Simson en Gods levensleiding

Het is in onze maatschappij niet eenvoudig om als gelovige jongere op te groeien. Maar was het ooit anders? De jeugdjaren van Simson tonen hoe moeizaam geloofsontwikkeling kan gaan. Jongeren zoeken vaak koortsachtig naar tekenen van Gods leiding.

Simson is teleurgesteld in God en keert Hem en Zijn volk de rug toe. Hij begeeft zich op een hellend vlak wanneer hij afdaalt naar het Filistijnse Timna en daar gelijk met een meisje trouwen wil. Zijn ouders waarschuwen hem liefdevol maar ernstig om geen juk met een ongelovige aan te gaan (vgl. 2 Kor.6:14): ‘Simson, kan deze onbesnedene jouw verbondenheid met God wel echt begrijpen?’ (vs.3). Met dat ene woordje onbesnedene wijst Manoach zijn zoon op de beloften en eisen van God, waar hij – als besneden verbondskind – in delen mag, maar waar zijn bruid vanwege haar ongeloof volkomen buitenstaat. Zo verwijst Manoach naar Gods Woord, zoals Mozes dat beschreef.
Over levensleiding gesproken. Simson zocht toch naar richtingaanwijzers van God? In zijn ouders (Ex.20: 12) en in Gods wetten (Ex.34:12) ontvangt hij ze. Nog steeds spreekt God ons en onze jongeren als eerste aan door deze twee middelen. Maar vaak lopen we hier aan voorbij, omdat we vanuit ons verlangen naar het bijzondere, het gewone veronachtzamen.

Oog in oog met een leeuw
Zo doet ook Simson. Zulke Godsspraak is toch al te ouderwets. Zonder er naar te luisteren wijkt hij steeds verder af van het rechte pad (vs.8). Maar dan staat hij plotseling oog in oog met een leeuw, die bloed dorstig op hem af komt. Verschrikkelijk! Waar komt dat beest vandaan?
We kunnen hier op antwoorden dat er toentertijd in Israël nog leeuwen voorkwamen (1 Sam.17:34), maar dat is al te nuchter. We moeten het hier dieper zien: dit beest komt bij de Heere vandaan. Nu Simson tegen al Zijn bedoelingen ingaat, spreekt de Heere hem rechtstreeks aan: ‘Pas op, Simson! Jouw zonden zijn niet zo onschuldig als je denkt, want achter die verleidingen schuilt satan, die rondgaat als een brullende leeuw, om te zoeken waarmee hij jou verslinden kan!’ (1 Petr.5:8-9).
Opnieuw een Godsspraak dus: een briefje uit de hemel, waarmee God Simson persoonlijk wijst op het satanische gevaar van zijn dwaling.

Heb jij op je dwaalweg wel eens zo’n leeuw ontmoet? Bijvoorbeeld doordat je, precies op het moment dat je wilde zondigen, werd tegengehouden door een opmerkelijk voorval of door ‘de stem van je geweten’? Zoiets moet je niet nuchter negeren, maar verstaan als het spreken van God, die je waarschuwt voor de mensenmoordenaar (Joh.8:44).
Daarom moet je dankbaar zijn voor zulke leeuwen op je weg. Want wat een genade dat God je zelfs voor de poorten van de vijand wil wegslepen. Daarom moet je je door deze Godsspraak ook laten gezeggen.
En: als God je zo de vijand wijst, moet je daar de strijd mee aangaan.
Nee, daar hoef je niet moedeloos voor te vrezen, want – net als Simson – mag je overwinningen boeken, niet uit eigen kracht, maar vanuit de Geestkracht die Christus schenken wil.

Nieuw leven
Wie zo door Hem de boze weerstand biedt (Jak.4:7), ontvangt van uit die overwinning opnieuw een Godsspraak. Dat ontdekt Simson een tijdje later, als hij nogmaals naar de leeuw gaat kijken. (Opmerkelijk: deze Godsontmoeting blijft ‘kerkverlater’ Simson dus toch trekken.) In het doodse karkas heeft zich namelijk een levendig bijenvolk gevestigd, dat heerlijk zoete honing produceert. Een krachtbron, waar Simson weer op teren kan.
Een vergelijkbare ervaring mag ook jouw geloof beleven. Want wat doet zo’n overwinning op een zonde nou met jezelf ? Wel (wie het niet kent, die moet nieuwsgierig worden): na Gods overwinning ga je je verwonderen over het nieuwe leven dat uit de puinhopen van je oude leven oprijst. Dat nieuwe leven blijkt namelijk heerlijk te zijn; want waar zonde verbittert, is bevrijding als honing op de tong (Ps.19:11). Zo’n zoete overwinning smaakt gelijk naar meer. Zo spoort God je door de ene bevrijding aan tot de volgende strijd.
De krachtigste versterking vind je echter niet in eigen overwinningen, maar in Christus’ overwinning op de dood. Wanneer Hij Zijn verslagen vijand toont en Zijn zege aanreikt: dát is nog eens zoetheid uit de sterke.

Opmerkzaam
Simson verhardde omdat Hij Gods leiding niet ervoer. Maar ongevraagd ontvangt hij in zijn ouders, in het Woord, in de vermaning en in de bemoediging tot viermaal toe een persoonlijk woord van God. Wat jammer dat hij – horende doof – al deze Godsspraak in de wind slaat.
Geloofsgroei is onder andere dit: dat we leren meer en meer ontvankelijk te worden voor wat de Geest – op Zíjn manier – tot ons wil zeggen. Wie oren heeft, die hore.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen