Hotel met meerwaarde

Achter de vernieuwde receptie hangt een stijlvolle foto van het echtpaar Van Gent senior. Vanaf 1977 gaf Els van Gent leiding aan hotel Eureka, haar man nam het onderhoud voor zijn rekening. Drie jaar geleden droegen ze het stokje over aan zoon Aart en schoondochter Lydia. De stap van zijn moeder veroorzaakte destijds heel wat discussie in de familie, weet Aart. „M’n ouders komen uit Rotterdam. Pa werkte daar in de bouw, maar m’n moeder liep al jaren met het idee een eigen hotel-pension te beginnen. Op een dag heeft ze de beslissing daadwerkelijk genomen.” Familie en vrienden schudden het hoofd toen ze het Rotterdamse gezin naar Zeddam, een dorp aan de Duitse grens, zagen afreizen. De ‘immigranten’ uit het westen betrokken een kloek pand aan de Kildersweg, dat al veel bewoners zag komen en gaan. „In het verleden hebben hier zelfs nonnen gewoond.”

Arrangementen
Van Gent begon zijn loopbaan in het Montferland met een forse interne verbouwing. De timmerman-metselaar realiseerde in de elf gastenkamers een douche en een toilet. „De bedoeling was dat hij daarna weer een aannemer zou zoeken, maar dat is er nooit meer van gekomen. Het pension ging meteen lopen, en al die jaren is hij mijn moeder blijven assisteren. Aardappels schillen, de tafel dekken, de tuin bijhouden, alle mogelijke klusjes in en om het huis.”
Vooral onder de eenvoudige senioren uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte was Eureka populair. Ze hadden niet de moed om over de grens te trekken, maar in het Montferland snoven ze al aan de Duitse cultuur. En dat in eigen sfeer. Die positie begon te wankelen toen Terdege, gevolgd door een reformatorische vakantieondernemer, pensions in het Sauerland ging afhuren. Bij de pensionprijs waren de kosten voor een Nederlands sprekende contactpersoon en een degelijke dominee inbegrepen.
Tal van honkvaste ouderen uit de reformatorische achterban waagden nu de stap. Het verblijf over de grens smaakte bij velen naar meer. De jaren erna trokken ze steeds verder, tot in Zwitserland. Els van Gent tekende niet alleen fel protest aan tegen de in haar ogen onzuivere concurrentie. Ze begon ook een tegenoffensief, door het organiseren van arrangementen. Een weekje Zeddam vol uitstapjes

Emotionele band
In 1992 kwam ook zoon Aart, destijds chef-kok in een bejaardentehuis, in het bedrijf. Zeven jaar later begon hij een eigen viszaak in Doetinchem, omdat het besturen van één schip door twee kapiteins geen succes bleek. Nadat bij zijn moeder een ernstige ziekte werd geconstateerd, stond hij opnieuw voor de vraag wat te doen. „Je hebt als kind een sterk emotionele band met het hotel gekregen. Ik ben hier opgegroeid, dan kun je het moeilijk hebben dat het bedrijf in vreemde handen komt.” Sinds 2008 mag hij zich met echtgenote Lydia de eigenaar van Eureka noemen. Een ingrijpende verbouwing van het 110 jaar oude pand leverde niet alleen meer kamers op, het hotel voldoet nu ook aan alle hedendaagse eisen. De concurrentie in de directe omgeving is danig afgenomen. Van de dertien hotels en pensions die Zeddam in 1977 telde, zijn er nog maar vier over.
Daar staat tegenover dat het aanbod in de reformatorische achterban en de trek over de landsgrenzen alleen maar toenamen. De doelgroep van Eureka werd daardoor geleidelijk breder. Kwamen de gasten aanvankelijk uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte, nu is de volle breedte er te vinden. Van oud-gereformeerd tot vrijgemaakt. Komen en gaan op zondag is nog steeds niet mogelijk, en er wordt in Eureka niet gekaart. Wel hebben de kamers sinds de jongste verbouwing televisie. Die behoort vandaag ook voor een reformatorisch mens tot de standaard accommodatie in een hotel.

Respecteren
Dat neemt niet weg dat de doorsnee passant nog altijd een deur verder gaat als hij kennis heeft genomen van de huisregels. „Voor het diner is er een moment stilte. We vragen ook altijd of iemand van de gasten na het eten uit de Bijbel wil lezen. Het wordt wel steeds moeilijker om daar mensen voor te vinden. Soms biedt een vrouw zich aan, maar dat kan dan weer bezwaren opleveren bij mannen uit de rechterflank. Zeker als ze ook met gebed wil eindigen. En je zit inmiddels met meerdere bijbelvertalingen in onze achterban. Wat dat betreft wordt het er allemaal niet simpeler op.”
Om het gezellig te houden, adviseert het echtpaar de bezoekers geen theologische of kerkelijke discussies te beginnen. En elkaar te respecteren. „Mensen beoordelen elkaar heel snel op het uiterlijk”, is de ervaring van Aart. Vooral wanneer ze elkaar niet kennen. Het gebeurt dat een keurige heer in donkergrijs aan het begin van de week zonder iets te zeggen langs een dame met een lange broek loopt, aan het eind van de week zitten ze geanimeerd met elkaar te praten. Mijn moeder was heel goed in het aan elkaar plakken van mensen met een verschillende achtergrond.”

Zingen 
Op zondag gaan vrijwel alle gasten, voor het merendeel 70-plussers, naar de kerk. Vervoer wordt desgewenst geregeld. Niet alleen naar de Gereformeerde gemeente van Doetinchem, waartoe het echtpaar Van Gent behoort, maar ook naar andere kerken in de regio. ’s Middags wordt dan in Eureka een halfuur gezongen, waarbij Aart de zang begeleidt op het orgel. Niet-ritmisch.
Door de bredere gastenkring is het ook rond het orgel zoeken naar het verantwoorde compromis. „Voor de een gaat het te snel, voor de ander te langzaam. De een geeft ‘Daar ruist langs de wolken’ op, een ander zingt dat lied uit principe niet mee. Dat is wel eens lastig, maar in het algemeen wordt het samen zingen heel positief gewaardeerd. Doordeweeks ontvangen hulpbehoevende gasten desgewenst thuiszorg op hun kamer. Mits ze dat zelf hebben geregeld. Meer dan eens had Lydia, voormalig bejaardenverzorgster, de neiging om zelf zorg te gaan verlenen, maar ze begon daar bewust niet aan. „Dan weet je niet waar je eindigt. We zijn een hotel, geen verzorgingshuis. Mijn taak is die van gastvrouw, voor de zorg komen mensen van buiten. Die twee lijnen willen we zorgvuldig gescheiden houden.”

Gastvrouw
De positie van gastvrouw deelt ze inmiddels met een vrouw uit de kerkelijke gemeente die twee avonden per week voor de liefhebbers een recreatief programma biedt. Van een spelletjesavond tot een bezoek van de molenaar van de oude grafelijke torenmolen in Zeddam.
Bij de excursies die deel uitmaken van het weekarrangement is de buschauffeur tegenwoordig tegelijk reisleider. „Mijn moeder ging altijd zelf mee, wij doen dat niet. Door de toename van het aantal gasten hebben we de handen al vol. De chauffeurs rijden al zo lang voor ons, ze weten precies weten wat we verwachten.” Het overgrote deel van de gasten boekt voor een weekappartement. Daarnaast zijn er de groepen die een week lang het hele hotel afhuren. Vaste klant in oktober is Dovenzorg van de Gereformeerde Gemeenten. Voor dit jaar heeft de vereniging ‘Weerzien overzee’ al gereserveerd. De hervormde vrouwenvereniging op gereformeerde grondslag komt met een groep verstandelijk gehandicapten naar Zeddam.
Evangelist Jan Leeflang en echtgenote Ada boekten voor een groep pinkstergelovigen een midweek. „Dat zijn verschrikkelijk lieve mensen, maar ze willen alleen uit Johannes de Heer en Opwekking zingen. Met andere gasten erbij is dat lastig. We hebben gezegd: ‘Ome Jan, probeer een forse groep te krijgen, zodat je het hele hotel kunt afhuren.’ Dat is gelukt.”

Pensioen
Zag het echtpaar aanvankelijk vaste gasten verdwijnen omdat ze het buitenland hadden ontdekt, inmiddels signaleert Aart van Gent ook een omgekeerde beweging. „Veel oudere mensen hebben het op een gegeven moment wel gehad met die verre reizen. Ze willen niet langer dan een paar uur rijden. Het mooie van het Montferland is, dat je heel gemakkelijk een uitstapje naar Duitsland kunt maken. Dat ligt hier naast de deur.” Ook onder buitenlandse christenen kreeg Eureka bekendheid. „In april hadden we een groep uit Zwitserland. Die mensen hebben hier op zondag zelfs kerk gehouden. Ze zijn ons op het spoor gekomen via een inwoner van Zeddam. Die was een jaar eerder op vakantie in Duitsland, en hoorde daar in een hotel een groep Zwitsers geestelijke liederen zingen. In een gesprek met die mensen zei hij: ‘In het dorp waar ik woon is ook een hotel waar wordt gezongen’.” Een voordeel van het relatief oude publiek is, dat de crisis Eureka geen kwaad doet. „Het merendeel van onze gasten heeft een eigen huis zonder hypotheek. Hun kinderen hebben het meestal ook goed. Die zeggen: ‘Geniet er maar van, nu het nog kan.’ Zolang de ouderen hun aow en pensioen maar krijgen, verandert er voor hen niets.” Toch wil de Zeddamse ondernemer zich nu ook meer op wat jonger publiek gaan richten. „Dat was een van de redenen voor de verbouwing. We zijn nu voor een brede leeftijdsgroep aantrekkelijk.”

De oudste molen van Nederland

Blikvanger in Zeddam is de grafelijke torenmolen. De oudste molen van Nederland werd waarschijnlijk tussen 1440 en 1450 gebouwd, en behoorde tot de vier molens van de heren van Huis Bergh. Die verplichtten de boeren op hun grondgebied hun graan daar te laten malen. Vandaar dat de pachters ook wel over dwang- of banmolens spraken. Behalve de pacht die ze al aan hun heer betaalden, moesten ze ook nog een deel van het gemalen koren afstaan. De laatste restauratie van het lokale monument vond plaats in 2005. In de zomermaanden wordt in de rosmolen het malen op paardenkracht getoond. Een van de molenaars verzorgt zo nu en dan een informatieve avond in hotel Eureka, dat nabij de molen ligt.

Voor meer informatie www.torenmolen.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen