Gouden keten van heil kan niet gebroken worden

De volharding der heiligen is een van de vijf kenmerkende punten van het nieuwe calvinisme, dat in de Verenigde Staten aan populariteit wint. DeYoung (37), predikant van University Reformed Church in East Lansing (Michigan), ziet zichzelf niet direct als een ”new calvinist” – ook al verwijst de naam van zijn veelgelezen blog ”DeYoung, restless and reformed” naar het boek ”Young, Restless, Reformed” (”Jong, rusteloos, gereformeerd”) van journalist Collin Hansen, die tien jaar geleden als eerste de opkomst van de beweging beschreef.

Hij is een ‘oude’ calvinist. „Ik wil staan en theologiseren in de lijn van Calvijn, Bavinck en Berkhof”, zegt DeYoung, vorige maand een van de sprekers op de jaarlijkse predikantenconferentie in het Engelse Leicester. „De term ”new calvinists” wordt gebruikt om mensen te betitelen die de schatten uit de traditie opnieuw ontdekken en aan een komende generatie willen doorgeven. Toch vind ik deze aanduiding onjuist. Ik wil geen nieuwe dingen toevoegen, maar het oude goud opnieuw laten schitteren.”

Vergeten catechismus

Zo schreef DeYoung een boek over de waarde van de Heidelbergse Catechismus: ”The Good News We Almost Forgot” (”Het goede nieuws dat we bijna vergeten zijn”). Want in dit leerboek uit 1563 is volgens de Amerikaanse predikant met Nederlandse wortels het goud van het Evangelie te vinden.

„Ik kwam tot de ontdekking dat velen in mijn omgeving de troostende theologie van de catechismus niet (meer) kenden. Van- daar dat ik mij gedrongen voelde een boek te schrijven over de catechismus. Ik wil de rijke confessionele erfenis uit het verleden bewaren en actualiseren.”

Een van de „troostende” leerstukken is de volharding der heiligen, aldus DeYoung. „Het is een cruciaal en uitermate pastoraal leerstuk. Het biedt hoop te midden van lijden, twijfel en beproevingen. Een christen verwacht niet alleen het eeuwige leven, maar heeft in de gebrokenheid van dit leven reeds eeuwig leven, zoals Johannes zegt. Het is een grote troost om te weten dat de gouden keten van heil niet gebroken kan worden. Romeinen 8 laat zien dat God niemand Die Hij tot het heil heeft uitverkoren, verloren laat gaan.”

Bewaart God de heiligen of moeten zij zichzelf voor struikelen bewaren?

„Beide kanten zijn waar. In de brief van Judas vind je heel treffend beide zijden verwoord. Het is Gods werk om ons te laten volharden en ons voor struikelen te bewaren, en tege- lijk is er de oproep om onszelf te bewaren in de liefde van God. Hij houdt ons uiteindelijk vast, en dat geeft ongelooflijke stabiliteit in het geestelijk leven. Hij Die een goed werk begonnen is, zal het ook voleindigen.”

U schreef een boek over heiliging: ”The Hole in Our Holiness” (”Het gat in onze heiligheid”. Hoe verbindt u levensheiliging met de volharding der heiligen?

„Er kan in het leven van een christen een bepaalde gelatenheid ontstaan: God zal ons wel vasthouden. Zo kan het leerstuk van de volharding der heiligen worden misbruikt. Alsof een heilig leven er niet meer toe doet.

Maar dit leerstuk is vooral bedoeld om een godzalig leven te stimuleren. Mijn boekje over de heiliging is vooral geschreven om te onderstrepen dat een christen ernaar behoort te verlangen heilig met God te leven.

In de Bijbel komen we tal van geboden en waarschuwingen tegen, waardoor God ons wil laten volharden in een heilig leven. Zonder heiliging zal immers niemand de Heere zien. Ik kan me dan ook vinden in wat Berkouwer hierover zegt: God stimuleert de heiliging in de levens van Zijn kinderen door hen te laten gehoorzamen aan de oproepen tot een heilig leven.”

Wat is de relatie tussen de positie van een christen (heilig in Christus) en de aansporingen tot een heilig leven?

„In Hebreeën 10 tot en met 12 lezen we dat een christen reeds heilig is, eens heilig zal zijn, en tevens aangespoord wordt heilig te leven. Iemand die in Christus is, en dus heilig is in Hem, behoort aangespoord te worden tot een heilig leven om eens volmaakt heilig te zijn.”

Hoe kunnen we de Bijbelse notie dat een christen moeten volharden in overeenstemming brengen met de eveneens Bijbelse leer van de rechtvaardiging door het geloof?

„Calvijn verwijst naar de zognoemde ”duplex gratia”, de dubbele genade. Als we in Christus zijn, hebben we deel aan de gehele Christus.

We ontvangen de gave van de rechtvaardiging én de heiliging. Gemeenschap met Christus is de overkoepelende werkelijkheid, waarbinnen we gerechtvaardigd en geheiligd worden. We weten dat we eens aan Hem gelijk zullen zijn.

We kunnen niet in Christus zijn als we er niet naar verlangen op Hem te lijken. In gemeenschap met Christus gaan we als gerechtvaardigde zondaar het beeld van Christus vertonen.”

Zie ook Puntkomma pag. 6. >>rd.nl/calvinisme

Volharding der heiligen

De calvinistische genadeleer wordt in de Engelstalige wereld vaak samengevat met het woord ”Tulip” (tulp), een acroniem voor ”Total depravity” (totale verdorvenheid), ”Unconditional election” (onvoorwaardelijke verkiezing), ”Limited atonement” (beperkte ofwel particuliere verzoening), ”Irresistible grace” (onweerstaanbare genade) en ”Perseverance of the saints” (volharding der heiligen).

De volharding der heiligen betekent dat de mens de door God geschonken wedergeboorte niet ongedaan kan maken, al kan het geloof tijdelijk inzinken. Ware gelovigen zullen door Zijn kracht volharden tot het einde.

Dit is het zesde deel in een serie over de vijf punten van het calvinisme. Woensdag deel 7 (slot).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen