„Ik bid elke dag voor Nederland en voor de IND”

„Onze God is een ontzagwekkende God.” Die beginregel van een lied staat –in het Engels– op een groot vel papier op een deur in de bungalow van Imran Gill (37). De Pakistaanse voorganger verblijft met zijn vrouw Zakia (32) en hun zonen Eliah (7) en Jeremiah (bijna 1) in een asielzoekerscentrum in Flevoland. Na een aantal jaren hebben ze nog geen verblijfsvergunning, maar Gill oogt allerminst moedeloos. „We danken God elke dag dat we hier wonen, eten en kleren hebben”, zegt hij opgewekt.

Gill groeit op in een christelijk gezin in een Pakistaans dorp. In 2007 trouwt hij en vestigt zich in een industriestad. Daar is hij onder meer als zondagsschoolleider actief in de presbyteriaanse kerk, een gemeente met zo’n 500 leden. Hij studeert drie jaar aan een Bijbelschool en besluit uiteindelijk „voor de Heere te gaan werken.” Als zendeling wordt hij uitgezonden naar Zuid-Korea, waar hij onder moslims actief is.

Na tweeënhalf jaar keert Gill terug naar Pakistan. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, heeft hij een baan als docent Engels. Daarnaast besteedt hij veel tijd aan preken en pastorale bezoeken. Ook gaat hij met niet-christenen in gesprek over de Bijbel. In 2011 komt Gill in de problemen. „Ik hoorde moslims dingen over Jezus zeggen die niet klopten en vertelde wat de werkelijkheid was. Daarna werd ik door moslimextremisten ontvoerd en gevangen gehouden. Als door een wonder kon ik na een jaar ontsnappen. Ik ben een paar maanden ondergedoken geweest en daarna naar Nederland gevlucht. Mijn vrouw en zoontje dachten dat ik dood was, en ik dacht dat zij niet meer leefden. Zij bleken in 2012 naar Nederland te zijn uitgeweken. In 2013 zagen we elkaar in Ter Apel terug.”

De IND wijst Gills asielverzoek af. Nadat hij hiertegen in beroep is gegaan –„In Pakistan hebben nog regelmatig aanslagen op christenen plaats”–, stelt de rechtbank hem in het gelijk. Sinds juli vorig jaar wacht hij op een nieuwe uitspraak van de IND. Intussen zit de voorganger niet stil. Hij doet vrijwilligerswerk in het azc, gaat regelmatig voor in kerkdiensten, vooral in evangelische gemeenten, houdt Bijbelstudie, biedt met zijn vrouw praktische hulp aan asielzoekers en bidt met hen. „Ik doe ongeveer hetzelfde als in Pakistan, alleen hier in vrijheid.”

Dat hij lang op de definitieve uitspraak over zijn asielaanvraag moet wachten, maakt Gill niet ongeduldig of boos. „God zorgt voor mij. Hij heeft mij hier gebracht –ik had dat nooit kunnen bedenken– en heeft een plan met mij. Ik heb genoeg te doen en kom steeds weer in contact met mensen met wie ik het Evangelie kan delen.” Bij al zijn bezigheden trekt de voorganger dagelijks tijd uit voor gebed. „We bidden elke dag voor Nederland, of God dit land wil zegenen en een opwekking wil geven. Ook bidden we speciaal voor de IND. Mensen praten daar soms negatief over. Dan zeg ik: Scheld er niet op, maar bid ervoor. De mensen van de IND doen moeilijk werk. Ik bid elke dag dat God hun daarvoor wijsheid geeft.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen