ”nurks”.

Ds. H. Zweistra biedt in zijn boek ”Pastorale ontmoetingen” een galerij met zeventien portretten van onaangename types die een ouderling op het (huis)bezoek kan ontmoeten. Hiermee wil de auteur ambtsdragers een pastorale handreiking geven. De portretten stellen geen denkbeeldige figuren voor, maar mensen van vlees en bloed. Ze lopen ongetwijfeld in alle gemeenten, van welke denominatie ook, rond. Volgens de schrijver zouden u en ik het ook wel kunnen zijn.

Duidelijk is in ieder geval dat de geschetste personages moeilijk in de omgang zijn, voor veel narigheid in gemeenten zorgen, lastig zijn om een werkelijk gesprek mee te voeren. Velen van hen hebben doorgaans „veel bestrijders.”

Hoewel de schrijver ambtsdragers op het oog heeft –en hij schrijft op een open, oprechte en sympathieke manier, waarbij hij de noodzaak van zelfkennis benadrukt– kunnen deze schetsen nuttig zijn voor ieder die inzicht zoekt in de innerlijke structuren van medemensen. Van medechristenen! Want het gaat over leden van de christelijke gemeente. Zo simpel is dat niet. Vertonen ze psychische afwijkingen, is het karakter, of een mengeling van beide?

De zeventien types die ds. Zweistra beschrijft, zijn: muggenzifter, martelaar, domper, stoomwals, roddelaar(ster), dubbelhartige, toneelspeler, afgunstige, ongenaakbare, jaknikker, parasiet, cynicus, eerzuchtige, heerszuchtige, fantast, ”hardliner”, ontevredene. Bij deze zeventien heeft de schrijver het gelaten. Gelukkig, ben ik geneigd te zeggen. Zó kan het wel.

Wat mij bij eerste lezing ontging, ontdekte ik de tweede keer. Maar liefst dertien typen zijn mannelijk en vier kunnen zowel mannelijk als vrouwelijk zijn. Tot de laatste groep behoren: roddelaar(ster), afgunstige, eerzuchtige en ontevredene. De mannen winnen het dus dik. Ik kan toch eigenlijk niet geloven dat vrouwen van die andere dertien geen tekenen vertonen. Maar misschien schrijf ik dit omdat ik man ben?

Een tip. Een boekje als dit is niet bedoeld om achter elkaar uit lezen. Dat is geen doen. Beter is om er langzaam doorheen te waden. De lezer kan uit dit boek veel over bepaalde menstypen leren. Maar hij heeft uiteraard aan ds. Zweistra niet genoeg. De schrijver zelf zal de eerste zijn om dat toe te geven. Bovenal moeten we de woorden van Psalm 139:23-24 bidden.

Kunnen ”de zeventien” bekeerd worden? Daarover laat de schrijver zich niet expliciet uit. Ik geloof ook niet dat wij ons daarover het hoofd moeten breken. Het allerbeste is zelf een gebroken hart te kennen dat genezen is aan genade Gods, zo rijk en vrij, zelfs voor een stoomwals of een cynicus.

Ik ben blij dat de auteur de lezer aan het einde van het boek nog even bij de mouw grijpt. Wat een verzameling pessimisme! zullen sommigen denken. Wees niet mismoedig. In het uitleidende woord staat: Gelukkig zijn er nog andere bezoeken in de gemeente. Vele zelfs! Ook „ontmoetingen waar je als ambtsdrager werkelijk van opknapte.” Goede moed. Die valt tenslotte echt en waarachtig te ontlenen enkel en alleen daaraan dat het Woord vlees is geworden en onder ons kwam wonen.

Boekgegevens

Pastorale ontmoetingen, ds. H. Zweistra; uitg. De Banier, Apeldoorn, 2015; ISBN 978 94 6278 385 0; 126 blz.; € 9,95.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen