Separatie of reformatie

Een ongebruikelijke gebeurtenis heeft recent voor opschudding gezorgd onder de leiders en de gemeentes van de reformatorische kerk in Hongarije. Een van de reformatorische predikanten is uit de kerk gestapt en heeft onder de naam Hongaarse Calvinistische Kerk een nieuwe kerk gesticht.

Bijna tegelijkertijd stapten in het zuidwestelijke gedeelte van Oekraïne ook drie predikanten uit de (uitsluitend Hongaarstalige) reformatorische volkskerk van de Onderkarpaten De reformatorische kerk van de Onderkarpaten telt ongeveer 120.000 leden, verdeeld over 110 gemeenten. Het aantal dienstdoende predikanten bedraagt 85.

De gemeenteleden van de predikant die uit de Hongaarse Kerk is gestapt, zijn hem niet gevolgd. Op dit moment komen een paar mensen uit zijn nauwe vriendenkring samen om naar hem te luisteren. De drie predikanten uit Oekraïne werden door enige gemeenteleden gevolgd, maar de grote meerderheid is niet met hen meegegaan, zelfs niet als ze met de predikanten sympathiseerden.

De leiding van de reformatorische kerk van de Onderkarpaten heeft leraren van het reformatorische gymnasium te Nagybereg die sympathiseerden met deze predikanten uit hun functie gezet. De predikanten en de gemeenteleden die de volkskerk hebben verlaten, noemen zichzelf calvinistische reformatorischen. Voor hun uittreden uit de kerk gebruiken ze het woord "separatie".

De aanleiding voor deze separatie was dat de volkskerk door haar Bijbelkritische praktijken de Bijbel van zijn Goddelijk gezag beroofde en dat zij zo op meerdere punten afweek van de Bijbelse leer en van de belijdenisgeschriften van de kerk van de Reformatie, de Heidelbergse Catechismus en de Tweede Helvetische Geloofsbelijdenis. Het grootste bezwaar van de separatisten tegen de praktijk van de heilige doop en van het heilig avondmaal in de volkskerk was dat ook de kinderen van niet-kerkleden gedoopt worden en dat het avondmaal aan iedereen bediend wordt, ook aan mensen die slechts eenmaal per jaar naar de kerk gaan. De separatisten keurden het totale gebrek aan kerkelijke tucht af, evenals de bevestiging van vrouwelijke predikanten, vrouwelijke ouderlingen en de oecumene met de rooms-katholieken. Een van de predikanten die uit de kerk in de Onderkarpaten zijn gestapt weigerde de bediening van de kinderdoop.

De separatie was het gevolg van een proces dat al langere tijd duurde. De predikanten hadden hun synode al eerder verzocht belangrijke begrippen op te helderen, zoals het kerklidmaatschap, de doop, het avondmaal, de calvinistische leer van genade, het bevestigen van vrouwelijke predikanten enzovoort, maar de kerkleiding heeft deze verlangens genegeerd. Toen de gedachte aan separatie opkwam, probeerden de leiders van de volkskerk dit theologische probleem met administratieve middelen op te lossen. Sommige kerkleiders gaven bepaalde Nederlandse groeperingen de schuld van het gebeurde, anderen de Hongaarse Bijbelbond. Zichzelf zagen ze nog het minst als schuldige.

De Bijbelbond heeft in verband met deze gebeurtenissen een brief geschreven aan de leiding van de reformatorische synode in de Onderkarpaten en heeft ook een verklaring uitgegeven over de Hongaarse gebeurtenis. In deze brief en verklaring hebben we tot uitdrukking gebracht dat de Bijbelbond het niet eens is met de opvattingen van de separatisten en het uittreden van deze predikanten niet goedkeurt. Maar de bond is het evenmin eens met de ongeduldige reactie van de leiders van de volkskerk. Hoewel de geloofsgeschriften van de reformatorische kerk helder onderricht geven over de genoemde problemen, kunnen de kerkelijke synodes er niet onderuit komen om de Bijbel en de geloofsgeschriften opnieuw tevoorschijn te halen en te interpreteren, voornamelijk wanneer de kerk hier in leer en gebruiken van afwijkt. Helaas is dit tot nu toe niet gebeurd, zelfs niet ondanks deze trieste gebeurtenissen. Het gevaar bestaat echter dat dit proces een opmaat is naar gelijksoortige verschijnselen.

Volgens de Bijbelbond is er in de kerk geen behoefte aan separatie, maar aan reformatie. Een reformatie die in de gemeenten van de volkskerk zou kunnen beginnen, door het geduldig onderwijzen van de kerkleden. Het kerkelijk leven zal immers niet veranderen doordat een paar predikanten de kerk verlaten, terwijl uit hun gemeenten hooguit een of twee leden hen volgen. Het kerkelijk leven zou wel veranderen doordat zo veel mogelijk kerkleden de Bijbel ter hand nemen, de belijdenisgeschriften leren kennen, het wezen van het geloof in Jezus Christus gaan begrijpen en zich gaan wijden aan het volgen van de Heere Jezus. Het Bijbels bedienen van de doop en het avondmaal en het uitoefenen van de kerkelijke tucht is immers alleen daar mogelijk waar kerkleden zijn die zich hebben gewijd aan het volgen van de Heere Jezus.

Wat dit betreft zijn de predikanten die de kerk verlaten hebben ongeduldig geweest. De Bijbelbond zet zich in voor een reformatie van de kerk die niet als eerste doel heeft de kerkelijke structuur te veranderen, maar een Bijbelse spiritualiteit te bewerken. Deze reformatie bewerkt de Heilige Geest altijd door de verkondiging van het Woord en door het planmatig en geduldig onderwijzen van de gemeenteleden.

De auteur is predikant in Boekarest en secretaris van de Hongaarse Bijbelbond, die zich inzet voor het behoud van het gereformeerde karakter van de Hongaarse volkskerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen