In ’s-Heer Arendskerke zat de dominee er warmpjes bij

Op de karakteristieke witte villa in de Vermetstraat, op een steenworp afstand van de protestantse dorpskerk, werd destijds niet bezuinigd. De pastorie kreeg eikenhouten vloerbinten, Delfts blauwe tegeltjes aan de muur en Duits sierstucwerk op het plafond. Als je met een brander de verf van het hout haalt, ruik je nog steeds de geur van hars, zegt Arno Linzell. „Dit was een relatief luxe gebouw voor zo’n klein dorp. Hoe de gemeente aan zo veel geld kwam? Ze was agrarisch en spaarzaam.” Voor de dominee had de rijke boerengemeenschap wel wat over.

Die spaarzaamheid was misschien ook de reden dat er in 1971 een nieuwe pastorie in het dorp verrees, kleiner en onderhoudsvriendelijk. De familie Linzell kocht de voormalige domineeswoning in 1976. Ze viel voor de sfeer, al had het huis veel van zijn oude glorie verloren. Niet alleen waren de voorzieningen minimaal en liet de leefbaarheid te wensen over, de woning was ook nog eens door onverlaten gestript. „Wie het waren, weten we niet, maar alles van waarde is meegenomen. Tot aan ornamenten en de Delfts blauwe tegeltjes toe.”

De architect en zijn vrouw namen hun pand flink onder handen. „Een hele kluif”, herinnert Monique Linzell zich. Haar man: „We vormden een groeiend gezin. We waren aartsgelukkig, maar hadden weinig centen.” De ‘verbeteringen’ die vorige bewoners aanbrachten, maakten het huis er niet mooier op. „Ze zijn tijdens het schilderen zomaar over de onderliggende verflagen heengegaan. Met een pot HEMA-verf, denk ik. Onvoorstelbaar.”

Het echtpaar biedt de kantoorruimte aan de linkerkant van de woning apart te koop aan. Ooit deed deze ruimte dienst als koetshuis voor het rijtuig van de predikant. Later was er de zogenoemde leerkamer gehuisvest: het catecheselokaal. Arno Linzell, met een armzwaai: „Velen uit het dorp hebben hiernaast catechisatie gehad.”

Zij zit graag in de werkkamer aan de voorzijde van het huis. „Maar ik ben ook vaak bezig in de tuin; dode bloemen weghalen en zo.”

De tuin heeft iets van een park. Er staan een uit de kluiten gegroeid bamboebos, een monumentale beuk en een prieel. Aan de moerbeiboom rijpen vruchten die je kunt oogsten als ze donkerpaars zijn. Zou deze boom, die ook in de Bijbel voorkomt, door een van de predikanten geplant zijn? „Dat zou best kunnen. Daar heb ik nog niet eerder bij stilgestaan.”

Het terras, dicht tegen de lichte achtergevel met de louvreluiken, ademt een mediterrane sfeer. „We zijn verknocht aan dit huis, ook omdat onze kinderen hier zijn opgegroeid. Maar het is veel te groot. Je werkt je een bult om het te onderhouden. En dat poetsen hè. Deuren, ramen, alles heeft randjes of een profiel. Je hebt soms amper tijd om even te zitten.”

Daarom staat de villa met haar acht kamers te wachten op mensen die de schoonheid kunnen waarderen. En het onderhoud op de koop toe nemen.

Dit is het laatste deel in een serie over monumentale pastorieën die te koop worden aangeboden op funda.nl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen