Duizelingwekkend hoog en luxe

Onhoorbaar blaast de airco frisse lucht in het chique gebouw. Vroeger was dit een watertoren, maar aan de binnenkant is daar weinig meer van te zien. Grote kroonluchters hangen boven de receptie. Witte puntjes in de zwarte tegelvloer lichten als kleine pareltjes glanzend op.

De balkons zijn omzoomd met goudkleurig gebloemd traliewerk. Gratis is deze luxe natuurlijk niet. "Hier slapen vooral zakenmensen die dit kunnen betalen", zegt receptioniste Constance Blokzijl. "Helemaal bovenin, onder het witte koepeltje, zit onze Top Suite. Het witte koepeltje kan opengeschoven worden, zodat de huurders van de Top Suite op 50 meter hoogte onder de sterrenhemel kunnen slapen." Kosten? "Door de weeks 450 euro per nacht, in het weekend 575 euro."

Vanaf het moment dat Claudia en Eline langs het imposante bouwwerk naar school reden, wilden ze graag eens in De Koperen Hoogte kijken. "We hebben er zo veel over gehoord en willen het nu ook wel eens vanbinnen zien", legt Claudia uit.

Blokzijl loodst de meiden mee naar de keuken van het restaurant, waar zes medewerkers bedrijvig heen en weer lopen. Een van de koks plet een homp deeg onder een grote roller, een ander bemoeit zich met schalen in een oven. Foto's mogen er niet worden genomen. "Het is hier een zwijnenstal nu we aan het werk zijn", vindt de souschef van de opgeruimd ogende keuken. "Dat wil ik niet in de krant hebben."

Adembenemend uitzicht

De tocht wordt daarom al snel vervolgd, met de lift. "Ooh, er zitten hier allemaal winkels", zegt Eline, die uitzicht heeft op kledingrekken op de eerste etage. "We verkopen alleen de exclusieve kledingmerken", licht Blokzijl toe.

Naar boven gaat het, totdat de lift stopt bij de veertiende etage: restaurant La Tour. De meiden stappen uit, nieuwsgierig naar wat komen gaat. Een adembenemend uitzicht over de groengeblokte weilanden lokt hen onmiddellijk naar de grote, rechthoekige ramen van het ronde restaurant. Slechts de ronde glaswand in de bruine sponningen scheidt de dinerende gasten van de duizelingwekkende diepte beneden en de weidse verte voor hen.

Het restaurant heet niet voor niets La Tour. Langzaam, heel langzaam draait de vloer rond, zodat de eters in drie uur tijd, zonder van tafel te hoeven verwisselen, alle windrichtingen voorgeschoteld krijgen.

Blokzijl moet lachen om de vergissingen die hierdoor ontstaan. Zo krijgt ze wel eens reserveringen binnen van gasten die "boven in dat draaiende ding" willen zitten, "maar alleen aan de kant van Zwolle." Volgens haar zetten vrouwen ook regelmatig hun tasje naast zich in de vensterbank, om er halverwege de maaltijd achter te komen dat het tasje zich aan de andere kant van het restaurant bevindt. Weer anderen zien bij het woord draaiend een complete achtbaan voor zich. Blokzijl: "Die geven bij een reservering aan dat ze beneden willen beginnen en boven eindigen."

Noar 't café

Tussen restaurant La Tour en de Top Suite zit nog één etage: de Maritieme Bar. De raamloze ruimte wordt verlicht door sfeervolle scheepslampen. Her en der staan kleinoden die de romantiek van het zilte zeeleven moeten oproepen: reddingsboeien, visnetten, een nephaai, ankers, een schroef, een stuurwiel. Het gebrek aan ramen is op een ingenieuze manier verbloemd door patrijspoortjes in de rondte waarachter tientallen verlichte aquaria met zoetwatervissen staan.

Een café is dit niet, zegt Blokzijl nadrukkelijk. "Het is een hotelbar. Er komen hier wel eens plattelandsmensen beneden die zeggen dat ze "noar 't café 'ier boven" willen. Dan gaan mijn tenen krom staan." Verontwaardigd: "Dit is toch veel te chic om café te worden genoemd?" De meiden knikken lachend.

Terwijl de zussen te midden van al die luxe als prinsessen de trappen afdalen, herontdekt Blokzijl de schoonheid van haar werkomgeving. "Dit is echt een supermooi bedrijf."

Buiten worden Claudia en Eline met de eerste ademteug alweer overspoeld door het gewone leven. Een verfrissende mestlucht zet hen met beide benen op de grond. Dineren in De Koperen Hoogte lijkt de meiden wel wat, maar slapen? Claudia, twijfelend: "Als het me nou werd aangeboden."

Eline, eroverheen: "Wat maakt het nou uit waar je slaapt. Je hebt toch je ogen dicht."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen